Tέτη Νικολοπούλου

Όταν δεν εξομοιώνεσαι μπορεί & να κοιτάζεις κατάματα τη ζωή.

Μίλησέ μας για τη νέα σου χορευτική παράσταση “Σkin”.
Το Σkin είναι μια παράσταση που προτείνει την επαφή και τη σύνδεση. Προέκυψε μέσα από τη
διαπίστωση ότι όλοι έχουμε ελλείψεις και τραύματα που έρχονται από την παιδική μας ηλικία. Τα
σωματοποιούμε, εγγράφονται στο σώμα μας και πρώτα πρώτα στο δέρμα μας, καθώς μέσα από αυτό
αποκτούμε την πρωταρχική μας επικοινωνία και αναγνωρίζουμε ή όχι την ατομικότητά μας. Στο Σkin,
ασχοληθήκαμε πώς οι ελλείψεις αυτές μας παραμορφώνουν και μας αποξενώνουν αλλά βρήκαμε και
τρόπους για να επιστρέψουμε στον εαυτό μας και στους άλλους.
Γενικά, το τραύμα με απασχολεί πολύ τα τελευταία χρόνια. Δουλεύοντας πάνω από τριανταπέντε χρόνια με παιδιά και εφήβους αναρωτιέμαι πάντα πού πάει όλη αυτή η ομορφιά. H διαπίστωση ότι κρύβεται σιγά σιγά μέσα μέσα μας λόγω των δυσκολιών που βιώνουμε μου ήταν αποκαλυπτική. Κρυβόμαστε και απομακρυνόμαστε από την αλήθεια μας διότι δεν φροντιστήκαμε αρκετά εκείνα τα πρώτα χρόνια, ώστε να αναγνωρίσουμε και να βιώσουμε τη ύπαρξή μας με επίγνωση.
Ωστόσο, το ταξίδι της αυτογνωσίας δεν μπορούμε να το κάνουμε μόνοι μας. Χρειαζόμαστε τους άλλους για να βιώσουμε εμπειρίες από τις οποίες θα μάθουμε ποιοι είμαστε. Οπότε, είναι πάλι η επαφή, η επικοινωνία και οι σχέσεις αυτά που μας προχωρούν. Στις οποίες χρειάζεται να μπαίνουμε με θάρρος, γενναιότητα και παρουσία. Οι ελλείψεις και τα τραύματα είναι τα εμπόδια αλλά αυτό είναι και το στοίχημα.
Να βγαίνουμε κάθε φορά πιο συνειδητοί. Αυτό διαπραγματευόμαστε και στην παράσταση.

Τι ιδιαίτερο έχει η παράσταση σας, ώστε να έρθει να την δει το κοινό;
Είναι μια πρωτότυπη βιωματική εμπειρία. Με αφορμή το δέρμα και τα χαρακτηριστικά του, όπως το ότι είναι επιφανειακό αλλά και βαθύ, αξιόπιστο αλλά και απατηλό, διάφανο αλλά και ανθεκτικό, αναπνέει, είναι αδιάβροχο, διαπερατό κ.ά και τη διαπίστωση ότι πάνω του αποτυπώνονται οι εγγραφές των βιωμάτων μας, οι χορευτές συνδέονται με το εδώ και τώρα και αφηγούνται τις ιστορίες τους. Μέσα από αυτή τη σωματοποίηση των χορευτών και την ειλικρίνεια των σωμάτων τους, το κοινό συνδέεται, αναπνέει, αισθάνεται, συγκινείται και αυτό είναι και το ζητούμενο.
Στο Σkin ξεκινάμε από την έλλειψη και την παραμόρφωση και οδηγούμαστε στην εγκατάσταση στο σώμα μας και στη σύνδεση με τον εαυτό μας και τους άλλους. Αναγνωρίζουμε και παρατηρούμε τη δυστοπία στην εποχή που ζούμε αλλά προτείνουμε το σώμα, τη φροντίδα και την επικοινωνία ως λύσεις σε αυτή.
Μέσα από την παράσταση και τη σωματοποιημένη προσέγγιση της κίνησης προτείνουμε δρόμους που
αφορούν συνολικά το σώμα και τον νου, τόσο ατομικά όσο και συλλογικά. Θέλουμε να χτυπήσουμε ο
ένας τον άλλον με τρυφερότητα στην πλάτη και να καθησυχαστούμε λέγοντας ότι όλα θα πάνε καλά,
αρκεί να κοιτάξουμε μέσα μας. Νιώθω ότι αυτό έχουμε ανάγκη να βρούμε. Για να ξαναδούμε τη ζωή με
την περιέργεια και τον ενθουσιασμό των παιδιών.

