Η μουσική συνδέεται με την οδοντιατρική; Προσωπικά νοιώθω ότι δεν “κολάνε”.

Καταρχάς πολλοί γιατροί και οδοντίατροι είναι και μουσικοί ακριβώς γιατί η μουσική δρα αποσυμπιεστικά. Εγώ από μικρός όταν έλεγα ότι θα γίνω μουσικός δεν εννοούσα ότι θέλω να μάθω να παίζω καλά ένα όργανο αλλά να γράφω δικά μου τραγούδια και να παίζω με μπάντες. Δεν το είχα στο μυαλό μου ως δουλειά. Από την άλλη ήταν και η μητέρα μου οδοντίατρος και μου έλεγε “Γίνε οδοντίατρος να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο”. Και έγινα. Η μουσική ήταν κάτι που ακολουθούσα παράλληλα προσπαθώντας διαρκώς να εμβαθύνω και στην αρμονία (παρακολουθούσα κάποια μαθήματα σύγχρονης αρμονίας), αλλά και στον στίχο. Εκτός απο στίχους φτιάχνω και ιστορίες. Εξού και το ιστοριοποιός.
Στα δύο από τα τρία άλμπουμ που έχω κυκλοφορήσει υπάρχει μία ιστορία. Έχω δημοσιεύσει και κάποια διηγήματα κι έχω εκδώσει ένα εφηβικό παραμύθι. Έχω στο μυαλό μου ότι κάποια στιγμή θα συγκεντρώσω μερικές ιστορίες και θα βγει μία συλλογή με διηγήματα.

Μουσικά όμως έχεις επιτυχίες.

Επιτυχία, εμπορική, σίγουρα είναι αυτό που έγινε με τις Μέλισσες. Προσωπική επιτυχία θεωρώ ότι έχω συνεργαστεί με τον Νταλάρα, τον Κότσιρα, τον Πασχαλίδη, την Γλυκερία αλλά και με καλλιτέχνες της γενιάς μου, όπως η Παπαγεωργίου, η Ίκαρη, ο Στρατάκης και πολλοί άλλοι.

Τι προτιμάς όμως από τα δυο τελικά, μουσική ή οδοντιατρική;

Φυσικά το μεγάλο μου όνειρο είναι η μουσική, όχι η οδοντιατρική. Μακάρι να μου έλεγε κάποιος: ”θα χτυπήσω το ραβδί μου και θα μπορείς να βιοπορίζεσαι με τη μουσική”. Χωρίς όμως εκπτώσεις στην τέχνη! Δεν θα ήθελα να παίζω σε χώρους που δεν μου ταιριάζουν ή να βγάλω τραγούδια πιο εύπεπτα με αυτοσκοπό να τύχουν ραδιοφωνικής αποδοχής και υποστήριξης.
Την οδοντιατρική θα την σταματούσα ή μάλλον θα την ασκούσα εθελοντικά σε ανθρώπους ευπαθείς, σε πρόσφυγες κλπ. Δεν θα την παρατούσα εντελώς γιατί έχω αφιερώσει πολλά χρόνια από τη ζωή μου κι εκεί. Σίγουρα πάντως δεν είμαι καριερίστας οδοντίατρος

Άρα, στη μουσική θεωρείς ότι είσαι καριερίστας.

Δεν είναι θέμα καριέρας αλλά να υπηρετείς και να θεραπεύεις. Έχει να κάνει με την αφοσίωση στην τέχνη. Θα αφιέρωνα τη ζωή μου σε αυτό.

Με ποιούς από τους τραγουδιστές, που συνεργάστηκες, θεωρείς ότι ένοιωσες παραγματικά κοντά;

Η Μαρία Παπαγεωργίου είναι ένας άνθρωπος που με έκανε να γυρίσω προς τα μέσα και να δω.
Αυτές τις μέρες ετοιμάζουμε ένα τραγούδι με την Σαββέρια Μαργιολά και θα ακολουθήσουν κι άλλα γιατί νιώθω ότι είμαστε στο ίδιο μήκος κύματος. Μου έδωσε κίνητρο η φωνή της.

Πότε όμως θεωρείς ότι είσαι στο ίδιο μήκος κύματός με τον άλλον;

Όταν χάρη σε αυτόν βλέπεις τον εαυτό σου αλλιώς. Όταν ο άλλος γίνεται φως που φωτίζει αθέατες πλευρές σου. Όταν σε κάνει κάτι καινούργιο που σε εκπλήσσει.

Ποια ζητήματα που σε ευαισθητοποιούν περισσότερο;

