Pink Vanity: Η Τέχνη θέλει απόσταση. Η Τέχνη θέλει αναπνοές!

Τα ιδρυτικά μέλη του συγκροτήματος, τα αδέλφια, Αλέξανδρος & Κωνσταντίνος Κρομμύδας μας μίλησαν για το νέο τους τραγούδι  Late Night Pleasures (Official Music Video) και….. όχι μόνο. 

Γιατί αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τη μουσική;

Mε τη μουσική είχαμε από πάντα πολύ στενή σχέση λόγω της επαφής της μητέρας μας και του παππού μας με αυτήν, ο οποίος μας έπαιζε τραγούδια με την κλασική του κιθάρα, Χατζηδάκη, Θεοδωράκη, Σαββόπουλο και διάφορα άλλα. Και μεις μαζί του παίζαμε και τραγουδάγαμε, ήμασταν μέσα σε αυτό. Έτσι η μουσική έγινε ένα κομμάτι μας αναπόσπαστο και σε συνδυασμό με τους πάρα πολλούς δίσκους, βινυλία, που είχαμε σπίτι και από τους δυο γονείς μας και τα ακούσματα, νομίζω ότι η μουσική έγινε ένα βίωμα και ένα καταφύγιο για μας. Κι έτσι αποφασίσαμε και εμείς να δώσουμε και εμείς το στίγμα μας.

Μιλήστε μας για το τελευταίο σας τραγούδι.

Είναι ένα κομμάτι που γράψαμε, ανάμεσα σε άλλα, μαζί τον σεπτέμβρη του 2019 όταν θεωρητικά ξεκινήσαμε απ΄το μηδέν την μετενσάρκωση της μπάντας από ιδέα σε πράξη , και το οποίο θεματικά μουσικά και στιχουργικά αποτυπώνει λίγο-πολύ την κατάσταση και την φάση της ζωής, την οποία ζούμε και ζούσαμε τα τελευταία χρόνια. Το οξύμωρο στο τραγούδι είναι ότι παρότι υπάρχει μία ματαιοδοξία στους στίχους, το τραγούδι είναι αρκετά χαρούμενο βγάζει μία αισιοδοξία. Από την άλλη αυτή η ματαιοδοξία και η ματαιότητα απο γεγονότα, που μπορεί να συμβούν σ΄ ένα βράδυ της ζωής μας και να έχουν σημασία μόνο για κείνη τη στιγμή, είναι και χαρακτηριστικό του τρόπου σκέψης, του να oνομαστούμε Pink Vanity. Είναι ένα όνομα που συνδέει ένα χρώμα το οποίο είναι παιχνιδιάρικο και ταυτόχρονα λίγο παρεξηγήσιμο. Μαζί με μια ματαιοδοξία για τα πράγματα του όλα συμβαίνουν, αλλά τελικά τι σημασία έχει.

Και όπως λέει και το τραγούδι στο ρεφρέν: “κάποιος μπορεί να καταρρέει αλλά ταυτόχρονα να χαμογελάει”.

Πιστεύετε ότι η Τέχνη μπορεί να προσφέρει στον άνθρωπο σε περιόδους δύσκολες όπως η σημερινή;

Σίγουρα. Η Τέχνη για μας είναι οι όμορφες λεπτομέρειες που βρίσκονται παντού στη ζωή και την κάνουν πολύχρωμη. Πάντα όσο υπάρχει ανάγκη για έκφραση, για αφύπνιση, για διαμαρτυρία, oποιαδήποτε μορφής, η Τέχνη θα είναι εκεί πάντα για να δίνει αυτό το στίγμα και αυτή την έκφραση. Και πόσο μάλλον σε εποχές σαν τη σημερινή και ακόμα περισσότερο τώρα με την πανδημία. Σου δίνει απεικόνιση και της εκάστοτε εποχής κοινωνικοπολιτικά. Η τέχνη είναι για να μας βγει κάποιο συναίσθημα της χαράς, της λύπης. της ελευθερίας, ένα τραγούδι μπορεί να μας κάνει να χορεύουμε πολύ, ή να μελαγχολούμε, ένας πίνακας που θα μας κάνει να αναρωτηθούμε ή να τον θαυμάσουμε.

Το κακό σήμερα είναι ότι, λόγω του ρυθμού ζωής, υπάρχει ένα ρεύμα στην ευκολία και στην γρηγοράδα. Το να ακούσουμε ή να δούμε κάτι και μετά κάτι άλλο. Δεν δίνουμε χρόνο.

Η Τέχνη θέλει απόσταση. Η Τέχνη θέλει αναπνοές.

Οι άνθρωποι επειδή βιάζονται, τρέχουνε, από την τόσο μεγάλη πληροφορία, που δέχονται και δεν προλαβαίνουν να την αφομοιώσουν, καταφεύγουν σε εύπεπτα τραγούδια, εύπεπτες ταινίες. Πιστεύω ότι έχει πέσει η ποιότητα, αλλά έχουν αλλάξει οι τάσεις, που αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό.

