Tο sound check για τη συναυλία των Polkar, που θα ξεκινήσει σε λίγο, μόλις έχει ολοκληρωθεί, στην σκηνή του Rover στη Θεσσαλονίκη και η συζήτηση με τον αεικίνητο ταλαντούχο ηθοποιό, σκηνοθέτη, τραγουδιστή, συνθέτη, στιχουργό, performer και με μια λέξη καλλιτέχνη Γιώργο Παπαγεωργίου αρχίζει. Θέατρο, κινηματογράφος, μουσική και νέος δίσκος, προσωπικές φιλοδοξίες και καλλιτεχνικά όνειρα συνθέτουν μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης.
-Από το πρώτο βάπτισμα επί σκηνής με την «Κατσαρίδα» μέχρι το «Η Δύναμη του Σκότους» του Λέοντος Τολστόϊ , τι έχει αλλάξει για σένα;
«Όταν ανέβηκα για πρώτη φορά τότε στην σκηνή, αυτό που ένιωσα ήταν σοκ, με όλη τη σημασία της λέξης. Μην ξεχνάς ότι ήμασταν δύο μόνο ηθοποιοί μπροστά σε 500 ζευγάρια μάτια. Στην πορεία αντιλαμβάνομαι και από τα σχόλια τρίτων, πως έχω ωριμάσει. Μου εμπιστεύονται ρόλους με βάθος και είναι τιμή για μένα, ενώ φεύγω όλο και πιο συχνά από την κωμωδία, την οποία όμως δεν παύω να αγαπώ και να απολαμβάνω κάθε φορά, που μου δίνεται η ευκαιρία».
-Μιλώντας για τις συνεργασίες σου, με ποιες λέξεις θα χαρακτήριζες τους σκηνοθέτες που συχνά σε έχουν εμπιστευτεί;
« Μοσχόπουλος – δάσκαλος, Κακλέας -πάθος, Σκότη -ψυχή».
-Εσένα ως σκηνοθέτη;
« Ελευθερία. Μου αρέσει το θέατρο που αναπνέει, επικοινωνεί, απελευθερώνεται και συνομιλεί με το κοινό, το κείμενο και όλους τους συντελεστές μιας παράστασης, ζωντανό, έξω από φόρμες και εξελίσσεται αβίαστα σε μια κατάσταση ροής, ως φυσικής απόρροια της δημιουργικής διαδικασίας. Να πετάξω ότι δω ότι δεν λειτουργεί και να αφουγκραστώ στην πορεία τις ανάγκες που προκύπτουν, για την κάθε συνθήκη. Αυτό προσπάθησα να κάνω και στην παράσταση «Ωραία του Πέραν». ».
-Ως ηθοποιό, τί σε ενδιαφέρει ο ρόλος ή ο σκηνοθέτης;
« Οι συνεργάτες στο σύνολό τους. Ο ρόλος από μόνος του ή ο σκηνοθέτης δεν μπορούν να λειτουργήσουν για μένα από μόνα τους, αν όλη η ομάδα των συνεργατών δεν νιώθω ότι είναι δεμένη και με εμπνέει. Με συγκίνησαν πραγματικά, οι δύο αυτοί άνθρωποι, που ονομάζονται Ελένη Σκότη, την οποία εκτιμώ ως σκηνοθέτη και ο Γιώργος Χατζηνικολάου, η Ομάδα Νάμα, όταν με προσέγγισαν με τόση ευγένεια πριν έναν χρόνο, δείχνοντας την εμπιστοσύνη τους σε μένα και τη θέληση να συνεργαστούμε, στο «Η Δύναμη του Σκότους», παρέχοντας ότι θα με έκανε να νιώσω ασφαλής και ικανοποιημένος με αυτή την συνεργασία, με αυτό τον υπέροχο θίασο, με εξαιρετικούς συνεργάτες, από τους οποίους δεν θέλω να αποχωριστώ κανέναν».
