Με ποιο σκεπτικό διάλεξες το συγκεκριμένο έργο του Γιάννη Σκαραγκά “Αυτοί που περπατούν στα σύννεφα”;

Η γραφή και το θέμα του έργου άγγιξαν κατευθείαν την καρδιά μου. Ένα έργο που ισορροπεί ανάμεσα στην ποίηση και τον ρεαλισμό, ταίριαζε απόλυτα στην εσωτερική μου ανάγκη για να σκηνοθετήσω. Με αφορμή τη σύντομη ζωή του ποιητή Ρούπερτ Μπρουκ, ο Γιάννης Σκαραγκάς απενοχοποιεί την ανθρώπινη ανάγκη για αγάπη και αποδοχή. Το έργο μιλά για τους καθημερινούς περιπατητές αλλά και για τους καθημερινούς αντιήρωες που αναζητούν τον δικό τους προορισμό στον κόσμο. Μιλά για τις υπαρξιακές αγωνίες των ανθρώπων. Μιλά για αυτά τα λίγα, που είναι τόσο σημαντικά.

Γιατί αποφάσισες να ανεβάσεις μια θεατρική παράσταση streaming (χωρίς κοινό). Μπορεί να αντικαταστήσει το “κανονικό θέατρο;

Το ζωντανό θέατρο δεν μπορεί να αντικατασταθεί από καμία άλλη μορφή παρουσίασης. Η αξία της θεατρικής παράστασης είναι αυτό που συμβαίνει στο εδώ και τώρα. Η κάθε στιγμή ζωντανής διάδρασης μεταξύ ηθοποιών και θεατών είναι μοναδική. Η στιγμή του λάθους που δεν μπορείς να γυρίσεις πίσω για να το διορθώσεις παρά θα πρέπει να βρεις τρόπο στη ροή της παράστασης να το αγκαλιάσεις, είναι αναντικατάστατη. Το ζωντανό θέατρο είναι προσομοίωση της πραγματικής ζωής και η ζωή δεν βγαίνει σε streaming εκδοχή. Η οθόνη είναι μια άλλη τέχνη επίσης σημαντική.

Κατά τη διάρκεια του χρόνου παρακολούθησα αρκετές θεατρικές παραστάσεις streaming για διάφορους λόγους. Είτε γιατί ήταν ευκαιρία να δώ κάτι που δεν θα ανέβαινε ξανά στο θέατρο, είτε από εκτίμηση σε συναδέλφους, είτε ακόμα και για να στηρίξω το θεατρικό χώρο που δέχεται ένα τεράστιο πλήγμα λόγω της υγειονομικής κρίσης. Απ’ όλα έμαθα κάτι.

Αποφάσισα να ανεβάσω την παράσταση on demand καθώς από πίσω υπάρχει η σκληρή δουλειά 15 ανθρώπων και ήθελα να τη μοιραστώ. Είναι κι ένας τρόπος για όλους τους συνεργάτες να είμαστε ενεργοί σε καιρούς δύσκολους.

Πως νομίζεις ότι μπορεί να αποκατασταθεί επαγγελματικά ένας καλλιτέχνης στην εποχή που έρχεται μετά την υγειονομική κρίση;

