Τάσος Λούκος: Οι ενέργειες των Ελλήνων αρμόδιων απέναντι στη συγκεκριμένη κρίση παρουσιάζουν ασυνέπεια & παραλογισμό.

Πως και γιατί ξεκίνησες επαγγελματικά με τη μουσική;

Η πρώτη επαγγελματική εμπειρία ήταν στην ηλικία των 14 ετών περίπου, με τη Φιλαρμονική ορχήστρα του Δήμου της Αγίας Βαρβάρας, όπου έπαιζα κρουστά. Στη συνέχεια ακολούθησαν συμμετοχές σε διάφορα συγκρότημα, κάποια εκ των οποίων κατάφεραν να αμειφθούν για τη μουσική τους, ενώ αργότερα η επαγγελματική δραστηριότητα έγινε πιο σταθερή, άλλοτε ως session μουσικός/ενορχηστρωτής σε εργασίες συναδέλφων και άλλοτε σε προσωπικές εργασίες. Μεγάλο κομμάτι της επαγγελματικής μου δραστηριότητας είναι παρέα με τον μεγάλο μου αδελφό τον Σπύρο Λούκο, επίσης τραγουδοποιό, αλλά και μουσικολόγο.

Το γιατί είναι πιο δύσκολη ερώτηση! Θα έλεγα από ψυχολογική ανάγκη. Νομίζω ότι όσοι ασχολούμαστε με κάποιας μορφής τέχνη και δη όσοι δημιουργούμε, βλέπουμε ως μονόδρομο τον βιοπορισμό από το αντικείμενο που αγαπάμε. Έχοντας δε προσωπικά και την εμπειρία της εργασίας ως Αρχιτέκτων Μηχανικός, είναι ακόμα πιο ξεκάθαρο ότι ο επαγγελματικός σκοπός είναι η μουσική.

Τι είδη μουσικής προτιμάς να ακούς;

Μου αρέσουν διάφορα ιδιώματα. Αγαπημένοι καλλιτέχνες είναι ο Σαββόπουλος, οι Socrates, οι Κατσιμηχαίοι, οι Active Member, ο Ζαμπέτας, o Λάκης με τα ψηλά ρεβέρ, o Χατζηδάκις, ο Μπίγαλης, ο Δάντης και άλλοι πολλοί. Από καλλιτέχνες του εξωτερικού αγαπάω τους Pink Floyd, τον Randy Newman, τον Satie, τον Dio και άλλους.

Mίλησέ μας για τη νέα σου δουλειά “Γιατί Δεν Μιλάς Μωρό Μου”.

Το πράγμα μιλάει από μόνο του: Το «μωρό» δεν έλεγε με τίποτα να μου σηκώσει το τηλέφωνο κι έτσι αναγκάστηκα να της το γράψω σε τραγούδι μπας και το σηκώσει! Οι στίχοι, η μουσική και η ενορχήστρωση είναι δική μου, σε αυτό παίζω όλα τα όργανα πλην του solo του πιάνου, το οποίο παίζει ο μεγάλος μου αδελφός Σπύρος Λούκος και των σαξοφώνων που τα παίζει ο μικρός μου αδελφός Θάνος Λούκος. Η ηχοληψία και η μίξη έγινε από τον Χρήστο Ζαντιώτη στο Studio In Verba, ενώ το Mastering έκανε ο Απόστολος Σιώπης. Γενικά επιδιώκω να δίνω μορφή στο υλικό μου παρέα με συγγενείς και φίλους.

Τι πιστεύεις για την υγειονομική και την νέα οικονομική κρίση που περνάει η ανθρωπότητα;

Δυστυχώς δεν μπορώ για να έχω μια σαφή άποψη της όλης κατάστασης. Τη στιγμή που η επιστημονική κοινότητα είναι διχασμένη για την αντιμετώπιση του ιού, πώς να πει κάποιος μη υγειονομικός με σιγουρία το οτιδήποτε; Αν καταλαβαίνω καλά αυτά που διαβάζω και βλέπω, θεωρώ ότι το πράγμα είναι αντιμετωπίσιμο (βλέποντας και την πορεία άλλων χωρών), αλλά χρειάζεται χρόνος. Τα μόνα για το οποία είμαι σίγουρος είναι κάποια γεγονότα: επαγγελματίες στον χώρο της υγείας έχουν ανάγκη προσωπικού και υλικοτεχνικής υποδομής την οποία δεν λαμβάνουν, οι πολίτες χρησιμοποιούν τον ίδιο αριθμό συρμών και δρομολογίων που χρησιμοποιούσαν και πριν τον ιό, οι εργαζόμενοι στον χώρο του πολιτισμού αντιμετωπίζουν φτώχεια, Μηχανικοί και Συμβολαιογράφοι ακόμα δεν γνωρίζουν πότε ακριβώς θα καταβληθεί το εφάπαξ επίδομα των 400,00€. Οι ελεύθεροι επαγγελματίες που γνωρίζω είναι στο σύνολό τους φοβισμένοι περισσότερο για το μετά: τώρα προμηθευτές και λοιποί κρίκοι της εμπορικής αλυσίδας δείχνουν κατανόηση στις οικονομικές καθυστερήσεις. Μετά την άρση του lockdown όμως, από τη μία θα κοπούν τα επιδόματα και απο την άλλη δεν θα υπάρχει δικαιολογία – τύπικα – για ανοχή κι έτσι η αγορά θα αρχίσει να πιέζει για την κάλυψη των υποχρεώσεων προς όλες τις μεριές. Με δυο λέξεις, νοιώθω ανασφάλεια για το μετά, ανίκανος να βρω ποια είναι η αλήθεια για το αν και πώς αντμετωπίζεται σωστά το πρόβλημα του ιού (και της οικονομικής κρίσης που έχει προκαλέσει) και «αδειασμένος» από την κυβέρνηση που με διοικεί. Από την άλλη, ένα καλό που οφείλω να παραδεχθώ είναι η, έστω και υποχρεωτικά λόγω συνθήκης, ψηφιοποίηση μεγάλου μέρους της τριτοκοσμικής Ελληνικής γραφειοκρατίας.