-Βρήκες κομμάτια από σένα στον Νικήτα, τον ήρωα, τον οποίο υποδύεσαι σε αυτή την παραγωγή του Επί Κολωνώ, η οποία παίζεται στο Σύγχρονο Θέατρο;
« Ο Νικήτας, ένας νεαρός μουζίκος. Στο πρώτο μέρος παρακολουθούμε τα χρόνια της ανέμελης εφηβείας του, που εκτός από δουλειά, επιδίδεται σε μια σειρά από ερωτικές περιπέτειες, όχι μόνο για την εφήμερη απόλαυση, αλλά χρησιμοποιώντας τες για να αποκτήσει χωρίς κόπο πλούτο και καλή ζωή. Έτσι, ενώ εργάζεται στο αγρόκτημα ενός πλούσιου γαιοκτήμονα Πιοτρ Ιγνάτιτς (Μιχαήλ Γιαννικάκης ) σ’ ένα χωριό της Ρωσίας, διατηρεί κρυφό ερωτικό δεσμό με την γυναίκα του γαιοκτήμονα Ανίσια (Πέγκυ Τρικαλιώτη ), την κόρη του Ακουλίνα (Αθανασία Κουρκάκη) και όχι μόνο. Όταν ο Πιοτρ πεθαίνει, ο Νικήτα παίρνει τη θέση του. Τότε θολωμένος από την μεθοδευμένη πίεση της Ανίσια και της μητέρας του Ματριόνα (Αγορίτσα Οικονόμου), φτάνει να διαπράξει ένα έγκλημα, του οποίου τη φρικαλεότητα συνειδητοποιεί, όταν είναι πλέον αργά. Το πρώτο μέρος αυτού του έργου, τα χρόνια της εφηβικής ανεμελιάς, λόγω του ότι αποδίδεται και με πολύ χιούμορ, ήταν για μένα κάτι, που βγήκε αβίαστα.
Στο δεύτερο μέρος, που ο Νικήτα βυθίζεται απότομα στο σκοτάδι, αντιλαμβανόμενος ότι σκότωσε το παιδί του και πέφτει σε μια τρύπα στον χρόνο και το απόλυτο σκοτάδι, από το οποίο δεν μπορεί να βγει. Αναζητεί την πιθανότητα της εξιλέωσης και λύτρωσης, από αυτόν τον εφιάλτη που καταδιώκει τη συνείδησή του, στην ένωση με κάτι ανώτερο από τον άνθρωπο, τον Θεό. Σίγουρα για να υπηρετήσω αυτό τον ρόλο, δεν θα μπορούσα να ανακαλέσω κάποια αντίστοιχη προσωπική εμπειρία, αλλά δούλεψα με το βασανιστικό σκοτάδι και την απόγνωση, που ποτίζει το μυαλό μας σε μια περίοδο απόλυτης μοναξιάς. Σε αυτό το έργο, το πέρασμα από το φως στο σκοτάδι και η αιώνια πάλη καλού και κακού, αναβιώνουν με τον πιο τραγικό τρόπο.».
-Νομίζω, πως η σύνδεσή σου με την ατμόσφαιρα του έργου, έγινε πιο ουσιαστική με την εμπλοκή σου και στο μουσικό μέρος αυτού.
«Ναι, μου προτάθηκε να συνεργαστώ σε αυτό με τη Βαλέρια Δημητριάδου. Αρχικά, σκέφτηκα τη μπαλαλάικα , η οποία είναι αντιπροσωπευτικό όργανο της ρωσικής παραδοσιακής μουσικής, που έδεσε με το ακορντεόν της Βαλέριας και προσθέσαμε στην πορεία και το βιολί. Το αποτέλεσμα μας ενθουσίασε, για να περάσουμε στη συνέχεια, στο να χρησιμοποιήσουμε αυτά τα όργανα, που παίζουν ζωντανά οι ηθοποιοί στην σκηνή και για τη δημιουργία του ηχητικού περιβάλλοντος της παράστασης, ως πηγή ηχητικών εφέ»
-Τι ρόλο έχει η μουσική στη ζωή σου;
«Είναι η επίσημη αγαπημένη».
-Και το θέατρο;
«Είναι το στεφάνι μου. Ο γάμος μου».
-Αν έπρεπε να διαλέξεις ανάμεσά τους;
«Δεν θα το δεχόμουν, ούτε θα το διαπραγματευόμουν».
-Ο κινηματογράφος;
«Είναι μαγεία! Τον λατρεύω αλλά στην Ελλάδα γίνονται λίγες δουλειές. Με συναρπάζει όλη η διαδικασία, γυρίσματα, συνεργασία με τα συνεργία, με τους ηθοποιούς, η διαφορετικός τρόπος υποκριτικής που απαιτείται και πάνω από όλα με εξιτάρει η προσμονή να δω το τελικό αποτέλεσμα στη μεγάλη οθόνη. Σε αντίθεση με το θέατρο, βλέπεις πλέον τον εαυτό σου ως θεατής και τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει ότι έχει ήδη γραφεί. Έχει φύγει από εσένα και δεν διορθώνεται, ούτε εξελίσσεται μέχρι την επόμενη προβολή. Δημιουργεί σίγουρα ένα άγχος, αλλά είναι ταυτόχρονα μαγικό».
-Η τηλεόραση;
«Δεν έχω πολλές συμμετοχές, αλλά είναι ένα μέσο με το οποίο είμαι επιφυλακτικός, χωρίς να το απορρίπτω. Θέλω η συνεργασία στο σύνολό της, σε όλα τα επίπεδα, να εμπεριέχει τις προδιαγραφές, που με ικανοποιούν».
–Polkar.
« Polkar είναι ο Γιώργος» μπαίνει στην κουβέντα ο Γιάννης Κυρατσός συνιδρυτής του γκρούπ. « Ο Γιώργος είναι η ψυχή αυτού που ξεκινήσαμε μαζί, τον Ιούλιο του 2013, για να ενσωματωθούν σε αυτό οι υπόλοιποι συνεργάτες μας: Λάζαρος Πλιάμπας (τύμπανα), Γιώργος Αβραμίδης (τρομπέτα), Χρήστος Γκαΐλας (μπάσο), Μιχάλης Καρανίκος (τρομπόνι), Παναγιώτης Ανδρέογλου (μπαγιάν). Εκείνο το καλοκαίρι, ο Γιώργος ήταν Θεσσαλονίκη για μια παράσταση και πέρασε από το στούντιο την ώρα που τζαμάραμε με συνεργάτες μου. Μπήκε κι αυτός αμέσως στο τριπάκι και είπαμε γιατί όχι, ας είναι έτσι το live που είχαμε ήδη προγραμματίσει εκείνες τις μέρες. Ήταν μια πολύ ζεστή νύχτα, 1 Ιουλίου συγκεκριμένα, που αυτό πήρε σάρκα και οστά μπροστά στο κοινό. Μια αξέχαστη βραδιά, που την ονομάσαμε «Ζέστη» για ευνόητους λόγους. Από τότε το ένα έφερε το άλλο. Εγώ βγήκα από τα μονοπάτια της ροκ, που είναι η ο χώρος που κινούμαι μουσικά και μπαίνω μαζί του στις μουσικές και τους ήχους του κόσμου, σε κάθε μας συνάντηση. Συνθέτει, γράφει, τραγουδάει. Οι ζωντανές μας εμφανίσεις, με την ενέργεια και τις performances του Γιώργου, είναι ένα ατέλειωτο πάρτι όχι μόνο για το κοινό, αλλά και για μας κι αυτό είναι μεγάλη υπόθεση».
-Γράφετε και ετοιμάζετε τις συναυλίες σας σκεφτόμενοι τι θα αρέσει; Κατά πόσο αυτό είναι αυτοσχεδιαστικό;
«Κάθε ζωντανή εμφάνιση έχει έναν βασικό κορμό αλλά στην πορεία, δίνουμε ανάλογα και «παίζουμε» με τα vibes του κόσμου που είναι μαζί μας. Ότι δουλειά κι αν κάνουμμε είναι βασισμένη στη λογική ότι: «Θα το κάνουμε έτσι,γιατί έτσι μας βγαίνει και γουστάρουμε και ευχόμαστε να αρέσει και στον κόσμο». Μέχρι στιγμής το κοινό μας έχει αγκαλιάσει και μας ακολουθεί φανατικά» απαντά ο Γιώργος.
– “Ίσως η αγάπη μας μπορεί, όπως ο Τζον Σνόου να αναστηθεί”;
« Στο σημερινό live θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά το νέο single των Polkar “Τζον Σνόου” , το οποίο αναμένεται να κυκλοφορήσει σε λίγες μέρες από τη Novel Vox, ενώ ο δίσκος αναμένεται να δει το φως σε έναν μήνα περίπου. Ναι αγαπητή μου, σήμερα έχεις την τιμή, να ακούσεις την παρθενική του εμφάνιση στο κοινό! Κάποια από τα κομμάτια του δίσκου ηχογραφήθηκαν στο Royal Alzheimer Hall ( Τίτος Καρυωτάκης και Χρήστος Χαρμπίλας ) και κάποια στο EMS Studio (παραγωγή- ηχογράφηση, Τάσος Κορκόβελος). Όπως αντιλαμβάνεσαι είμαι φανατικός θεατής του «Game of Thrones » και βλέποντας το επεισόδιο με τον Τζον Σνοου, σκέφτηκα πως ναι, και μια αληθινή αγάπη μπορεί επίσης να «αναστηθεί», να ξαναγεννηθεί από τις στάχτες της. Αυτή τη φορά ο ήχος μας αλλάζει, είναι μια rockabilly – pop εκδοχή μας και η επόμενη εμφάνισή μας στο Block 33, μαζί με τους Ιμαμ Μπαϊλτνί στις 10 Μαρτίου, θα δώσει μια ακόμη γεύση από αυτό».