Πιστεύω λοιπόν ότι Η τέχνη είναι ένα Καταφύγιο πολλών, που Μπορεί να εκφράσουν λίγοι. Και πρέπει να γίνεται μέ σωστά εργαλεία, με σωστούς τρόπους, με συνέπεια Και ειλικρίνεια απέναντι στο υποκειμενικό μας κριτήριο. Δεν είναι όλα τέχνη επειδή κάποιος έτσι θέλει να τα βαφτίσει. Έχει να κάνει με τη δημιουργία συναισθήματος κυρίως για εμάς.

Οπότε αφού μπορεί να είναι η φωνή πολλών σε περιόδους δύσκολες για τον άνθρωπο μπορεί να λειτουργήσει ως διέξοδος, καταφύγιο αλλά και Με τρόπο ώστε να φέρει αλλαγή και να αφυπνίσει τους ανθρώπους.

Aκούστε το νεό ΄τραγούδι:   Pink Vanity – Late Night Pleasures (Official Music Video)

Πώς μπορεί ένας μουσικός να προωθήσει τη μουσική του σήμερα και να είναι επαγγελματικά αποκατεστημένος;

Είναι μία πολύ δύσκολη ερώτηση. Εξαρτάται.

Ελλάδα ή εξωτερικό. Ελληνόφωνη ή αγγλόφωνη σκηνή. Φαντάζομαι ότι η μουσικοί για να είναι αποκατεστημένοι και να ζουν από αυτήν, πρέπει να παίζουν σε διάφορα μαγαζιά ως οργανοπαίχτες ή να είναι  λαϊκοί – εμπορικοί.

Εμείς που είμαστε στην alternative indie μουσική σκηνή, Η προώθηση γίνεται μέσω του κύκλου σου. Ή δές για παράδειγμα την φάση που έγινε με την Πρωτογενούς, με το Barrett, εκεί δημιουργήθηκαν διάφορα σχήματα που αλληλοστηρίζουν το ένα το άλλο, ή πιο παλιά με τους Six Dogs.

Ο άλλος τρόπος είναι μέσω διαφημίσεων στις πλατφόρμες των social media και γενικότερα οι επαφές με τα mediα.

Όλα αυτά δεν σε κάνουν σε καμία περίπτωση επάγγελματικά αποκατεστημένο. Να ζήσεις με τη μουσική στην Ελλάδα εν έτει 2020 ειδικά στην indie σκηνή – αγγλόφωνη – νομίζω ότι δεν μπορείς να το κάνεις. Πρέπει να κάνεις κάποια άλλη εργασία.

Πόσο μάλλον τώρα με τον covid 19, που έχουν σταματήσει όλα τα live.

Όσο περισσότερο promotion μπορείς να κάνεις για να βρεις κάποιον agency σε άλλη χώρα, περισσότερες πιθανότητες έχεις να κάνεις κάτι και να μαθευτεί πιο πολύ η μουσική σου.

Νομίζω όμως ότι σε αυτά τα χρόνια, το τίμιο και ειλικρινές σενάριο – και κοντά στην πραγματικότητα – είναι να είσαι even και να βγαίνουν τα έξοδα σου από κάποια live, από κάποια διαφημιστικά αντικείμενα, όπως το merch του brand σου .

Τώρα, όταν θα καταφέρουμε να είμαστε επαγγελματικά και οικονομικά αποκατεστημένοι σε αυτή τη φάση και σ’ αυτό το είδος μουσικής θα επανέλθω να το ξανασυζητήσουμε.

Τι νομίζετε ότι θα μας φέρει αυτή η υγειονομική και ταυτόχρονα νέα οικονομική κρίση, ειδικά τώρα που κλείνουν πολιτιστικοί χώροι;

Αυτή είναι μία σύνθετη ερώτηση, η οποία έχει πολλές παραμέτρους.

Σίγουρα η πανδημία του covid 19 έχει αλλάξει πολλά στον τρόπο που αντιμετωπίζουμε την καθημερινότητα και τους ανθρώπους. Μία πρώτη ανάγνωση βλέποντας την παγκόσμια οικονομία είναι δεδομένο ότι χάνονται δουλειές και έχουν στενέψει πολύ οι ευκαιρίες εργασίας.

Στην Ελλάδα με τις αποφάσεις της κυβέρνησης ειδικά για τον πολιτιστικό χώρο, απαγορεύονται οι συναυλίες, απαγορεύεται η μικροφωνική κονσόλα στα μαγαζιά, οι μπάντες άνω των τριών ατόμων. Άρα τα πράγματα είναι πάρα πολύ δύσκολα, ειδικά στον τομέα της μουσικής. Γενικότερα έχει γίνει σε όλους τους τομείς.

Με την καθιέρωση της εξ αποστάσεως εργασίας τα πράγματα έχουν γίνει πολύ ελαστικά προφανώς για την κερδοφορία των επιχειρηματιών.

Σε κοινωνικό επίπεδο, η κρίση αυτή έχει αποξενώσει τους ανθρώπους και τους έχει κάνει να σκέφτονται λίγο διαφορετικά, αφού δεν έρχονται κοντά με άλλους ανθρώπους και κυκλοφορούμε μας και στο δρόμο. Οι άνθρωποι είναι λίγο μαγκωμένοι και είναι γενικά μια στενάχωρη κατάσταση. Είναι όμως αναγκαίο κακό και πρέπει να είμαστε προσεκτικοί και υπεύθυνοι.

Σε μία μεγαλύτερη όμως ανάγνωση αυτή η πανδημία έχει λειτουργήσει ώστε σε πάρα πολλά μέτρα που είχαν, στο μυαλό τους, να περάσουν οι κυβερνήσεις ώστε να ελέγχουν και να καταστέλλουν τον κόσμο, βρήκαν την ευκαιρία να το κάνουν.

Η δική μας η γενιά είναι συνηθισμένη σε αλλεπάλληλες κρίσεις από το 2009 και κάθε φορά που πάμε να κάνουμε καλύτερα τα πράγματα, κάτι συμβαίνει για να μας υπενθυμίζει ότι η ζωή είναι δύσκολη.

Συνεχίζουμε όμως με χαμόγελο, με δημιουργία και με αισιοδοξία γιατί ένα καλό που έκανε αυτή η κατάσταση, για εμάς προσωπικά, μας έφερε πιο κοντά με τον εαυτό μας, με το κέντρο μας. Απομονωθήκαμε, δημιουργήσαμε χωρίς εξωγενείς παράγοντες, που καμιά φορά είναι πολύ θεμιτό.

Σε χρόνια κρίσης ο φασισμός και ο ρατσισμός αυξάνονται. Τι πιστεύετε ότι πρέπει να κάνουμε για να μην είναι τόσο έντονες οι καταστάσεις;

Όσο πιο πολύ οι πολίτες πιέζονται από διάφορες καταστάσεις, οικονομικά κοινωνικά, αυξάνονται ακόμα περισσότερο τα φασιστικά και ρατσιστικά φαινόμενα γιατί ψάχνουμε αποδιοπομπαίους τράγους.

Αυτό που πρέπει να κάνουμε όλοι και ειδικά εμείς ως καλλιτέχνες, που έχουμε ένα παραπάνω βήμα από τον κόσμο, είναι ότι θα πρέπει να είμαστε ενεργοί πολίτες. Θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να κρίνουν και να εμποδίσουμε μία ρατσιστική κίνηση όπου τη βλέπουμε.

Χαρακτηριστικά παραδείγματα που δείχνουν ότι δεν είμαστε ενεργοί πολίτες είναι η δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου, όπου οι περαστικοί έβλεπαν μία τέτοια κατάσταση να συμβαίνει και άφησαν άλλους πολίτες να δρουν αυτοδίκαια κάτι το οποίο οδήγησε στο μοιραίο.

Εννοείται ότι σε άτομα που βλέπουμε ότι συγκλίνουν σε τέτοιες απόψεις θα πρέπει να τους το επικοινωνούμε γιατί προφανώς δεν έχει καταλάβει κάτι.

Σίγουρα η βία δεν είναι το μέσο από καμμία πλευρά.

Η παιδεία και ο γόνιμος διάλογος είναι τα μέσα για να αλλάξουν οι άνθρωποι απόψεις.

Παρόλα αυτά και με τις κυβερνήσεις παγκόσμια και με τη δική μας κυβέρνηση διανύουμε μία περίοδο με πολύ έντονο ακροδεξιές απόψεις.

Αυτό πρέπει να σταματήσει από μέσα μας, από το ξεκίνημα της ημέρας. Πρέπει να είμαστε κάθετα αντίθετοι και να κόβουμε από τη ρίζα τους σεξιστικές, φασιστικές και ρατσιστικές. συμπεριφορές. Προσπαθούμε να δημοσιοποιούμε, γιατί έχουμε τη δυνατότητα με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης Και να κατακρίνουμε οποιαδήποτε τέτοια συμπεριφορά.

Η αρχή ξεκινάει από τον λόγο γιατί πολλές φορές στην καθημερινή μας ζωή και με λέξεις και φράσεις και δεν το αντιλαμβανόμαστε – για χαβαλέ – , οι οποίες αυτές είναι που ποτίζουν και πυροδοτούν ουσιαστικά την στάση πολλών ανθρώπων και τροφοδοτεί το ρατσισμό.

Πιστεύουμε ότι όλοι πρέπει να είμαστε αλληλέγγυοι προς οποιουσδήποτε ανθρώπους. Πρέπει να φερόμαστε σε όλους δίκαια και ίσα, καταδικάζοντας οποιαδήποτε ρατσιστική πράξη.

Αυτό πρέπει να πρέπει να συμβεί και νομίζουμε ότι συμβαίνει και μέσα από τη μουσική, η οποία είναι μια τέχνη που σε πολλές περιόδους της ιστορίας έχει αναδείξει καλλιτέχνες, που το έχουν πράξει αυτό.

Πρέπει λοιπόν και εμείς να το συνεχίσουμε αυτό με τη μουσική μας και να ελπίζουμε σε καλύτερες μέρες, σε μέρες πιο ελεύθερες.