Υπάρχουν διάφορα ζητήματα που ευαισθητοποιούν τον καθένα ιδιαίτερα και είναι διατεθειμένος να δώσει την ενέργεια του και τον χρόνο του. Να εμβαθύνω φιλοσοφικά και να σου πω αν κάνω κάτι γιατί νιώθω εγώ καλύτερα ή γιατί είμαι στα αλήθεια πολύ ωραίος τύπος (γέλια)  δεν μπορώ. Το πιθανότερο είναι ότι εμείς οι ίδιοι νιώθουμε καλύτερα προσφέροντας βοήθεια σε κάποιον άλλον. Το  προσφυγικό είναι αυτό που εμένα με συγκινούσε από παλιά και μάλλον οφείλεται περισσότερο στην αδελφή μου γιατί εκείνη ασχολείται απο μικρή με τα σχετικά κινήματα. Πριν μια δεκαετία είχαμε ξεκινήσει να προσφέρουμε τις υπηρεσίες μας ως δάσκαλοι -ο Θεός να μας κάνει- στο Ανοιχτό Σχολείο Μεταναστών Πειραιά. Όταν όμως ξεκίνησε το πράγμα με τις Μέλισσες να γίνεται επαγγελματικό  και να προχωράει ταυτόχρονα και το οδοντιατρείο, αναγκαστικά το σταμάτησα. Κι αυτό με έτρωγε,σαν να έχω ξεφύγει εντελώς από αυτό το πνεύμα της αλληλεγγύης, σαν να χάνω λίγο το κέντρο μου. Οπότε με την οδοντιατρική βρήκα τον τρόπο να νιώσω κάπως χρήσιμος. Η αδερφή μου ξεκίνησε να μου στέλνει πρόσφυγες με οδοντιατρικά προβλήματα και προφανώς χωρίς οικονομική δυνατότητα για θεραπεία.

Πιστεύεις ότι η υγειονομική κρίση, που περνάμε, χρησιμοποιείται από τις κυβερνήσεις για να εφαρμόσουν πολιτικές, που ίσως αλλιώς δεν θα μπορούσαν;

Είναι ξεκάθαρο πώς στο όνομά της Υγειονομικής Ασφάλειας και της επιβίωσης, έχουν περάσει όλα αυτά τα μέτρα και οι νόμοι που δεν θα μπορούσαν να περάσουν διαφορετικά. Τους έχει έρθει “κουτί”.  Περιμένω να δω τι θα συμβεί, δηλαδή τι κουσούρια θα μας αφήσει όλο αυτό. Περιμένω όπως όλοι και δεν κάνω τίποτα. Είμαστε κλεισμένοι μέσα σε αναμονή. Και βλέπεις το οκτάωρο να καταργείται, την αστυνομία να μπαίνει στα πανεπιστήμια, να περνάνε περιβαλλοντικοί νόμοι που είναι η καταδίκη μας. Και δεν κινείται τίποτα. Έχουμε στο μυαλό μας ότι δεν πρέπει να αντιδράσουμε γιατί εμείς θα γίνουμε η υγειονομική βόμβα που τελικά θα μας “καταστρέψει”. Είναι μεγάλη λοιπόν τύχη για τις καπιταλιστικές κυβερνήσεις η πανδημία.

Πιστεύεις ότι η υγειονομική κρίση θα αφήσει κατάλοιπα στην Τέχνη και πως θα λειτουργήσει μετά ο χώρος;

Και στην τέχνη θα αφήσει κατάλοιπα. Εννοείται. Ας μιλήσουμε για τη μουσική.

Γιατί μεγάλες μπάντες να κάνουν περιοδείες ανα τον κόσμο με τόσο εργατικά χέρια όταν μπορούν με μία συναυλία διαδικτυακή να πουλήσουν πολλές χιλιάδες εισιτήρια στις πέντε ηπείρους; Θα κάνουν τα logistics οι επιχειρηματίες του χώρου μαζί με τους εμπορικούς καλλιτέχνες. Θα τα βάλουν κάτω, θα δουν ποιες είναι οι δαπάνες και τα έσοδα και θα αποφασίσουν τι θα κάνουν. Αν αυτό το πράγμα αρχίζει να λειτουργεί και το συνηθίσει ο κόσμος ίσως επικρατήσει. Είμαστε σχεδόν ένα χρόνο με αυτή την κατάσταση και θα υπάρχουν έφηβοι από δω και πέρα που δεν θα έχουν βιώσει μία ζωντανή συναυλία. Μόνο live streaming.

Το μοναδικό ίσως σημείο που μπορούμε να βασιστούμε είναι ο ίδιος ο καλλιτέχνης και η ανάγκη που έχει για άμεση επαφή με τον κόσμο. Η δημιουργία έχει μια διπολικότητα. Αρχικά είναι εσωστρεφής διαδικασία και μοναχική και αναφέρομαι στη σύνθεση. Έπειτα γίνεται εξωστρεφής αφού ο δημιουργός βρίσκεται με μικρή παρέα στο στούντιο για να ηχογραφήσει και με μεγάλη παρέα στη συναυλία για να παρουσιάσει το έργο του. Αυτό το τελευταίο θα καταργηθεί αν η ανάγκη για επικοινωνία δεν εκδηλωθεί με θέρμη και αδιαπραγμάτευτα.

Πέρα απο την τέχνη τώρα οι μεγάλες εταιρείες γιατί να γυρίσουν στα τεράστια κτίρια με τα υψηλά ενοίκια και να μην έχουν τον κόσμο στα σπίτια του με ανοιχτές κάμερες -ωραιότατα, να τον ελέγχουν; Ήδη το κάνουν κάποιες. Και το μεγάλο δράμα συμβαίνει με τους δασκάλους και τους καθηγητές που κάνουν μάθημα και τους ακούει όλο το σπίτι, το οποίο είναι κατάφωρη παραβίαση προσωπικών δεδομένων.

 Η σελίδα του Youtube 

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΑΝΕΚΠΛΗΡΩΤΟΥ | ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΚΥΡΑΜΑΡΓΙΟΣ – ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΥΡΜΙΖΗ