Please enable JS

Ο Σέργιος Γκάγκας, Αντιδήμαρχος Πολιτισμού Χαλανδρίου, μας μιλά για το Φεστιβάλ Ρεματιάς.

Πότε ακριβώς ξεκίνησε το Φεστιβάλ Ρεματιάς;

Η πρώτη παράσταση έγινε το 1982 και ήταν ο “Ματωμένος Γάμος”, σε σκηνοθεσία του Χαλανδραίου σκηνοθέτη Σπύρου Βραχωρίτη. Μία παράσταση φτιαγμένη ακριβώς για τον χώρο του θεάτρου μας.

-Υπάρχουν διαφορές τα 40 χρόνια που λειτουργεί το Φεστιβάλ, αν το χωρίζαμε σε τρεις περιόδους, Πέρκιζας – Παττακός, Ζαφειρόπουλος – Κουράσης και τώρα εσείς με δήμαρχο τον Σίμο Ρούσσο.

Επί των δύο πρώτων δημάρχων υπήρχε διάθεση να αναπτυχθούν τα πολιτιστικά πράγματα. Και μάλιστα οι επιλογές της πρώτης διευθύντριας του Αετοπούλειου της Κούλας Κασιμάτη και κατόπιν του Βασίλη Νικολαΐδη, βοήθησαν προς αυτή την κατεύθυνση. Βέβαια, τα φεστιβάλ τότε, αν και υπήρχε δυνατότητα να ξοδευτούν χρήματα, ήταν μικρότερα σε διάρκεια και οι επιλογές πιο στοχευμένες. Καλούσαν πιο εύκολα σχήματα από το εξωτερικό, αλλά θα έλεγα ότι δεν υπήρχε η λαϊκότητα που υπήρξε τα επόμενα χρόνια.

Τώρα… δεν έχω πλήρη εικόνα για τη δεύτερη περίοδο, αλλά από τα προγράμματα που έχω ξεφυλλίσει και τις συζητήσεις που έχω κάνει, έχω την αίσθηση ότι γίνονταν παραστάσεις μέσω γραφείων ατζέντηδων και με εισιτήριο. Για παράδειγμα, το 2014, το τελευταίο φεστιβάλ επί θητείας του δημάρχου Κουράση, τα χρήματα που είχαν δοθεί ήταν 15.000 – 20.000. Για να καταλάβουμε τη διαφορά, μόνο οι αμοιβές μόνο των καλλιτεχνών σήμερα, το 2022, αγγίζουν τις 150.000, χώρια τα υπόλοιπα, πρακτικά και τεχνικά έξοδα.

Πιστεύω ότι υπάρχουν δύο ειδών πολιτικές για τον πολιτισμό. Η πρώτη, που θεωρεί ότι είναι δημόσιο αγαθό και πρέπει να πληρώνουμε τους καλλιτέχνες για να προσφέρουν πολιτισμό και η άλλη, ότι δεν ανακατευόμαστε και αναθέτουμε σε κάποιους άλλους. Εμείς ασπαζόμαστε τη δεύτερη. Επειδή στους δήμους υπάρχει έλλειψη προσωπικού, σ’ εμάς πχ η Διεύθυνση Πολιτισμού έχει μόνο τρία άτομα, αυτοί βγάζουν όλη τη δουλειά, αλλά τους αρέσει πάρα πολύ. Πάντα όμως λέω ότι η δουλειά είναι συλλογική. Φυσικά και από τις άλλες υπηρεσίες του δήμου, που βοηθούν για να υλοποιηθεί το φεστιβάλ. Η άποψή μας είναι δηλαδή ότι πρέπει να τολμάμε να κάνουμε τις δικές μας επιλογές και να μην στηριζόμαστε σε άλλους. Γι’ αυτό και δεν έχουν εισιτήριο και γι’ αυτό δεν φέρνουμε πάρα πολύ γνωστούς καλλιτέχνες. Και διότι ,βεβαίως, είναι μικρό το θέατρο, μόλις 650 θέσεων. Αλλά πιστεύουμε ότι μεγαλύτερη ανάγκη έχουν οι νέοι καλλιτέχνες, που δεν βρίσκουν εύκολα βήμα να παρουσιάσουν τη δουλειά τους και φυσικά να πληρωθούν.

-Τι διαφορές υπάρχουν στο φετινό φεστιβάλ;

Από τις δύο προηγούμενες χρονιές υπάρχουν αισθητές διαφορές, λόγω του covid, που επηρέαζε τη χωρητικότητα του θεάτρου. Το φετινό μας Φεστιβάλ ίσως είναι το μεγαλύτερο σε διάρκεια, αρχίζουμε από 1η Ιουλίου και τελειώνουμε 23 Σεπτεμβρίου, με ένα μικρό διάλειμμα τον Δεκαπενταύγουστο. Επίσης, ένα δεύτερο καινούργιο χαρακτηριστικό είναι ότι από 15 Ιούνιου, ως το τέλος, θα γίνονται πράγματα σε όλες τις γειτονιές. Δηλαδή κουκλοθέατρο, παραστάσεις Καραγκιόζη, δύο παραστάσεις στην κεντρική πλατεία, και μουσικά δρώμενα σε διάφορα σημεία του Χαλανδρίου. Η φιλαρμονική μας γυρνάει σ’ όλες τις γειτονιές. Κι όλα αυτά αποφασίσαμε να τα κάνουμε για να δώσουμε τη δυνατότητα ψυχαγωγίας σε ανθρώπους που τους είναι κάπως δύσκολο να πάνε στη Ρεματιά.

