Γιατί επέλεξες να ασχοληθείς με την παραδοσιακή μουσική;
Ένα μεγάλο μέρος της ζωής μου, των παιδικών και εφηβικών μου χρόνων, είναι ποτισμένο με λαϊκή και παραδοσιακή μουσική. Μεγάλωσα σε κυκλαδίτικο νησί με ζωντανή ακόμη την παράδοση της νησιώτικης μουσικής συνδεδεμένη με τις χαρές μας και τις κοινωνικές μας σχέσεις, και σε ένα σπίτι όπου τα γλέντια πρωτοστατούσαν. Έτσι από μικρός δέθηκα με αυτή τη μουσική, ταυτίστηκα και περνώντας τα χρόνια αυτή αποτέλεσε πια αναπόσπαστο κομμάτι της προσωπικότητάς και του χαρακτήρα μου. Είναι ένα από τα βασικότερα μέσα έκφρασής μου. Ως μαθητής στην Πάρο σπούδασα κλασσική κιθάρα για τέσσερα χρόνια αλλά μετά στράφηκα περισσότερο στην λαϊκή μουσική. Τελειώνοντας το σχολείο σπούδασα στο Τμήμα Λαϊκής και Παραδοσιακής Μουσικής στην Άρτα και η σχέση αυτή έγινε ακόμη πιο δυνατή καθώς εμπλουτίστηκε με γνώση, με νέες εμπειρίες και ερεθίσματα.
Πως και γιατί δημιουργήθηκε το συγκρότημα σας “Ριζά”;
Τα «Ριζά» δημιουργήθηκαν σχεδόν ακαριαία, χωρίς πολλές εισαγωγές ή επεξεργασίες. Οι τρεις που αποτελούμε το συγκρότημα (Κωστής Ζουλιάτης και Πέτρος Λαμπρίδης) είμαστε ήδη φίλοι αρκετά χρόνια. Η ιδέα παρόλα αυτά για μία σύμπραξη των τριών μας ήρθε από την Βασιλική Μπόγδανου, σύντροφο του Κωστή, η οποία, γνωρίζοντας τους μουσικούς πειραματισμούς του Κωστή και του Πέτρου και ακούγοντας εμένα, είδε αυτό που εμείς δεν βλέπαμε τόσον καιρό. Η ιδέα έπεσε από τη Βασιλική το καλοκαίρι του 2017 στην Πάρο όπου είχαν έρθει τα παιδιά για λίγες μέρες σπίτι μου και τα υπόλοιπα ακολούθησαν πολύ φυσικά, μιας και υπήρχε ήδη ένας κοινός κώδικας επικοινωνίας μεταξύ μας καθώς και μία αμοιβαία ανάγκη για να αρθρώσουμε από κοινού έναν μουσικό λόγο, που να εκπροσωπεί αυτό που οι τρεις μαζί βιώνουμε ως παράδοση στην ελληνική μουσική όταν συμπράττουμε μουσικά.
Πως νοιώθεις εκτός θεατρικής σκηνής, μετά από ένα χρόνο;
Από τη μία δυσκολεύομαι πολύ να με φανταστώ επί σκηνής εν μέσω πανδημίας και όσο όλη αυτή η κατάσταση δεν μας επιτρέπει να επικοινωνήσουμε την τέχνη μας, είτε στο θέατρο είστε στη μουσική, με τον τρόπο που μέχρι τώρα γνωρίζαμε… από την άλλη όμως, αντιμετωπίζοντας την κατάφορα εχθρική και άδικη συμπεριφορά της πολιτείας απέναντι στους καλλιτέχνες… αισθάνομαι την απομάκρυνση αυτή από τον φυσικό καλλιτεχνικό μας χώρο και από το κοινό σαν μία ακραία βίαιη και σκόπιμη συμπεριφορά, σαν ένα ξεριζωμό. Και ο πιο αφελής μπορεί να αντιληφθεί πως ο πολιτισμός όπως το θέατρο, ο κινηματογράφος, οι μουσική, τα μουσεία κλπ θα μπορούσε να λειτουργεί όλο αυτό το διάστημα με μέτρα και περιορισμούς ώστε να προσφέρει στον κόσμο την εκτόνωση και τη διέξοδο που τόσο έχει ανάγκη τώρα ακόμη περισσότερο από πριν. Αυτά όλα βέβαια είναι ψιλά γράμματα για μια κυβέρνηση που δεν είχε από πριν καμία ατζέντα για τον πολιτισμό και που σε τέτοιες ζοφερές περιόδους σφραγίζει ακόμη και τα βιβλιοπωλεία.
Τι σκέφτεσαι για την κατάσταση, που θα έρθει μετά από την υγειονομική και την νέα οικονομική κρίση;
Αρχικά σκέφτομαι πως ερχόμενη η πανδημία και οι συνέπειες της, που δεν τις έχουμε δει ακόμη, μετά από μία δεκαετή οικονομική κρίση, η γενιά μας έχει πληγεί ανεπανόρθωτα, καθώς έχουν χαθεί τα πιο παραγωγικά μας χρόνια μέσα στην κατάρρευση της οικονομίας και του ευρωπαϊκού ιδεώδους. Όσα ακολουθήσουν αισθάνομαι πως θα είναι χειρότερα από όσα περάσαμε από το 2009 έως τώρα. Θα πρέπει να κυριαρχήσει ομοψυχία, αλληλεγγύη, ψυχραιμία, κατανόηση… δύσκολα πράγματα για το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας δηλαδή.