-Τι είναι η μουσική και το θέατρο για σένα;
«Επικοινωνία»
-Ποιο έργο θα ήθελες να σκηνοθετήσεις;
«Σάιξπηρ. Είναι πάντα διαχρονικός. Τα λόγια του και οι σκέψεις του, μου μιλάνε με μοναδικό τρόπο. Είναι ο απόλυτος συγγραφέας, είναι αυτός που με τον πλέον ολοκληρωμένο τρόπο, διεισδύει και ερμηνεύει την ανθρώπινη φύση, σκιαγραφώντας με αριστοτεχνική ακρίβεια και ποιητικό λόγο, τον ανθρώπινο χαρακτήρα στον Άμλετ, την σχέση του ανθρώπου με τη φύση στο Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας και τον απόλυτο έρωτα στο Ρωμαίος και Ιουλιέτα».
-Ποιο ρόλο θα ήθελες να προσθέσεις στο ρεπερτόριό σου;
« Από τους Βάκχες τον Διόνυσο, γιατί είναι ο ρόλος με τον οποίο πέρασα τις εισαγωγικές εξετάσεις της δραματικής σχολής Εθνικού Θεάτρου και έτσι είμαι εκτός των άλλων και συναισθηματικά δεμένος με αυτόν και τον Αγγελιοφόρο Β, γιατί είναι ένας ρόλος, που ο λόγος του, σε κάνει να συνδέεσαι με κάτι συγκλονιστικά δυνατό. Από την άλλη, ομολογώ πως έχω ζηλέψει τους ηθοποιούς, που στο παρελθόν έχουν υποδυθεί τον Λοπάχιν, στον Βυσσινόκηπο του Τσέχωφ. Είναι ένας ρόλος που με συναρπάζει. Προς το παρόν, η επόμενη συνεργασία είναι με την Ιώ Βουλγαράκη στο Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου»
-Μέσα σε ένα τόσο απαιτητικό πρόγραμμα , πόσο εύκολο είναι να βρεις χρόνο για την προσωπική σου ζωή;
« Όλα είναι θέμα οργάνωσης και θέλησης. Σίγουρα, όλες αυτές οι υποχρεώσεις απαιτούν πολύ χρόνο, όμως οι προσωπικές μου στιγμές επιδιώκω να έχουν ουσία και ποιότητα, φροντίζοντας να είμαι «εκεί» αναπόσπαστος, αφήνοντας οτιδήποτε άλλο απέξω».
-Το χιούμορ είναι διάχυτο στις εμφανίσεις, αλλά και στους στίχους σου. Χαρακτήρας ή τρόπος να αντιμετωπίζεις τα πράγματα;
«Πίστεψέ με, δεν είμαι στη ζωή μου τόσο αλέγρος, όμως είναι ο τρόπος που έχω υιοθετήσει, για να αντιμετωπίζω τον κόσμο».
Τα φώτα χαμηλώνουν το πάρτι ξεκινά. Χαμόγελα, πολλές αγκαλιές, χορός και κέφι παρασύρουν τον κόσμο να γίνει μια παρέα που τραγουδά “Ίσως η αγάπη μας μπορεί, όπως ο Τζον Σνόου να αναστηθεί.”. Η σκηνή παίρνει φωτιά!
Facebook Page Σύγχρονο Θέατρο: https://www.facebook.com/sixronotheatro/
Facebook Page Θέατρο Επί Κολωνώ: https://www.facebook.com/epikolono.gr/
Facebook Page Polkar: https://www.facebook.com/polkartheband/
*photo Μαρία Μαυρίδου
Το Art and Press δημιουργήθηκε με σκοπό την πολιτική, πολιτιστική και πολύπλευρη ενημέρωση των πολιτών. Πίσω από τη λειτουργία του Art and Press υπάρχει μία ομάδα «ανήσυχων» ανθρώπων, που προέρχονται από διάφορους κοινωνικούς χώρους, στους οποίους προσέφεραν και συνεχίζουν να προσφέρουν εθελοντικά όπου και όσο μπορούν. Η κοινή αγάπη των μελών της ομάδας μας για την πολιτική, τον πολιτισμό και γενικά την ενημέρωση, είναι η κινητήρια δύναμη για την παρακολούθηση, καταγραφή και παρουσίαση σε όλους εσάς, όσων συμβαίνουν. Δεν μας καθοδηγεί κανείς, δεν μας χρηματοδοτεί κανείς και ως εκ τούτου παραθέτουμε τα γεγονότα όπως ακριβώς λαμβάνουν χώρα. Η πορεία του Art and Press είναι συνεχόμενα και ραγδαία ανοδική όσον αφορά την προσέλκυση επισκεπτών / αναγνωστών τόσο στην κύρια ιστοσελίδα όσο και στο κανάλι του Youtube.