Η συγγραφέας Μερόπη Μάττα μιλάει για το νέο της παιδικό βιβλίο & το περιβάλλον!

Πείτε μας συνοπτικά τι πραγματεύεται η ιστορία του παραμυθιού σας «Το Σκουπιδονήσι του Ωκεανού»;

Το Σκουπιδονήσι του Ωκεανού στο παραμύθι μου είναι ένα νησί φτιαγμένο από σκουπίδια και κυρίως πλαστικά. Οι ήρωες μας, η Λώνα η θαλάσσια χελώνα, τα δυο αγαπημένα άλμπατρος, ο Άλμπι και η Αλμπίνα καθώς και ο Φίνι το πανέξυπνο δελφίνι αδυνατούν να διακρίνουν το πεταμένο πλαστικό από την τροφή τους, με αποτέλεσμα να τρέφονται με σκουπίδια και να αντιμετωπίζουν σοβαρό κίνδυνο με την υγεία τους. Δυστυχώς όμως το Σκοπιδονήσι του Ωκεανού δεν απαντάται μόνο στο παραμύθι μου. Στην πραγματικότητα υπάρχουν 5 σκουπιδονήσια με το μεγαλύτερο από αυτά να βρίσκεται στον Ειρηνικό Ωκεανό και να καταλαμβάνει το μέγεθος 3 φορές της Γαλλίας. Είναι συνταραχτικό να γνωρίζουμε ότι κάθε πλαστικό που έχει κατασκευαστεί ποτέ παραμένει στον πλανήτη μας, μιας και το πλαστικό δεν λιώνει ποτέ. Έτσι όταν «πετάμε ένα πλαστικό στα σκουπίδια» απλώς το στοιβάζουμε σε κάποια άλλη περιοχή. Ωστόσο, η παραγωγή του πλαστικού κάθε χρόνο αυξάνεται και 8 εκατομμύρια τόνοι πλαστικού διαρρέουν στις θάλασσες και στους ωκεανούς μας κάθε χρόνο απειλώντας τη θαλάσσια ζωή αλλά κατ’επέκταση και τη δική μας υγεία.

Τι ήταν αυτό που σας οδήγησε στη συγγραφή ενός παραμυθιού με θέμα το περιβάλλον;

Από μικρή μου άρεσε να αφηγούμαι τα δικά μου παραμύθια στις παιδικές μου φίλες αλλά και να δανείζομαι πολλά παραμύθια από τις δημοτικές βιβλιοθήκες περνώντας αρκετές ώρες συντροφιά με ένα βιβλίο. Αργότερα ως μητέρα τριών παιδιών εξιστορούσα τα νέα μου παραμύθια στα παιδιά μου και η ενασχόληση με τη συγγραφή βιβλίων ήρθε ομαλά καθώς ήθελα να μοιραστώ τις σκέψεις μου και με άλλους μικρούς αναγνώστες.

Το βιβλίο  «Το Σκουπιδονήσι του Ωκεανού» αποτελεί μία πρωτότυπη ιδέα, αλλά συνάμα και αφορμή για να ανοίξουμε κουβέντα προκειμένου να να μιλήσουμε για την καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος. Προσπαθώ να αγγίξω τις ευαίσθητες χορδές των ανθρώπων με οικολογικές ανησυχίες.

Ξεκινώντας από το δικό μου μικρόκοσμο, την οικογένειά μου,  βλέπω πως το παραμύθι έχει τη δυνατότητα να ευαισθητοποιήσει αρκετά τα παιδιά μου σε τέτοιο βαθμό μάλιστα ώστε όταν επισκεπτόμαστε τη φύση και παρατηρούν πεταμένα πλαστικά μπουκάλια, καλαμάκια και σακούλες χωρίς την παρότρυνσή μου ξεκινούν να τα μαζεύουν και να καθαρίζουν το περιβάλλον θεωρώντας το παιχνίδι. Τα σχόλια που λαμβάνω για «Το σκουπιδονήσι του Ωκεανού» είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικά καθώς όλο και περισσότεροι μου αναφέρουν ότι δεν είχαν συνειδητοποιήσει το μέγεθος της καταστροφής του περιβάλλοντος από το πλαστικό και πλέον νιώθουν ότι κάτι πρέπει να αλλάξει στις καθημερινές μας συνήθειες.

Στο βιβλίο σας η Νέρι, η νεράιδα αναλαμβάνει να εμφυσήσει στα παιδιά την αγάπη για το περιβάλλον. Εκτός μυθοπλασίας, ποιος μπορεί ν’ αποτελέσει το πιο καθοριστικό πρότυπο για τα παιδιά;

Θεωρώ ότι από την εκπαίδευση των παιδιών μπορεί να ξεκινήσει ένα κύμα αλλαγής, το οποίο στη συνέχεια να επηρεάσει τον τρόπο ζωής της οικογένειας καθώς και τις καταναλωτικές της συνήθειες. Αυτό αλυσιδωτά θα συμπαρασύρει τις εταιρείες και τις κυβερνήσεις να πάρουν δραστικά μέτρα για την προστασία του περιβάλλοντος.