VIDEO

Tάσος Λούκος – Γιατί Δεν Μιλάς Μωρό Μου – Official Video Clip © 2020

Πιστεύεις ότι οι κυβερνήσεις σε περιόδους κρίσης χρησιμοποιούν τον φόβο και καταστρατηγούν ανθρώπινα δικαιώματα;

Θα ένοιωθα μεγαλύτερη σιγουριά, σε σχέση με την προηγούμενη ερώτησή σας, να πω ότι οι ενέργειες των Ελλήνων αρμόδιων απέναντι στη συγκεκριμένη κρίση παρουσιάζουν ασυνέπεια και παραλογισμό. Το πιο απλό: πώς μια απαγόρευση κυκλοφορίας με το παρόν ωράριο βοηθάει την κατάσταση, τη στιγμή που οι πολίτες νομοτελειακά κάνουν ό,τι θα έκαναν σε λιγότερο χρόνο, συνεπώς βρίσκονται περισσότεροι άνθρωποι σε έναν χώρο την ίδια στιγμή; Δεν είμαι σε θέση να δώσω μια γενικευμένη ανάγνωση της συμπεριφοράς της εκάστοτε εξουσίας ανά τους αιώνες πάνω στο ζήτημα της μεθόδευσης του φόβου και της καταστρατήγησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Μπορώ όμως να πω ότι φοβάμαι πως στο τέλος όλης αυτής τη περιπέτειας ο κόσμος θα βγει ακόμα πιο φοβισμένος και εύπλαστος, άρα και πιο επιρρεπής σε ακραίες αντιλήψεις, πράγμα που τελικά θα μεταφραστεί σε μια ψήφο βασιζόμενη στο φόβο. Ταυτόχρονα ο κόσμος, περιλαμβανομένου και εμού, είναι πια κουρασμένος και αφ’ ενός εύκολα χάνει την κριτική ματιά στα γεγονότα, αφ’ ετέρου χάνει την απαραίτητη επαγρύπνηση για να αναγνωρίζει τι πραγματικά είναι σημαντικό τη δεδομένη χρονική στιγμή. Είναι σίγουρα περίπλοκα τα πράγματα και νομίζω ότι χρειάζεται να τα εξετάσει κανείς από χίλιες μεριές οι οποίες πολλές φορές οδηγούν σε αντικρουόμενα συμπεράσματα.

Πώς νομίζεις ότι μπορεί να αποκατασταθεί επαγγελματικά ένας μουσικός στη σημερινή εποχή και ειδικά με την υγειονομική κρίση;

Για τον εκτελεστή/καθηγητή μουσικό, από τη μία υπάρχει η πιο παλιομοδίτικη αλλά και λειτουργική συνταγή: πρώτον μαθήματα σε ωδεία, σχεδόν πάντα κακοπληρωμένα, αλλά και που παρέχουν την πολυπόθητη ασφάλιση, δεύτερον ιδιαίτερα μαθήματα και τρίτον παιξίματα από εδώ και από εκεί, καλοπληρωμένα ή κακοπληρωμένα, άσπρα ή μαύρα. Οι δημιουργοί (συνθέτες, τραγουδοποιοί) ή κάνουν κάποια άλλη δουλειά για να χρηματοδοτήσουν το καλλιτεχνικό προϊόν τους (κάποια τυπικά έξοδα ενός τραγουδοποιού: στούντιο, session μουσικοί, δημιουργοί βιντεοκλιπ, διαχειριστές social media, γραφίστες κ.α.) ή είναι μέλη της προηγούμενης ομάδας, επομένως χρηματοδοτούν το project τους πλέον αποκλειστικά από τα μαθήματα. Πολύ λίγοι είναι οι συνάδελφοι που έχουν σταθεί τυχεροί και έχουν εργασία εκτελεστή σε livestream παραστάσεις. Μετά την κρίση του κορωνοϊού, θεωρώ ότι η αγορά θα αργήσει να πάρει τα πάνω της, συνεπώς και η μουσική αγορά το ίδιο. Από την άλλη, ίσως πλέον οι μουσικοί θα εκβιαζόμαστε δυσκολότερα από τον εκάστοτε μαγαζάτορα να παίξουμε μαύρα προκειμένου να μην χαθεί το νυχτοκάματο.

