Οι Έλληνες καλλιτέχνες στέλνουν SOS. Ακούει κανείς;

Οι καλλιτέχνες ήταν εκεί όταν τους χρειαζόμασταν. Τώρα μας χρειάζονται αυτοί!

Χτες δόθηκε ένα -χαλαρό έστω- χρονοδιάγραμμα για το πότε θα ξαναγυρίσει ο κόσμος στις δουλειές του. Όχι όλοι όμως. Υπήρξε (τουλάχιστον) μία παράλειψη.

Τι θα γίνει με τους καλλιτέχνες; Οι συναυλίες απαγορεύονται, τα θέατρα κλειστά, το Φεστιβάλ Αθηνών (αλλά και όλα τα Φεστιβάλ της χώρας) πάει για ακύρωση, τηλεοπτικές σειρές δεν ξεκινούν. Συνθέτες, στιχουργοί, ερμηνευτές, ηθοποιοί, μουσικοί, σκηνοθέτες, εικαστικοί, χορευτές, χορογράφοι, κινηματογραφιστές, σκηνογράφοι, και δεκάδες άλλες ειδικότητες καλλιτεχνών και τεχνικών βρίσκονται στον αέρα.

Ακόμα κι αν κάποιος έχει πρόβλημα με την «κρατικοδίαιτη» τέχνη και τις επιχορηγήσεις, σίγουρα καταλαβαίνει πως τώρα βρισκόμαστε μπροστά σε κάτι τελείως διαφορετικό.

Οι καλλιτέχνες αυτή τη στιγμή δεν θέλουν κάτι παραπάνω απ’ τους υπόλοιπους. Αδικούνται γιατί οι υπόλοιποι κλάδοι ξαναρχίζουν σιγά-σιγά να δουλεύουν ενώ σ’ αυτούς ουσιαστικά απαγορεύεται – και θα απαγορεύεται για πολλούς μήνες ακόμα.

Θέλω να πιστεύω πως το Υπουργείο Πολιτισμού επεξεργάζεται ένα σχέδιο που θα τους βοηθήσει, μέχρι να τους επιτραπεί να ξαναδουλέψουν.

Ναι, πρέπει να τους δοθούν επιδόματα. Όχι γιατί είναι τόσο σπουδαίοι ή ανώτεροι ή χρήσιμοι όλοι τους (πολλοί όντως είναι), ούτε απαραίτητα για τους μελοδραματικούς λόγους που λυρικά περιγράφονται, αλλά γιατί είναι πολίτες που μένουν στην απέξω, χωρίς να βλέπουν φως στο τούνελ.

Οι καλλιτέχνες ήταν εκεί όταν τους χρειαζόμασταν. Και στην προηγούμενη ζωή μας αλλά και στη ζωή εν μέσω καραντίνας. Θέατρα ανέβασαν δωρεάν παραστάσεις τους, μουσικοί έκαναν συναυλίες απ’ το σπίτι, σκηνοθέτες γύρισαν εξαιρετικές ταινίες μικρού μήκους με πενιχρά μέσα.

Συνεχίζουμε να τους χρειαζόμαστε. Κι αυτοί χρειάζονται την ίδια βοήθεια που παίρνουν όλοι οι υπόλοιποι πολίτες.