Αύγουστος Βεϊνόγλου

Ο εικαστικός Αύγουστος Βεϊνόγλου μας μιλά για τη νέα του έκθεση Crossbreeds.

Πως συνέβη να ασχοληθείτε με τα εικαστικά και πότε αρχίσατε; Τι σας ώθησε;

Πριν σπουδάσω γλυπτική όπου και άρχισα να αντιλαμβάνομαι περισσότερα για την σύγχρονη τέχνη και γλυπτική είχα την πεποίθηση πως μια απόλυτη μορφή τέχνης ήταν οι εμβυθιστικοί κόσμοι των βιντεοπαιχνιδιών, ίσως διότι την εποχή (μέσα δεκ 90) η τεχνολογία της τρισδιάστατης αναπαράστασης είχε ακόμα κάτι το φρέσκο και προτοπωρο, που σε συνδυασμό με την δυνητική εκφραστική ελευθερία και διαδραστική διάσταση του μέσου είχε κάτι πολύ γοητευτικό για έναν νέο δημιουργό.

Οι πρώτες σοβαρές απόπειρες που έκανα ήταν στο σχέδιο και σε μικρά κείμενα που αποτελούσαν μια μορφής concept art φανταστικών κόσμων  που ήταν ταυτόχρονα ευκαιρία για να εξελίξω τις ικανότητές μου στο σχέδιο και την αφήγηση. Ακόμα μετά από τόσα χρόνια τα αποδομημένα αρχιτεκτονικά μορφώματα με αισθητικές και δομικές επιρροές από καλλιτέχνες με ενδιαφέρον στον κινηματογράφο και την  επιστημονική φαντασία όπως οι Ron Cobb, Chris Foss, Hr Giger, Mobius εξακολουθούν να εμπνέουν τα έργα μου. 

Σας εμπνέει η μουσική στη γλυπτική σας;

Πολύ, ίσως βαθιά μέσα μου σκέφτομαι εάν θα είχα γίνει καλός μουσικός, παίζω από μικρός κιθάρα, είχα κάνει πολλές αποτυχημένες αποπειρες να παίξω σε ροκ και μέταλ μπάντες. Τη μουσική τη βιώνω  ήτε ως μεμονωμένη μουσική εμπειρία ή έμπνευση γιατί μου αρέσει να παρατηρώ to layering των μουσικών οργάνων και τις αρμονίες τους, μου αρέσει η τζαζ πολύ, αλλά πολλές φορές και ως μιας μορφής παρέας ή “ντοπαρίσματος”… Όταν δουλεύω πολλές φορές ένα αγαπημένο ή οικίο μουσικό κομμάτι μου βγάζει μια αγωνιστική διάθεση και αλλάζει τον τρόπο που εργάζομαι πάνω στο έργο δίνοντας μου περισσότερη ενέργεια.

Από ποιους γλύπτες έχετε επηρεαστεί; 

Πρόσφατα πέθανε μια αγαπημένη Βρετανίδα γλύπτρια που εκτιμώ πολύ, η Phyllida Barlow. Ήταν μια γλύπτρια αγωνίστρια, δυσκολεύτηκε πολύ να ξεκινήσει την καλλιτεχνική της καριέρα μιας και έκανε 5 παιδιά τα οποία έπρεπε να μεγαλώνει όσο δούλευε ως καθηγήτρια γλυπτικής. Θαυμάζω την επιμονή, την μαχητικότητα της αλλά και τον ελεύθερο τρόπο με τον οποίο πειραματίστηκε στα έργα της, σχεδόν σε σημείο που τα γλυπτά της τα κλοτσούσε ή τα πετούσε με αποτέλεσμα να ανακαλύπτει νέες πλαστικές ‘λύσεις’, μου αρέσει γιατί έκανε αντιμνημεία χρησιμοποιώντας εφήμερα-καθημερινά υλικά. Μου αρέσει πολύ επίσης ο Έλληνας γλύπτης Γεράσιμος Σκλάβος. Είχα διαβάσει πολλά για την ζωή του ως φοιτητής γλυπτικής, το έργο του με εντυπωσίαζε ενώ η ιστορία του με μελαγχολεί. Υπάρχει πραγματικά κάτι το όμορφο στην τραγικότητα των καλλιτεχνών… Ο Σκλάβος ήταν μια πολύ ιδιαίτερη προσωπικότητα που αντανακλά στην πολυπλοκότητα και πολύ-επιπεδικότητα των γλυπτών του και αυτή η μετουσίωση προσδίδει μια μεταφυσική και ποιητική στα έργα του.