Ο χώρος των παραστατικών τεχνών χρειάζεται στήριξη. Το πρόβλημα της επιβίωσης των καλλιτεχνών δεν παρουσιάστηκε ξαφνικά το 2020. Οι καλλιτέχνες ζουν πολλά χρόνια μέσα στην επαγγελματική ανασφάλεια. Χρειάζεται σοβαρός κυβερνητικός σχεδιασμός, προκειμένου να γίνει εκμεταλλεύσιμος ο πλούτος ιδεών που υπάρχει σε αυτή τη χώρα. Το ελληνικό θέατρο έχει τη δύναμη να γίνει μέρος της οικονομικής άνθησης της χώρας. Πέρα από τα οικονομικά κίνητρα που πρέπει αξιοκρατικά να δίνονται από την πολιτεία, η τέχνη και ειδικά το θέατρο και ο χορός είναι ανάγκη να γίνουν μέρος της εκπαίδευσης. Να αναπτυχθεί η καλλιτεχνική μας παιδεία. Να μυηθούν οι επόμενες γενιές. Να ενισχυθεί και να προωθηθεί η πολυμορφία, η πολυφωνία, να δίνονται ευκαιρίες σε ανθρώπους που διαχειρίζονται θέατρα, σε παραγωγούς και καλλιτέχνες. Ονειρεύομαι μια εποχή, που οι τουρίστες θα έρχονται στην Ελλάδα για να παρακολουθήσουν παραστάσεις και όχι μόνο για την ηλιοθεραπεία. Κατά τη γνώμη μου η άνθηση του πολιτισμού, είναι θέμα πολιτικής επιλογής.

Η τέχνη στην χώρα μας στηρίζεται από την τρέλα των ανθρώπων της και μόνο. Είναι ανάγκη οι καλλιτέχνες να αντιμετωπίζονται και να ζουν σαν επαγγελματίες. Να μπορούν αφοσιωθούν στο πολύτιμο έργο τους. Φανταστήκατε ποτέ έναν γιατρό που για να επιβιώσει δουλεύει σερβιτόρος και τις ώρες που του απομένουν να γιατρεύει κόσμο; Φυσικά και ακούγεται παράλογο. Δυστυχώς όμως, αυτή την πραγματικότητα βιώνουν πολλοί καλλιτέχνες εδώ και χρόνια. Και δεν είναι καθόλου αστείο.

Πιστεύεις ότι οι κυβερνήσεις, ειδικά σε περιόδους κρίσης, βρίσκουν πατήματα στο φόβο, ώστε να περάσουν νόμους για να καταπατήσουν τα ανθρώπινα δικαιώματα;

Ο φόβος είναι από τα πιο ισχυρά συναισθήματα, καθώς είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με το θάνατο. Οι κυβερνήσεις πάντα ψάχνουν ευκαιρία για να καταπατήσουν τα ανθρώπινα δικαιώματα, πόσο μάλλον όταν έχουν έναν τόσο ισχυρό σύμμαχο. Ήδη βιώνουμε ταχύτατες αλλαγές σε βάρος των εργασιακών δικαιωμάτων και όχι μόνο. Ο φόβος του θανάτου ακινητοποιεί τους ανθρώπους τόσο σε μια υγειονομική κρίση όσο και σε ένα πόλεμο. Και είναι απόλυτα φυσιολογικό και κατανοητό. Ωστόσο η ιστορία έχει δείξει πως τα δικαιώματα κερδίζονται μέσα από τους αγώνες ανθρώπων που αψήφησαν το φόβο. Χαίρομαι όσους διεκδικούν τα αυτονόητα δικαιώματα τους είτε με την παρουσία τους στους δρόμους, είτε με τη στάση ζωής τους.

Η διαχείριση κάθε κρίσης φανερώνει τις πραγματικές διαθέσεις των κυβερνήσεων. Οφείλουμε τουλάχιστον να κρίνουμε όσα συμβαίνουν και να μην διστάζουμε να παίρνουμε θέση όταν χρειάζεται.

Αυτή η υγειονομική κρίση έχει ήδη σοβαρές συνέπειες στην κοινωνία και δεν έχουν φανεί ακόμη όλες. 

Για να αντλήσουμε ενέργεια μέσα σε αντίξοες συνθήκες, αρκεί να θυμηθούμε τους λόγους για τους οποίους ζούμε. Ζούμε για τον έρωτα, τη χαρά, την ποίηση. Ας αγαπήσουμε το θέατρο, το χορό και τη μουσική για να σωθούμε!

ΘΕΑΤΡΟ OLVIO – “ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΠΕΡΠΑΤΟΥΝ ΣΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ” – ΠΑΡΑΤΑΣΗ