Τι μουσική επιλέγεις να ακούς στον ελεύθερο σου χρόνο;
Ακούω διαφορετικές μουσικές ανάλογα με την διάθεση μου. Πολύ συχνά ακούω ραδιόφωνο γιατί μου αρέσει αυτή η αίσθηση της απευθείας μετάδοσης και επικοινωνίας με ένα μεγαλύτερο σύνολο ανθρώπων. Κατά τα άλλα από γούστα… θα ακούσω από Debussy και Κωνσταντινίδη μέχρι Ρίτα Σακελλαρίου.
Πιστεύεις ότι οι κυβερνήσεις σε περιόδους κρίσης καταπατούν τα ανθρώπινα δικαιώματα;
Πέρα από την όποια πεποίθηση μου, υπάρχει η πραγματικότητα που βιώνουμε η οποία το μαρτυράει. Όταν δε, στην πολιτική ηγεσία υπάρχουν άνθρωποι που ανοιχτά έχουν ταχθεί υπέρ απολυταρχικών καθεστώτων και ιδεολογιών που προάγουν το μίσος και τη βία, όπως είναι ο ναζισμός, η καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, από έσχατο μέσο και «αναγκαίο κακό» σε περίοδο υγειονομικής κρίσης, μετατρέπεται σε βασικό εργαλείο της κυρίαρχης πολιτικής.
Η σελίδα Youtube των Riza Band ΕΔΩ
Ξεκίνησε και στην Ελλάδα το #metoo και έχουμε αποκαλύψεις για πολύ σημαντικά πρόσωπα, ειδικά στον χώρο του θεάτρου. Τι σκέπτεσαι ότι πρέπει να γίνει από δω και πέρα;
Για να αλλάξει μία τόσο σκοτεινή και νοσηρή πλευρά της κοινωνίας μας δεν φτάνει μόνο η πολιτική βούληση ούτε η πρόσκαιρη εκτόνωση της κατάστασης, ούτε μόνο η απόδοση δικαιοσύνης για τα θύματα βιασμών και κακοποίησης μέσω της απόδοσης ποινών στους κατηγορούμενους. Όλο αυτό που βγήκε στην επιφάνεια και μας συντάραξε είναι μικρό δείγμα του τι συμβαίνει σε όλους τους επαγγελματικούς κλάδους της κοινωνίας μας, σε έναν μεγάλο βαθμό των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, των αθλητικών σωματείων – ακαδημιών κλπ. Αυτό που βλέπουμε με τόση αποστροφή δυστυχώς είναι η ίδια η κοινωνία μας. Είναι ο καθρέφτης μας. Είτε μας αρέσει είτε όχι. Αυτά τα περιστατικά δεν συνέβησαν ξαφνικά από τη μια μέρα στην άλλη. Όσοι βρήκαν χώρο και τρόπο να ξεδιπλώσουν τη βρωμιά τους και να ικανοποιήσουν τα πιο αρρωστημένα τους ένστικτα το έκαναν σε μία κοινωνία που το ανεχόταν… και το ανέχεται ακόμη φοβάμαι. Θεωρώ πως σαν κοινωνία είμαστε πολύ εξοικειωμένοι με πολλές μορφές βίας οι οποίες ξεκινούν και μέσα από τις οικογένειες και χρειάζονται γενναίες προσπάθειες από όλους μας για να το συνειδητοποιήσουμε σαν σύνολο και να το καταπολεμήσουμε. Όλο αυτό το κίνημα του #metoo καθώς και όλοι όσοι έμπρακτα το στηρίζουν, δείχνει πως υπάρχει ένα υγιές κομμάτι της κοινωνίας μας που έχει αντανακλαστικά τα οποία μπορούν να μας οδηγήσουν σε πιο φωτεινούς δρόμους και εποχές. Τρέφω απεριόριστο σεβασμό και εκτίμηση σε όλους όσους έβαλαν το κεφάλι τους στον ντορβά και κατήγγειλαν μέσω της Δικαιοσύνης ή μοιράστηκαν τις τόσο επώδυνες εμπειρίες τους με το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας. Αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να έχουν την στήριξη όλων μας και να αποτελέσουν το παράδειγμα για όλους όσους φοβούνται να μιλήσουν.
Βρείτε τους Rizaband
Το Art and Press δημιουργήθηκε με σκοπό την πολιτική, πολιτιστική και πολύπλευρη ενημέρωση των πολιτών. Πίσω από τη λειτουργία του Art and Press υπάρχει μία ομάδα «ανήσυχων» ανθρώπων, που προέρχονται από διάφορους κοινωνικούς χώρους, στους οποίους προσέφεραν και συνεχίζουν να προσφέρουν εθελοντικά όπου και όσο μπορούν. Η κοινή αγάπη των μελών της ομάδας μας για την πολιτική, τον πολιτισμό και γενικά την ενημέρωση, είναι η κινητήρια δύναμη για την παρακολούθηση, καταγραφή και παρουσίαση σε όλους εσάς, όσων συμβαίνουν. Δεν μας καθοδηγεί κανείς, δεν μας χρηματοδοτεί κανείς και ως εκ τούτου παραθέτουμε τα γεγονότα όπως ακριβώς λαμβάνουν χώρα. Η πορεία του Art and Press είναι συνεχόμενα και ραγδαία ανοδική όσον αφορά την προσέλκυση επισκεπτών / αναγνωστών τόσο στην κύρια ιστοσελίδα όσο και στο κανάλι του Youtube.