Πιστεύετε ότι υπάρχει πραγματικά φιλότεχνο κοινό στην Ελλάδα; 

Ναι φυσικά υπάρχει. Πάντα θα υπάρχει κόσμος που αγαπά την τέχνη. Το ερώτημα είναι πως μπορούμε να μετατρέψουμε την τέχνη ως εκφραστικό μέσο που μπορεί να μας μάθει κάτι χρήσιμο για την ζωή.  Διδάσκω τέχνη σε παιδιά οπότε συνηθίζω να βλέπω την τέχνη απογυμνωμένη από την ιστορική και την εμπορική της αξία, αυτό μου δίνει δύναμη για αυτό που κάνω και με επιστρέφει στην ουσία του να είμαι καλλιτέχνης προσδίδοντας μου χαρά και ενθουσιασμό. Το ερώτημα είναι εάν οι ελληνικοί θεσμοί και κατ-επέκταση η πολιτεία είναι πραγματικά υποστηριχτές των καλλιτεχνών ή φιλότεχνοι… αλλά αυτό είναι ένα ερώτημα που ταιριάζει σε μια άλλη συζήτηση.

Τι σημαίνει ο τίτλος της έκθεσης σας “Crossbreeds”;

Η δουλειά που παρουσιάζω δεν είναι αποτέλεσμα μιας απόλυτα ενσυνείδητης εννοιολογικής, διαδρομής… Είναι περισσότερο σαν ‘ελεύθερα βήματα’ προς μια φυσική διάθεση και ροπή απέναντι στα υλικά, τη σχεδιαστική φόρμα και τη σωματικότητα στην γλυπτική, έτσι όπως την αντιλαμβάνομαι δίχως εποπτικό υλικό και πολλές εξωγενείς πληροφορίες.  

Δεν σκέφτηκα πολύ τι θα είναι τα έργα αν μη τι άλλο η μορφή της έκθεσης που παρουσιάζω, αλλά σίγουρα στόχευσα σε μια σκηνικότητα και ατμοσφαιρικότητα, κάτι που διαπερνά όλες τις τελευταίες γλυπτικές μου εγκαταστάσεις.  Απλά εδραιώνοντας την ιδέα της υβριδικότητας ως τακτική προχώρησα και έκανα και τα μεγαλύτερα έργα της έκθεσης. Αλλά η πραγματικότητα είναι πως ο τίτλος cross breeds, μια ένωση διαφορετικών ειδών έχει πολύ να κάνει και με την χρήση των υλικών σε αυτήν την ενότητα. Το πλαστικό που είναι και πρωταγωνιστικό υλικό για μένα στη δουλειά ενώθηκε με χαρτοπολτό και πορσελάνη, δίνοντας του μια άλλη αξιακή υπόσταση, ενώ οι φόρμες είναι αποτέλεσμα ενός πλαστικού στυλιζαρίσματος που τον καθοδηγούν διάφορα object trouve και κομμάτια χάρτινων συσκευασιών που ενσωματώνονται, κάτι που καταλήγει να προσομοιάζει την ιδέα την ορυκτυκωποίησης, – απολιθοματοποίησης αντικειμένων που με την πάροδο πολλών εκατοντάδων ετών ενοποιούνται. Ταυτόχρονα στην ενότητα αυτή βρίσκει έφορο έδαφος ένα κομμάτι της έρευνας μου για την αρχαιολογία και την θαμμένη Αθήνα αλλά και τις ντεμοντέ τεχνολογίες, σίγουρα κάτι που θα διερευνήσω περεταίρω και σε επόμενα έργα. Η έκθεση crossbreeds, ή τα crossbreeds θα μπορούσαν να είναι και τα υπολείμματα- από έναν πολιτισμό υδριδίων, ή απλά η αναπαράσταση ενώς ονειρικού κόσμου παράλληλο με τον δικό μας. 

Τι σκέφτεστε όταν διαβάζετε τη φράση του Οδυσσέα Ελύτη “Το παν είναι η ρότα σου κόντρα στην κοινωνία ετούτη ”;

Το αντιλαμβάνομαι ως ένα μήνυμα για να δούμε την πραγματική εικόνα και ουσία πίσω από τα φαινόμενα.. Αλλά και την προσωπική προσπάθεια του καθενός να υπερνικήσει τις αδυναμίες του και αυτά που τον κρατάνε πίσω, προσκολλημένο σε αυτά.

www.augustusveinoglou.com

Find me on Instagram
Find me on Facebook

photo credits: Nicolas Papassinos-Bletas

studio assistants: Αντριάνα Παναγιωτάκη και Δέσποινα Βαξεβανίδη

Πληροφορίες για την έκθεση: