Nεκτάριος – Γεώργιος Φαρμάκης

Ονειρεύομαι να συνεχίσουμε ως κοινωνία & ως καλλιτέχνες, σε πείσμα των καιρών, να ονειρευόμαστε.

Ποιες είναι οι εντυπώσεις και τα συναισθήματά σου από αυτήν την παράσταση και για ποιον λόγο πιστεύεις ότι πρέπει να τη δούμε;

Είμαι ενθουσιασμένος και γοητευμένος από το θεατρικό έργο Ψευδαισθήσεις του Ιβάν Βιριπάγεφ, ενός σχετικά νέου θεατρικού συγγραφέα (γεννημένος το 1974), που με έναν νέο, ευρηματικό και βαθύ τρόπο εξερευνά ένα τόσο βασικό θέμα της ζωής, όπως είναι η αγάπη, καθώς και από τον τρόπο που συσχετίζονται οι άνθρωποι μέσω αυτής. Τι σημαίνει αληθινή αγάπη; Βιώνουμε την αγάπη έτσι όπως περιγράφεται στα μεγάλα λογοτεχνικά έργα; Πώς εκφράζεται η αμοιβαιότητα; Πόσο σταθερά μένουν τα συναισθήματα μέσα στον χρόνο; Η αγάπη δημιουργεί αγάπη ή είναι μια ψευδαίσθηση η ανταπόδοσή της; Τα πρόσωπα του δράματος είναι αγαπώντες και αγαπώμενοι όσο θέλουν να πιστεύουν; Ποιος είναι στην πραγματικότητα ο πυρήνας της αγάπης; Για τους λόγους αυτούς πιστεύω ότι έχει μεγάλο ενδιαφέρον να παρακολουθήσει κανείς αυτή την παράσταση, που συνιστά ένα είδος δοκιμίου στην αγάπη, από τη μια μεριά, και από την άλλη είναι ατόφιο θέατρο στην πιο υψηλή και σύγχρονη εκδοχή του.

 Ποια θεωρείς ότι ήταν η πρόκληση που είχες να αντιμετωπίσεις στον ρόλο σου;

Δεν είχα την κλασική πρόκληση ενσάρκωσης ενός ρόλου, αλλά την πρόκληση του αφηγηματικού θεάτρου, που αναπτύσσει μπροστά στα μάτια των θεατών μια πολυπαραγοντική εξίσωση, μέσω των περιγραφών των προσώπων του δράματος. Έχω λοιπόν να αφηγηθώ την ιστορία μου και να κινητοποιήσω συναισθήματα και αντιδράσεις με το εργαλείο αυτό. Εξάλλου το θέατρο σχετίζεται με την αφήγηση, από τους πρώτους ραψωδούς ως το επικό θέατρο του Μπρεχτ, το θέατρο ντοκουμέντο και το θέατρο της επινόησης. Δημιουργώντας λοιπόν μέσω της αφήγησης εικόνες, κινητοποιώ τα συναισθήματα και την κρίση του θεατή, πέρα από την ψευδαίσθηση της αληθοφάνειας.

Πώς προσεγγίσατε το έργο με τη σκηνοθέτη;

Το έργο από τη φύση του μας άνοιξε ένα πεδίο δράσεων και πειραματισμών, που η σκηνοθέτης Μαρία Βαρδάκα αξιοποίησε με τον καλύτερο τρόπο, δίνοντάς μας την ελευθερία και τον χώρο, αλλά και καθοδηγώντας μας, ώστε να δουλέψουμε ομαδικά και να ανιχνεύσουμε νέα υποκριτικά μοντέλα και δυνατότητες μέσα μας, παραμένοντας πιστοί στο καινοτόμο πνεύμα του συγγραφέα και στην πρόθεση να μιλήσουμε για αιώνια πράγματα με σύγχρονο τρόπο.

Τι ονειρεύεσαι για το μέλλον; 

Να εξελίσσομαι μέσα από την τέχνη μου επικοινωνώντας με το κοινό, να συμμετέχω σε ομάδες και δουλειές, όπως αυτή, που δεν παραμένουν στα κεκτημένα και να γίνομαι ίσως έτσι και καλύτερος άνθρωπος. Επίσης ονειρεύομαι να συνεχίσουμε ως κοινωνία και ως καλλιτέχνες, σε πείσμα των καιρών, να ονειρευόμαστε.

Πληροφορίες για την παράσταση: