Elio Phoebus Beiko: Πρέπει να βρούμε έναν προσωπικό τρόπο να εξελιχθούμε σαν ανθρώπινη κοινωνία & μετά σαν Ελλάδα.

Η κεντρική φωτογραφία είναι της Brikena Gishto.

Μίλησέ μας για την παράσταση «Μωβ Ομπρέλα» της Άλκης Ζέη που παίζεις φέτος.

Όταν έρχεσαι σε τριβή με κείμενα που έχουν ουσία μέσα τους τότε υπάρχει πολύ μεγάλη χαρά στον ηθοποιό. Η συγκίνηση που του προκαλούν τα κείμενα έχει τη δύναμη να τον μετατοπίσουν, εν αρχή σαν άνθρωπο και μετέπειτα σαν ηθοποιό, άρα και την σκηνική του παρουσία. Η «Μωβ Ομπρέλα» είναι ένα έργο που σου υπενθυμίζει αυτό που ξεχάσαμε από την παιδική μας ηλικία και δεν το κρατήσαμε άφθαρτο στην ενήλικη μας ζωή. Είναι ωραίο να διατηρούμε την αθωότητά μας και όλες τις αρετές, που τις βρωμίζουμε στην πορεία για την ενηλικίωσή μας.

Μίλησέ μας για την Βάνα Πεφάνη και την συνεργασία σου μαζί της.

Με την Βάνα ήταν η πρώτη μου δουλειά στην Αθήνα, οπότε υπάρχει από πλευράς μου ένα συναισθηματικό δέσιμο. Ξεκίνησα σαν κινησιολόγος στις παραστάσεις της και αυτό κρατήθηκε γιατί προφανώς αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε ο ένας τον άλλον. Πως λειτουργούμε ως προς την αισθητική και τις καλλιτεχνικές μας ανάγκες και έτσι προέκυψε μια σχέση συνεργασίας. Στον Κάτω Παρθενώνα έχουμε ως κύρια βοηθό την εξαιρετική Ντέπυ Πάγκα αν και με κολακεύει πιο πολύ το βοηθός παραγωγής γιατί προσπαθώ να είμαι παρών για οτιδήποτε χρειαστεί για το καλό της παράστασης.

Ο «Κάτω Παρθενώνας»;

Ένα σύγχρονο έργο στο οποίο ο θεατής μπορεί να δει πως ανά πάσα στιγμή έχει την δυνατότητα να επιλέξει κάτι διαφορετικό για την ζωή του και για την πορεία του σαν άνθρωπος. Μερικές φορές χρειάζεται να έρθει κάποιος άλλος -στην περίπτωση αυτή είναι ο Λεωνίδας Κακούρης στον Χρήστο Σαπουντζή- για να του το υπενθυμίσει όταν φτάνει σε δικά του αδιέξοδα, αλλά ποτέ δεν παύουμε να έχουμε την επιλογή να πάμε μπροστά, να εξελιχθούμε. Να τραβήξουμε μια διαφορετική πορεία, χωρίς να συντηρούμε τα λάθη μας. Αυτό το βλέπω κάθε μέρα στις παραστάσεις και μέσα στο ίδιο το έργο. Η διανομή των ρόλων που έκανε η Βάνα για την παράσταση είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα. Το ποιος είναι ο χρηματιστής το ποιος είναι άστεγος, Και πως έρχεται και η ανατροπή σε αυτήν την σχέση.

Είσαι ηθοποιός, χορευτής και χορογράφος. Ποια είναι η σχέση όλων αυτών μεταξύ τους;

Μέσα από το δίπολο ηθοποιού-χορευτή μου είναι πιο εύκολο να καταλάβω τι τραβάει η ψυχή του ανθρώπου που εκτίθεται. Έτσι προσπαθώ να βοηθήσω και να οδηγήσω τον ηθοποιό με ένα επί της ουσίας εσωτερικό κίνητρο, για ποιο λόγο και πως να λειτουργήσει ώστε να πάει από το σώμα του ηθοποιού στο σώμα του ρόλου. Να έρθει πιο κοντά με τα υλικά που διαθέτει, να αναγνωρίσει τις ποιότητές του, τι είναι αυτό που εκπέμπει, το σκηνικό του εκτόπισμα. Να εμπιστευτεί το σώμα του, που ως γνωστό “το σώμα δεν λέει ποτέ ψέματα”, να μεταμορφωθεί σιγά σιγά και να πάμε από κοινού εκεί που είναι ο στόχος μας και να γεννηθούν νέα πράγματα.

Μέσα στο θέατρο γεννιούνται πράγματα, στο χορό;

Φυσικά γεννιούνται και στον χορό, απλά στο θέατρο έρχεται ο λόγος να ολοκληρώσει την έκφραση. Ο χορός λειτουργεί περισσότερο με το ορμέμφυτο ως ακατέργαστη πρώτη ύλη, πιο αρχετυπικής φύσεως. Φτάνεις σε ένα σημείο οπού αρχίζει να γεννιέται η ανάγκη λόγου. Στο θέατρο μπορείς έμπρακτα να συναντήσεις πτυχές του εαυτού σου, στο χορό είναι πιο δύσκολο να επέλθει μια μεταμόρφωση, ωστόσο όπου και αν καταφύγουμε πάντα κάτι ζητάμε όπως και από τον ίδιο μας τον εαυτό. Η Τέχνη μας καταλήγει να είναι πάντα μια πατρίδα, ένα λίκνο για να ακουμπήσουμε την ψυχή μας.

Η φωτογραφία είναι του Πάτροκλου Σκαφίδα

Μίλησέ μας για την παράσταση στο Θέατρο του Νέου Κόσμου και ποια η συμμετοχή σου σε αυτήν.

Το Καλοκαίρι κερδίσαμε στο Bob Theatre Festival με την παράσταση “Αφρική ή Πώς να φυτέψετε τον νεκρό αδελφό σας” στην οποία οι συντελεστές εμπιστεύθηκαν την ματιά μου και ανέλαβα την κινησιολογία και την επιμέλεια της παράστασης. Τώρα καλούμαστε να παρουσιάσουμε την ολοκληρωμένη εκδοχή του έργου. 3 Φλεβάρη κάνουμε πρεμιέρα στο θέατρο του Νέου Κόσμου.

Τι πιστεύεις για την σημερινή Ελλάδα;

Η Ελλάδα αδιαμφισβήτητα διανύει μια δύσκολη εποχή, κι εμείς ανακαλούμε διαρκώς το ένδοξο παρελθόν αντί να κάνουμε κάτι για το παρόν αν όχι για το μέλλον. Η αστυνομία έχει χάσει κάθε μέτρο και εμείς γκρινιάζουμε για τους πρόσφυγες, μεγαλώνοντας το κενό που αφήνει μέσα τους ο πόλεμος. Πρέπει να βρούμε έναν προσωπικό τρόπο, μια αιτία για να εξελιχθούμε σαν ανθρώπινη κοινωνία και μετά σαν Ελλάδα.

Πληροφορίες για την παράσταση Η ΜΩΒ ΟΜΠΡΕΛΑ στο Θέατρο του Νέου Κόσμου που παίζει ο Elio Phoebus Beiko ΕΔΩ

Πληροφορίες για την παράσταση Ο ΚΑΤΩ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑΣ, όπου είναι βοηθός σκηνοθέτη, στο Θέατρο ΑΛΜΑ ΕΔΩ

Πληροφορίες για την παράσταση ΑΦΡΙΚΗ Η ΠΩΣ ΝΑ ΦΥΤΕΨΕΤΕ ΤΟΝ ΝΕΚΡΟ ΑΔΕΛΦΟ ΣΑΣ, όπου κάνει την επιμέλεια κίνησης ΕΔΩ