H Μυρτώ Βασιλείου μιλά για το νέο της δίσκο λίγο πριν την συναυλία της στου Παπάγου

Η Μυρτώ Βασιλείου είναι μια από τις πιο χαρισματικές ερμηνεύτριες της νεότερης γενιάς και βρίσκεται σε μια εξαιρετικά
παραγωγική περίοδο εν μέσω πανδημίας αφού μόλις κυκλοφόρησε το δισκογραφικό της «Καταφύγιο», συνεχίζει τις
εμφανίσεις της δίπλα στον Μάριο Φραγκούλη, ενώ την Κυριακή 30 Αυγούστου θα τραγουδήσει στο Κηποθέατρο Παπάγου δίπλα στον Γιώργο Περρή στην παράσταση που ετοιμάζει εκεί η Λίνα Νικολακοπούλου.

1)Με την Λίνα Νικολακοπούλου συνεργαστήκατε για πρώτη φορά τον χειμώνα που μας πέρασε στην πρεμιέρα των 33 στροφών στον ιστορικό «Παρνασσό» της πλατείας Καρύτση.  Στο Κηποθέατρο Παπάγου συναντιέστε για δεύτερη φορά και θα ήθελα τις εντυπώσεις σας από την συνεργασία αυτή.

Τέτοιου είδους συνεργασίες είναι πολύ δύσκολο να τις συνειδητοποιήσεις τη στιγμή που συμβαίνουν. Προσωπικά, τουλάχιστον.
Προσπαθώ να ζω τη στιγμή αλλά είναι τέτοιος ο όγκος της πληροφορίας, που δυσκολεύομαι να τη διαχειριστώ κατευθείαν. Έχω τα μάτια και τ’ αυτιά μου ανοιχτά και προσπαθώ να “απορροφήσω” όσο το δυνατόν περισσότερα γίνεται. Η αύρα της Λίνας Νικολακοπούλου έχει κάτι το τρομερό. Δε σ’ αφήνει να πάρεις τα μάτια σου από πάνω της.
Έχει μια ιδιαίτερη ευγένεια όταν σου μιλάει και ο λόγος της είναι αξιοθαύμαστος. Είναι φοβερό το πόσο to the point είναι κάθε της σχόλιο. 
Νιώθω πραγματικά πολύ τυχερή που τη συνάντησα και που για μια ακόμη φορά, μαζί με τον Γιώργο Περρή, φυσικά, θα ερμηνεύσουμε το τόσο σημαντικό έργο της.

2)Ποιο είναι εκείνο το τραγούδι της Λίνας Νικολακοπούλου που θα τραγουδήσετε στις 30 Αυγούστου στο Κηποθέατρο Παπάγου και νιώθετε να σας αγγίζει λίγο περισσότερο από τα υπόλοιπα; 

Έχω μια ιδιαίτερη σχέση με το “Ανθρώπων Έργα”, καρμική θα έλεγα. Είναι από τα πρώτα τραγούδια που μου έρχονται στο μυαλό όταν σκέφτομαι τα ταξίδια που κάναμε με τους γονείς μου και τους φίλους μας. Θυμάμαι πάντα να παίζει στη διαπασών, στο αυτοκίνητο. Επίσης είναι το τραγούδι με το οποίο έδωσα εξετάσεις στο Ωδείο τελειώνοντας το σχολείο και -αν δεν κάνω λάθος- πάντα το συμπεριλαμβάνουμε στιςplaylists των παραστάσεών μας.

