Please enable JS

Xρύσα Καψούλη

Έχω πάντα εμπιστοσύνη στο μέλλον και στους νέους ανθρώπους.

Μιλήστε μας για την παράσταση σας “Μένγκελε όνειρο για δύο πρόσωπα σε ένα βαγόνι”.

Το κείμενο του Τριαρίδη όταν έπεσε στα χέρια μου με συνεπήρε. Είναι βέβαια και το θέμα βλέπετε τέτοιο. Από τη μια η ιστορία του Μένγκελε – αυτού του ναζί – που τον χαρακτήρισαν ως Άγγελο Θανάτου, ένα τέρας που έκανε φρικτά πειράματα πάνω στους ανθρώπους και από την άλλη η ευαίσθητη ιστορία της Στέλλας-Εσθήρ Κοέν – αυτής της γυναίκας από τα Γιάννενα – που επέζησε του Ολοκαυτώματος. Ένα γαϊτανάκι έρωτα, εξουσίας, πάθους, διαστροφής. Για εμάς τους ανθρώπους του θεάτρου είναι πάρα πολύ γοητευτικό το παιχνίδι του θεάτρου εν θεάτρω, ειδικά όταν το βρίσκεις σε ένα κείμενο. Είναι μια πραγματική πρόκληση να δουλεύεις με ένα τέτοιο έργο. Επίσης πάντα με συγκινεί η σχέση μας με την ιστορία και πιο ειδικά πόσο εύκολα την ξεχνάμε και πως την βλέπουμε συνεχώς να επαναλαμβάνεται. Όπως για παράδειγμα σήμερα, από τις ταραγμένες σχέσεις Ρωσίας – Ουκρανίας ως τη Θεσσαλονίκη με την δολοφονία του Άλκη από τους χούλιγκαν. Είναι ένα τόσο αιχμηρό έργο και ταυτόχρονα έχει έναν ρομαντισμό μέσα του γιατί πιστεύει ο Τριαρίδης ότι όταν βρισκόμαστε απέναντι στα γεγονότα ίσως γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι.

Για ποιούς λόγους αποφασίσατε να να ανεβάσετε ένα κείμενο του Θανάση Τριαρίδη για το ζήτημα αυτό;

Γιατί ο Θανάσης Τριαρίδης βρίσκω ότι είναι ένας πολύ σημαντικός Έλληνας συγγραφέας. Είναι ευαίσθητος και με συγκινεί και σαν συγγραφέας αλλά και σαν άνθρωπος. Είναι ένας άνθρωπος που «δωρίζει» τον εαυτό του και τα έργα του στους άλλους. Κι εγώ με την σειρά μου εκλαμβάνω αυτό το έργο σαν δώρο. Ο φόβος μου ήταν και είναι μήπως ποτέ μείνω ασυγκίνητη. Και οι Έλληνες συγγραφείς πάντα με συγκινούν. Δεν είχε τύχει να τον συναντήσω νωρίτερα και αυτή τη στιγμή ζω μια δημιουργική συνάντηση επί σκηνής.

Τι ιδιαίτερο έχει η δική σας παράσταση σας, ώστε να έρθουμε να την δούμε;

Το ίδιο το έργο φυσικά. Είναι αυτό που κανείς καλείται να έρθει σε επαφή μαζί του – το ίδιο το κείμενο. Οι τερατωδίες και οι θηριωδίες του παρελθόντος, αλλά και το τι μπορεί να προκαλέσει στους ανθρώπους το παιχνίδι της εξουσίας. Πως ο έρωτας μπορεί να γίνει καταστροφικός, πως η κακώς εννοούμενη αγάπη να δημιουργήσει τέρατα. Και βέβαια η ίδια η ιστορία των Εβραίων της Θεσσαλονίκης και της Ελλάδας γενικότερα.

Τι σκέφτεστε όταν διαβάζεις το απόφθεγμα του Stephen Covey “Η δύναμη βρίσκεται στις διαφορές, όχι στις ομοιότητες”;

Η δύναμη δεν βρίσκεται ούτε στις διαφορές, ούτε στις ομοιότητες. Η δύναμη βρίσκεται μέσα μας, όπως και η ακινησία βρίσκεται επίσης μέσα μας. Η ουσία είναι να μετακινηθούμε από την ακινησία στην δράση. Ευτυχώς το θέατρο είναι δράση και δεν μπορούμε να μένουμε πολύ στην ακινησία.

Πιστεύετε ότι οι καλλιτέχνες μετά απ΄ όλες τις κρίσεις της τελευταίας δεκαετίας θα έπρεπε να αλλάξουν τρόπο σκέψης και διεκδίκησης των δικαιωμάτων τους σε σχέση με το παρελθόν;

Η ζωή πάει προς τα μπροστά. Ο ίδιος ο κόσμος αλλάζει. Δεν αλλάζουν μόνο οι καλλιτέχνες. Και δεν πιστεύω ότι από αυτά τα δύο χρόνια του κορονοϊού, του κινήματος #metoo και μιας σειράς πραγμάτων που όλοι μας γνωρίζουμε πως τίποτα δεν άλλαξε. Θέλω να πιστεύω ότι οι μεγάλες κρίσεις φέρνουν στην επιφάνεια τον χειρότερο εαυτό μας από την μια, αλλά και δυνάμεις που φέρνουν καινούριες ιδέες στον κόσμο. Και να γυρίσω στο θέατρο και να πω ότι οι νέες γενιές διεκδικούν για τον εαυτό τους, αλλά και για όλους κι όλες μας, καλύτερες συνθήκες. Είναι καλύτερα μορφωμένοι και έχουν επαφή με το παγκόσμιο γίγνεσθαι. Έχω πάντα εμπιστοσύνη στο μέλλον και στους νέους ανθρώπους. Συμμετέχω στα κοινά και αναλαμβάνω τις θέσεις που με καλούν να συμμετέχω ενεργά, με όλες μου τις δυνάμεις, και στις διεκδικήσεις όχι μόνο του κλάδου μου αλλά και της ίδιας της καθημερινότητάς μας. Πιστεύω ακράδαντα, από τα φοιτητικά μου ακόμα χρόνια, ότι το ατομικό είναι πολιτικό και προσπαθώ να το τηρώ.

Πληροφορίες για την παράσταση “Μένγκελε όνειρο για δύο πρόσωπα σε ένα βαγόνι” στο Θέατρο Φούρνος ΕΔΩ

Array