-Από φέτος έχουμε και διεθνείς συνεργασίες στο Φεστιβάλ Ρεματιάς;

Έχουμε για πρώτη φορά δύο μουσικές συνεργασίες, τη μία με την ορχήστρα του Κολοράντο και μια δεύτερη με την ορχήστρα του Μανχάιμ. Ο Δήμος συνεργάζεται εδώ και χρόνια με την Underground Youth Orchestra, η οποία μας βοήθησε να ξεκινήσουμε τη δική μας Συμφωνική Ορχήστρα Νέων. Έτσι λοιπόν, η Underground, η οποία συνεργάζεται με ξένες ορχήστρες νέων, μας πρότεινε να φιλοξενήσουμε τις δύο ορχήστρες από τις ΗΠΑ και τη Γερμανία χωρίς να πληρώσουμε κάτι, ώστε να πραγματοποιηθούν δύο μουσικές βραδιές στη Ρεματιά.

-Μιλήστε μας για το «Our festival», που είναι ένα πρωτότυπο φεστιβάλ της δικής σας θητείας.

Ήταν μια πρόταση αλληλέγγυων καλλιτεχνών την οποίαν αποδεχθήκαμε και σιγά-σιγά ξεκινήσαμε για μια εβδομάδα κάθε καλοκαίρι. Φέτος θα γίνει τέλος Αυγούστου με αρχές Σεπτεμβρίου. Φέτος, επίσης, θα έρθουν καλλιτέχνες και από το εξωτερικό. Σχήματα αυτοδιαχειριζόμενα, που οργανώνονται μόνα τους και διαχειρίζονται τα χρήματα που παίρνουν από τον Δήμο. Είναι μια ζωντανή κυψέλη, ένα φεστιβάλ μέσα στο φεστιβάλ Ρεματιάς, που έχει τις δικές του ιδιαιτερότητες και προσελκύει κυρίως νεολαία.

-Πού θέλετε ως παράταξη να… φτάσει το φεστιβάλ Ρεματιάς, είτε μ΄ εσάς, ως αντιδήμαρχο πολιτισμού, είτε με κάποιον άλλον μέσα από το συνδυασμό σας

Ας υποθέσουμε ότι συνεχίζω εγώ και δεν υπάρξει κάποιος άλλος, ίσως και πιο νέος από μένα, που να έχει διάθεση να προχωρήσει παραπέρα το φεστιβάλ. Παρ’ όλο που έχουμε ενταχθεί σε έναν θεσμό, έναν δήμο που δουλεύει με κάποιους συγκεκριμένους τρόπους, εμείς εξακολουθούμε να έχουμε τη δική μας συλλογικότητα. Δεν έχει σημασία αν θα είμαι εγώ, γιατί ακριβώς έχουμε αυτή την συλλογικότητα. Ταυτόχρονα, ξέχασα να πω ότι ανακαινίσαμε τον χώρο, έφυγε το μπετόν, το οποίο ήταν ένα τραύμα στο τοπίο.

Θα θέλαμε να συνεχίσουμε να προβάλλουμε τους νέους ανθρώπους και, ακόμη περισσότερο, θα ήθελα να μπορούσαμε- ξεπερνώντας τα διοικητικά, νομικά και οικονομικά προβλήματα- να κάνουμε κάποιες δικές μας παραγωγές, οι οποίες να περιοδεύουν στην Ελλάδα. Να ψάξουμε να βρούμε νέους καλλιτέχνες που έχουν ανάγκη από χρηματοδότηση, ώστε να κάνουμε και πρωτογενείς παραγωγές. Για παράδειγμα, έχουμε κάνει ως τώρα δύο ντοκιμαντέρ μεσαίου μήκους, ένα για τον δημόσιο πολιτισμό στο Χαλάνδρι και ένα για την Καλλιόπη Μουστάκα – Αετοπούλου, η οποία δώρισε το κτίριο, το Αετοπούλειο, στον Δήμο. Και τώρα γυρίζονται άλλα δύο, ένα που θα αφιερωθεί στον Πάνο Γεραμάνη και ένα που θα είναι για τα 100 χρόνια της καταστροφής της Σμύρνης.

Όπως και τα δύο προηγούμενα χρόνια θα γίνεται μόνο με κράτηση στο viva.gr, ώστε να αποφύγουμε τον συνωστισμό.

Πληροφορίες για το Φεστιβάλ Ρεματιάς 2022: