Τζωρτζίνα Βαρδουλάκη: H νέα υγειονομική & οικονομική κρίση είναι μία βροντερή υπενθύμιση για να θυμηθούμε τα ουσιώδη!

Πώς βλέπεις το συγκεκριμένο έργο;

Ως κάτι φωτεινά επαναστατικό. Προσωπικά, θεωρώ επαναστατική την ευγένεια και την αγαπητικότητα, την ηρεμία και την ελαφρότητα σε αυτούς τους ρυθμούς ζωής. Το έργο μιλάει για τη σχέση του ανθρώπου με τη φύση, την οικογενειακή ζεστασιά και τη θαλπωρή μιας φυλής – οικογένειας, για τη βαθιά ανθρώπινη επαφή, για όλα αυτά που έχουμε χάσει και μένει να θυμηθούμε.

Μίλησέ μας για τον ρόλο σου.

Ο ρόλος μου θα έλεγα ότι είναι πολυμορφικός. Μόνο ο ρόλος του Κώστα Γάκη, που είναι ο σκύλος που μας αφηγείται, είναι συγκεκριμένος. Γύρω από αυτόν περιστρεφόμαστε όλοι οι υπόλοιποι, ως ανθρώπινες και αρχετυπικές μορφές, ως μουσικοί και performers. Αν ξεχώριζα μία από αυτές τις μορφές- ρόλους, θα ήταν αυτή της Μάνας – Γης.

Τι σκέφτεσαι για την προβληματική κατάσταση που φέρνουν οι λέξεις ρατσισμός και φασισμός;

Αγκάθι – που μεγαλώνει – απουσία παιδείας – που μεγαλώνει – πρόσφατη αισιοδοξία – συγκρατημένη αισιοδοξία – παρουσία παιδείας – τώρα.

Πώς νιώθεις με την υγειονομική και ταυτόχρονα και οικονομική κρίση, που περνάμε σήμερα;

Το νιώθω ως μία πολύ μεγάλη δοκιμασία που μας έχει επηρεάσει παντού, επαγγελματικά – προσωπικά -ψυχικά – σωματικά – πολιτικά – κοινωνικά. Σε επίπεδο καθημερινότητας αναπόφευκτα έχουμε “βαρύνει”. Επειδή φαίνεται να έχουμε δρόμο μπροστά μας, είναι άμεση ανάγκη να αναζητήσουμε αντίβαρα. Ως αντίβαρα εννοώ όλα αυτά που μας κάνουν να νιώθουμε καλά, που μας ελαφραίνουν, μας ευχαριστούν, μας ξενοιάζουν, στην πραγματικότητα είναι “όλα αυτά που έχουμε ξε-χάσει”. Δεν θεωρώ ότι έπρεπε να μας συμβεί μία παγκόσμια υγειονομική και οικονομική κρίση για να θυμηθούμε τα ουσιώδη, αλλά σίγουρα είναι μία βροντερή υπενθύμιση για να το κάνουμε.

Πληροφορίες για την παράσταση «Ιστορία ενός σκύλου που τον έλεγαν πιστό» ΕΔΩ