OFFICIAL LINKS

YouTube: https://www.youtube.com/channel/UC7lEADnp7bcIYPnEqbqgIaQ

Instagram: https://www.instagram.com/tasosloukos/?hl=el

Facebook:  https://www.facebook.com/tasosloukos.gr/

Twitter: https://twitter.com/LoukosTasos

Spotify: https://open.spotify.com/artist/5rpxDXyxVdTvMByW6yuMzq

BΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Γεννήθηκε Σεπτέμβρη του 89′.

Ακούει μουσική εξ αρχής λόγω πατέρα. Παίζει κιθάρα από τα 10 λόγω μεγάλου αδερφού. Το 99′ επανενώνονται οι Socrates, βλέπει τον Τρανταλίδη να παίζει και ανακαλύπτει ότι τα ντραμς είναι το όργανό του. (R.I.P. Γιάννης Σπάθας)

Γράφει τραγούδια από τα 15 για να επιβιώνει ψυχικά.

Ήρωές του ο Σαββόπουλος, οι Κατσιμηχαίοι, ο Πορτοκάλογλου, ο Μαχαιρίτσας, ο Χατζηδάκις, ο Περίδης, οι Πυξ Λαξ, oι Socrates. Αργότερα οι Pink Floyd, ο Randy Newman, o Chris Rea. Άνθρωποι που γράφουν μόνοι τους αυτά που λένε και που έχουν μεγάλο μουσικό εύρος, χωρίς να παγιδεύονται σε έναν ήχο.

Μαζί με τη μουσική υπήρχε και η ζωγραφική, η οποία στη συνέχεια εξελίχθηκε σε Αρχιτεκτονική, πάλι λόγω πατέρα.

Μέσα στα χρόνια μεσολαβεί μελέτη, ωδεία, φιλαρμονικές, γκρουπάκια, αργότερα δουλειές και πολλή εσωτερική σύγκρουση ανάμεσα στις δύο πετριές της μουσικής και της αρχιτεκτονικής.

Το 08′ σχηματίζουν με ένα συμμαθητή τους “Άπολις”, όπου γράφουν progressiverock.­­­

Ενώνουν τα όνειρα για δίσκους, συναυλίες, περιοδίες, μια μουσική ζωή 24/7, αλλά αναδύεται διαφωνία στο ζήτημα της γλώσσας :

Τ – “Δεν γίνεται να γράψουμε τραγούδια στα Αγγλικά. Θα εκφραστούμε καλύτερα στη μητρική μας.”

Χ – “Αυτό το ιδιώμα ακούγεται καλύτερα στα Αγγλικά”.

Ο “Τ” κάνει τη χάρη στον παιδικό του φίλο “Χ” κι έτσι πολύ αργότερα, το 17′, διώχνουν επιτέλους από πάνω τους τον πρώτο δίσκο με τίτλο “TheSunHasFallen“. Το όνειρο για δίσκους, συναυλίες, περιοδίες και μια μουσική ζωή 24/7 παραμένει.

Στο συρτάρι υπάρχουν καμιά 50αριά τραγούδια. 10 από αυτά θα ήταν ο πρώτος δίσκος. Η εποχή δεν σηκώνει δίσκους. Ένα-ένα λοιπόν. Σε αυτά γράφει τους στίχους και τη μουσική, ενορχηστρώνει, παίζει σχεδόν όλα τα όργανα και τα τραγουδάει. Έτσι, για να δει τι ψάρια πιάνει μόνος του.

Ονειρεύεται να βγει στη σκηνή με ανθρώπους που αγαπάει: στο γκρουπ, στον ήχο και στα φώτα και αυτό που έχω να πει να αφορά και άλλους. Εν ολίγοις, ανυπομονεί να υπάρξει.

Νοιώθει σαν να ξεχάστηκε στα βάθη της δεκαετίας του 80’ και του 90’. Το τραγούδι του έρχεται σίγουρα από κει. Αδυνατεί να παρακολουθήσει αυτόν τον νέο τρόπο γραφής. Όχι πως ανησυχεί..

Θέλει το τραγούδι να έχει λόγο ύπαρξης, να έχει δουλεμένη ενορχήστρωση, ωραία παιξίματα στο στούντιο και στις συναυλίες. Το τραγούδι μπορεί να είναι καλό ή κακό είτε λέει για μια γκόμενα που δεν πήρε ποτέ τηλέφωνο είτε λέει για τον θάνατο του πατέρα σου.