Το βιβλίο ακόμη και στην «εποχή του τάμπλετ» έχει ανεκτίμητη αξία. Είναι αυτό που ενισχύει τη συναισθηματική σύνδεση του γονιού με το παιδί, αφού ο γονιός μπορεί να το διαβάζει το βράδυ για να ηρεμίσει και να κοιμίσει το παιδί του. Από την άλλη το βιβλίο αποτελεί μια ευκαιρία ώστε τα παιδιά να ξεκουράσουν τα μάτια τους από τις φωτεινές οθόνες, να εξασκηθούν στην ανάγνωση, να αναπτύξουν τη φαντασία τους και να ενισχύσουν τις γνώσεις τους. Και εδώ ακριβώς προκύπτει η ευθύνη των ίδιων των γονιών.

Τα παιδιά μπορούν να γίνουν παράδειγμα μίμησης για τους γονείς τους; Η δική σας εμπειρία τι σας έχει δείξει;

Τα παιδιά είναι μια δυνατή λύση μιας και αποτελούν το μέλλον της κοινωνίας μας και η επίδραση τους στη συμπεριφορά των γονιών τους μπορεί να είναι καταλυτική. Ωστόσο ποτέ δεν είναι αργά να υιοθετήσουμε μια διαφορετική στάση ζωής και εμείς οι ενήλικες, έστω και ως απόρροια της πίεσης των παιδιών μας, που εν τέλει θα αποδειχτεί εξαιρετικά χρήσιμη.

Τελικά, υπάρχει ελπίδα για τον πλανήτη; Εσείς είστε αισιόδοξη;

Ασφαλώς και είμαι αισιόδοξη. ΄Άλλωστε όπως αναφέρεται και στο βιβλίο «Το μεγαλύτερο λάθος είναι να μην κάνεις τίποτα επειδή αυτό που μπορείς να προσφέρεις νομίζεις ότι είναι πολύ λίγο!».

Πράγματι, ως άτομα είναι αδύνατον να αλλάξουμε όλο τον κόσμο, είμαστε όμως σε θέση να αλλάξουμε τον εαυτό μας και ίσως και τους γύρω μας. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από το γεγονός ότι το 50% των πλαστικών αντικειμένων που παράγονται χρησιμοποιούνται μια μόνο φορά οπότε το πιο απλό αλλά συνάμα ιδιαίτερα σημαντικό είναι να μειώσουμε το πλαστικό μιας χρήσης που χρησιμοποιούμε.  Κάποιες εύκολες αποστολές για παιδιά, αλλά και για ενήλικες είναι:

• Να γεμίζουν από τη βρύση και να κουβαλάνε πάντα μαζί τους ένα παγούρι με νερό.
• Να μη χρησιμοποιούν ποτέ καλαμάκι αλλά να πίνουν απευθείας από το ποτήρι.
• Να έχουν πάντα μια πάνινη τσαντούλα μαζί τους και να λένε «όχι» στην πλαστική σακούλα.
• Να παίρνουν το κολατσιό τους σε επαναχρησιμοποιούμενες συσκευασίες, όπως τα τάπερ.
• Να μην αγοράζουν μπαλόνια και σίγουρα να μην τα αφήνουν ελεύθερα στον ουρανό. Είναι πιθανό τα μπαλόνια αυτά να προσγειωθούν στη θάλασσα πνίγοντας θαλασσοπούλια, χελώνες και θαλάσσια θηλαστικά.
• Να μην μολύνουν ποτέ με σκουπίδια τις θάλασσες και τις ακρογιαλιές μας.
• Να ανακυκλώνουν το πλαστικό, το χαρτί, το αλουμίνιο και το γυαλί.

Ένα παραμύθι για μικρά παιδιά αλλά και για μεγαλύτερα που έχουν οικολογικές ανησυχίες είναι «Το Σκουπιδονήσι του Ωκεανού» της Μερόπης Μάττα, το οποίο μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πορφύρα. Από την πρώτη κιόλας σελίδα του ο αναγνώστης κάνει βουτιά στα βαθιά. Κολυμπά νοερά στις θάλασσές μας, γνωρίζει τους κατοίκους τους και μαθαίνει ποια είναι τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Αυτά που κάνουν αφόρητη την καθημερινότητά τους. Μέσα από μια τρυφερή ιστορία, συνειδητοποιεί πως η ευθύνη για τα δεινά τους βαραίνει εμάς τους ανθρώπους αλλά και πως είναι στο χέρι μας να προστατεύσουμε το περιβάλλον.

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα

Η Μερόπη Μάττα είναι φαρμακοποιός, απόφοιτος της Φαρμακευτικής σχολής Α.Π.Θ., όπου εκπόνησε τη Διδακτορική της Διατριβή στη Μοριακή Βιολογία. 
Διατηρεί φαρμακείο στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, ενώ έχει διδάξει στο ΤΕΙ Φλώρινας και στο ΤΕΙ Λάρισας. 
Είναι μητέρα τριών παιδιών που αποτέλεσαν πηγή έμπνευσής της για την ενασχόλησή της με τη συγγραφή παραμυθιών.