3)Μιλήστε μας για το «Καταφύγιο» και την δισκογραφική συνεργασία σας με τον Κώστα Τσίρκα και τον Αλέξανδρο Λιβιτσάνο. Πόσο δύσκολο είναι στις μέρες μας ένας καλλιτέχνης να βγάζει νέα τραγούδια;

Το “Καταφύγιο” είναι η τελευταία μας δισκογραφική δουλειά που ολοκληρώθηκε πριν από λίγο καιρό. Ένα mini album, του οποίου τη μουσική υπογράφει ο Κώστας Τσίρκας και την ενορχήστρωση και παραγωγή ο Αλέξανδρος Λιβιτσάνος. “Το Μέσα Μου Φως”, σε στίχους Γεράσιμου Ευαγγελάτου, η “Ανοιξιάτικη Μέρα”, σε στίχους Σπύρου Γραμμένου, το “Δεν Ήρθα Ποτέ”, σε στίχους Κώστα Τσίρκα και το ομώνυμο “Καταφύγιο” σε δικούς μου στίχους, είναι τα 4 τραγούδια που αποτελούν τον δίσκο αυτόν. Ένας pop δίσκος που η μουσική, οι στίχοι αλλά και η ενορχηστρωτική προσέγγιση του Α.Λιβιτσάνου, επιβεβαιώνουν τον χαρακτηρισμό αυτόν. Η διαδικασία της παραγωγής ενός τραγουδιού είναι πολύπλευρη, θα έλεγα. Ο χρόνος και η οικονομική ευχέρεια που έχει ο καθένας είναι άμεσα συνδεδεμένα με την κυκλοφορία και την επικοινωνία ενός τραγουδιού. Παρ’ όλα αυτά, όταν έχεις βρει τους ανθρώπους με τους οποίους μπορείς να δημιουργήσεις κι έχετε ένα κοινό όραμα, η υλοποίηση όλης αυτής της προσπάθειας
γίνεται ευκολότερη.

4)Πως βιώνετε την πρωτόγνωρη εμπειρία της πανδημίας; Πως διαχειρίζεστε τους κραδασμούς που έφερε στην καλλιτεχνική
δραστηριότητα του τόπου ; 

Ώρες – ώρες νιώθω πως παίζουμε σε σήριαλ επιστημονικής φαντασίας. Αυτό που έχει συμβεί και τα συναισθήματα που επικρατούν είναι πραγματικά πρωτόγνωρα. Είναι ψυχοφθόρο να προσέχεις και να ελέγχεις την κάθε σου κίνηση, να μην έρχεσαι σε επαφή με τους ανθρώπους σου και να φοβάσαι συνεχώς μην αρρωστήσεις εσύ και οι γύρω σου. Αυτήν τη στιγμή, η γη ολόκληρη βιώνει αυτήν την κατάσταση και έχουν επηρεαστεί όλοι οι τομείς. Δυστυχώς, έτσι κι αλλιώς, ανήκω σε μια γενιά που είναι τρομερά δύσκολο να εξασφαλίσει τα προς το ζειν, πόσο μάλλον τη δεδομένη χρονική περίοδο και ειδικότερα από τη
μουσική. Δε με αγχώνει η καλλιτεχνική δραστηριότητα καθαυτή. Οι άνθρωποι που την πρεσβεύουν έχουν αποδείξει, μέσα στο χρόνο, ότι  στις δύσκολες στιγμές η τέχνη “ανθίζει”. Το στενάχωρο είναι ότι κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ένα σίγουρο, οικονομικά, μέλλον. Είναι απαίτηση και κοινό δικαίωμα η στήριξη του κράτους προς στους ανθρώπους που έχουν πληγεί, ώστε να μπορέσουν να βιοπορίζονται αξιοπρεπώς.

5)Καταφέρνετε να κάνετε σχέδια με την πανδημία ; Μιλήστε μας γι’ αυτά. 

Πιστεύω πως όλοι μας πρέπει να κάνουμε σχέδια και όνειρα για το μέλλον. Χωρίς αυτά χάνεται κάθε κίνητρο για ζωή. Ελπίζω να τελειώσει όλο αυτό όσο πιο αναίμακτα γίνεται, για να μπούμε σε μια υγιή καθημερινότητα. Ανυπομονώ να ξαναταξιδέψω, να ανοίξουν οι μουσικές σκηνές και τα μαγαζιά και να βρεθούμε πάλι όλοι μαζί, να τραγουδήσουμε και να περάσουμε όμορφα χωρίς φόβο.