Ποιες είναι οι χορευτικές επιρροές σας;
Οι κλασικές μου σπουδές χορού μου έδωσαν τους κλασικούς άξονες της δουλειάς μου και ο
μεταμοντέρνος χορός μου έδειξε την πολυποικιλότητα του χορού και τις απεριόριστες δυνατότητες
εφαρμογής του. Επίσης, με έχει επηρεάσει πολύ ο αθλητισμός ως προς τη φυσικότητα και τη μη
επιτήδευση. Ωστόσο, αυτό μου με ιντριγκάρει πιο πολύ είναι η ίδια η κίνηση, το σώμα ως «μουσικό»
όργανο, τι μπορεί να κάνει και πώς μπορεί μέσα στη φυσικότητα και απλότητά του να παράξει
συναίσθημα.
Έχω επηρεαστεί πολύ από τις σωματοποιημένες πρακτικές, ιδιαίτερα από τη δουλειά του Steve Paxton
και το contact improvisation και από το Axis syllabus του Frey Faust, οι οποίοι άλλαξαν εντελώς τον
τρόπο προσέγγισης της κίνησης. Ο πρώτος απενοχοποίησε την επαφή και συνέλαβε μια πρακτική για να κινείσαι και να χορεύεις λειτουργικά μαζί με έναν άλλον άνθρωπο. Μάλιστα, στη διάρκεια των προβών έφυγε από τη ζωή και θέλω να πω ότι δεν θα τον ξεχάσουμε ποτέ καθώς πρόσφερε ένα αδιανόητο δώρο στην ανθρωπότητα. Ο δεύτερος έφτιαξε μια «δεξαμενή» κίνησης και χορού βάζοντας στην πράξη όλη τη βιομηχανική της κίνησης και την ανατομία συνδέοντας τον χορό με την επιστήμη του σώματος.
Εμένα μου αρέσει πολύ η σύνδεση θεωρίας και πράξης. Τόσο εμβιομηχανικά, όσο και φιλοσοφικά.
Θεωρώ ότι το σώμα είναι ένας απέραντος ωκεανός γνώσης. Και κάθε νέα σωματική και πνευματική
κατάκτηση προστίθενται σε αυτόν το ωκεανό.

Τι σκέφτεστε όταν διαβάζετε το απόφθεγμα του Μάρκου Αυρήλιου “Ο καλύτερος τρόπος για να
αντιστέκεσαι είναι να μην εξομοιώνεσαι”;
Συμφωνώ απολύτως. Είναι ολόκληρο πρότζεκτ να κρατήσεις την αυθεντικότητά σου. Είναι στόχος ζωής η αυτογνωσία. Η αλήθεια μας είναι η πιο όμορφη κατάκτηση. Για να το πετύχεις και να ζήσεις τη ζωή που εσύ θέλεις πρέπει να τη βρεις και αυτή η αλήθεια μπορεί να είναι πολύ μακριά από τις συμβάσεις και τα συμβόλαια του κοινωνικού και πολιτικού συστήματος που ζεις. Οπότε, χρειάζεται γενναιότητα και πολλές ακόμα αρετές για να είσαι δημιουργικός, διαφορετικός και ακέραιος. Όταν δεν εξομοιώνεσαι μπορεί και να κοιτάζεις κατάματα τη ζωή.

Πληροφορίες για την παράσταση: