Η Δήμητρα Στάικου μιλάει για την “Αλίκη” της!

Ποιά είναι η Αλίκη σου; 

Η Αλίκη μου είναι ένα κορίτσι που έχει πολλή μεγάλη φαντασία. Είναι μία έφηβη που ονειρεύεται και με τα όνειρά της προσπαθεί να ξεφύγει από τα μουντή καθημερινότητά της. Που δεν την εκφράζει το σχολείο όπως είναι διαμορφωμένο για να καταστείλει τα δημιουργικότητά της ,που έχει κανόνες ,είναι τεχνοκρατικό ,που ευνοεί τη θεωρία τα μάζας και βγάζει γενιές μελλοντικών γιάπηδων .Θέλει να θέσει νέους κανόνες ,αμφισβητεί ,είναι μία επαναστάτρια του μυαλού. Αγαπά τα μυθιστορήματα και βλέπει τη ζωή με φιλοσοφική διάθεση. Είναι ένα διαφορετικό παιδί από τα παιδιά της ηλικίας της γιατί ενώ ζει σε ένα τεχνολογικό κόσμο είναι γεμάτη φαντασία και διάθεση παιχνιδιού .

Με ποιόν τρόπο δούλεψες το παραμύθι της “Αλίκης στη χώρα των Θαυμάτων” σκηνοθετικά;

Πήρα πράγματα από το παραμύθι ,αλλά το έφερα στο τώρα. Κράτησα τη μαγεία και το όνειρο και το πάντρεψα με την πραγματικότητα .Έφτιαξα χαρακτήρες που θα μπορούσαν κάλλιστα να λένε και να κάνουν αυτά που λένε οι ήρωες τα Αλίκης αλλά με μία δόση μαγικού ρεαλισμού, με ένα τσίμπημα υπέρβασης . Αυτό που προσπαθώ είναι όλοι οι άλλοι χαρακτήρες που περιβάλλουν την Αλίκη να ξεκινούν από ένα σημείο και να μένουν στο ίδιο σημείο πνευματικά και συναισθηματικά ,να είναι δηλαδή οι ακλόνητοι πυλώνες που η Αλίκη ζώντας ανάμεσά τους, μεταστρέφεται. Είναι αυτή που έχει τα μεγαλύτερη διαδρομή ρόλου. Που αλλιώς ξεκινά και αλλιώς καταλήγει ,που αναθεωρεί.

Πόσο επηρεάζεται η φαντασία από την πραγματικότητα;

Η φαντασία είναι αυτό που μας κάνει να αντέχουμε την πραγματικότητα. Κάνουμε με τη φαντασία φτηνά ταξίδια χωρίς καν να χρειαστεί να αλλάξουμε τόπο. Πολλές φορές η πραγματικότητα μας κάνει να βλέπουμε τον κόσμο μουντό και γκρίζο και να χάνουμε την ποιητικότητα μας. Νομίζω όμως ότι η φαντασία είναι δώρο και χρειαζόμαστε πιο πολλούς ήρωες σαν την Αλίκη που βλέπουν έναν κόσμο πιο ποικιλόμορφο και χρωματιστό .Χρειαζόμαστε περισσότερους ονειροπόλους.

Αξίζει στον άχρωμο κόσμο που ζούμε να μην κοιτάμε πίσω από τον καθρέφτη;

Με τίποτα. Πρέπει πάντα να κοιτάμε πίσω από τον καθρέφτη. Πίσω από προσωπεία, πίσω από μάσκες, πίσω από γνώμες, πίσω από πρότυπα και φόρμες. Πρέπει να εμπνεόμαστε από την τρέλα, το πάθος και την επαναστατικότητα των εφήβων και να αμφισβητούμε ό,τι μας πασάρουν .

Γιατί πιστεύεις ότι πρέπει να δούμε την παράσταση;

Γιατί είναι ένα σκοτεινό παραμύθι που θα σας ταξιδέψει στη χώρα των θαυμάτων. Γιατί οι ήρωες του δεν είναι καλοί οι κακοί όπως στα παραμύθια των παιδιών αλλά πολύπλευροι όπως στα παραμύθια των ενηλίκων .Γιατί θα αναγνωρίσουμε μέσα στην Αλίκη τα εφηβάκια που είναι τα παιδιά μας αλλά και αυτά που κάποτε ερωτευτήκαμε και αυτά που ήμασταν κάποτε εμείς οι ίδιοι.

Τι πιστεύεις για την Ελλάδα του 2020;

Βλέπω σίγουρα ανθρώπους απολιτίκ και αφημένους ,απελπισμένους που αυτό με θλίβει βαθιά. Βλέπω τη μεγαλύτερη γενιά προδομένη από τα όνειρά της και τα ιδανικά που είχε να κάθεται όλη μέρα μπροστά στην τηλεόραση και να αρέσκεται στην κινδυνολογία, βλέπω παιδιά και εφήβους κολλημένους σε κινητά και τάμπλετ ,βλέπω τη γενιά μου ,τη γενιά των τριαντάρηδων να παίρνουν αντικαταθλιπτικά, να είναι ή άνεργοι ή να δουλεύουν 10ώρα για 600 ευρώ .Βλέπω όμως και ανθρώπους που ερωτεύονται ,που κάνουν παραστάσεις από το τίποτα ,που μαζεύουν λεφτά για να κάνουν ωραία ταξίδια ,που έχουν κατοικίδια ,που πηγαίνουν σε πορείες ,που ονειρεύονται ,που έχουν tattoos κάτω από τα κουστούμια ,που συζητούν ακόμα και με αυτούς που διαφωνούν και πάνω από όλα βλέπω ανθρώπους που δεν είναι ρατσιστές και ξενοφοβικοί. Και για όλους αυτούς τους λόγους εγώ στην Ελλάδα του 2020 βλέπω ελπίδα.

Πληροφορίες για την παράσταση «ΑΛΙΚΗ» στο Θέατρο Άλμα ΕΔΩ