Pavlina Styl

Θέλω να ξυπνούν μνήμες ή να δημιουργούνται καινούργιες με τη μουσική μου.

Πως ξεκίνησε το ταξίδι σας στη μουσική;

Από παιδί με γοήτευε η δύναμη της μουσικής και του θεάτρου. Το ταξίδι μου μέσα από την τέχνη ξεκίνησε όταν κατάλαβα ότι μπορώ να ενώσω αυτά τα δύο σύμπαντα σε μια κοινή γλώσσα συναισθήματος. Κάθε παράσταση για μένα είναι μια μικρή τελετουργία φαντασίας και αλήθειας – μια ιστορία που γεννιέται και πεθαίνει μπροστά στο κοινό, δημιουργώντας κάτι μοναδικό, που υπάρχει μόνο εκείνη τη στιγμή.

Τι σημαίνει για εσάς η σκηνή – είναι περισσότερο τόπος έκφρασης, εξομολόγησης ή επικοινωνίας;

Για μένα, η σκηνή είναι όλα αυτά μαζί. Είναι ένας ζωντανός χώρος έκφρασης κι ένας τόπος εξομολόγησης, γιατί μοιράζομαι συναισθήματα και προσωπικές ιστορίες με το κοινό αλλά και επικοινωνίας επειδή μέσα από κάθε νότα και κάθε σιωπή υπάρχει μια στιγμή που συνδέομαι περισσότερο με τους ανθρώπους.

Το κοινό σας συνδέει με την ατμόσφαιρα του καμπαρέ και της τζαζ. Πώς γεννήθηκε αυτή η αισθητική; 

Αυτή η αισθητική γεννήθηκε μέσα μου όταν συνειδητοποίησα πόσο πολύ αγαπάω την φωνή και την ανατριχιαστική αλήθεια της Édith Piaf και του Jacques Brel που αποτελούν βασικά σημεία αναφοράς για μένα αλλά και τον θεατρικό λόγο του B. Brecht και την μουσική του Κ. Weill. Μου αρέσει και επιλέγω το καμπαρέ για την κρυφή αλήθεια, την θεατρικότητα και την ειρωνεία του. Είναι ένας κόσμος όπου το φως και το σκοτάδι συνυπάρχουν. Η jazz μου δίνει την ελευθερία να πειραματιστώ και να αυτοσχεδιάσω μαζί με τους μουσικούς μου πάνω στη σκηνή.

Στις παραστάσεις σας υπάρχει πάντα ένα στοιχείο νοσταλγίας. Πιστεύετε πως το παλιό τραγούδι μπορεί να μιλήσει και στις νέες γενιές; 

Ναι, πιστεύω ότι μπορεί να μιλήσει σε κάθε γενιά γιατί κουβαλάει συναισθήματα και εμπειρίες που δεν αλλάζουν με τον χρόνο. Είναι κομμάτια και ιστορίες που έχουν στο επίκεντρο τους τον έρωτα, την απώλεια, την ελπίδα, τον πόνο, το απαγορευμένο. Ξυπνούν μνήμες ή δημιουργούν καινούργιες. Σίγουρα έχει να κάνει και με την ερμηνεία – με το πως θα ειπωθεί μια ιστορία, ώστε να υπάρξει ταύτιση και να αγγίξει τους ανθρώπους, ακόμα κι αν η εποχή αλλάζει.

Πώς αντιλαμβάνεστε τη σημερινή μουσική σκηνή στην Ελλάδα; Υπάρχει χώρος για καλλιτέχνες με ιδιαίτερη αισθητική;

Στη σημερινή ελληνική μουσική σκηνή, η στήριξη και η προβολή ενός ιδιαίτερου μουσικού ύφους δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Παρ’ όλα αυτά, αρκετοί νέοι καλλιτέχνες προσπαθούν να υπάρξουν με την δική τους δυναμική ταυτότητα και αισθητική. Αν ο χώρος δεν υπάρχει, ίσως ο μόνος τρόπος να δημιουργήσεις είναι να τον φτιάξεις ο ίδιος.

Πόσο δύσκολο είναι να παραμείνει κάποιος πιστός στο προσωπικό του ύφος σε μια εποχή που κυριαρχεί το εμπορικό τραγούδι;

Δεν είναι εύκολο να παραμείνεις πιστός και να κρατήσεις το προσωπικό σου ύφος. Προσωπικά, προτιμώ να μην προσαρμοστώ σε κάτι που δεν είμαι, επειδή αν προσπαθήσεις να “χωρέσεις” κάπου που δεν ανήκεις, χάνεις τη φωνή σου.

Ποιο είναι το επόμενο βήμα σας; Υπάρχει νέο project ή μουσική συνεργασία στα σχέδια σας;

Αυτή την στιγμή εστιάζω στις δύο μουσικές μας παραστάσεις που θα γίνουν στη σκηνή του Baumstrasse, το Σάββατο 15 και την Παρασκευή 21 Νοεμβρίου, στις 21,00, όπου θα παρουσιάσω μαζί με τη μπάντα μου το νέο μας project ΄Les Marionnettes’ και αμέσως μετά ξεκινάω γυρίσματα για μια νέα ταινία μικρού μήκους και πρόβες για την επόμενη θεατρική μου παράσταση.