Κωνσταντίνος Στιβακτής: Όλες οι τέχνες απαιτούν αφοσίωση & καθημερινό αγώνα πνευματικό & σωματικό.

Γιατί αποφάσισες να ασχοληθείς με τη μουσική;

Ήταν μία εσωτερική ανάγκη, θα έλεγα, η οποία ξεκίνησε σε πολύ μικρή ηλικία. Από παιδί ασχολούμουν με μουσικά όργανα και ο ρυθμός μού τραβούσε πάντα την προσοχή. Οπότε ήρθαν οι σπουδές στη μουσική και κάποια στιγμή ξεκίνησα να γράφω. 

Μέσα απ’ όλο αυτό κατάλαβα ότι είναι η προσωπική μου ψυχανάλυση.

Μηχανολόγος μηχανικός ή μουσικός;

Μουσικός με διευρυμένες γνώσεις, θα πω. (γέλια!)

Μίλησέ μας για το τελευταίο σου τραγούδι.

Αυτό το τραγούδι γράφτηκε μία πολύ κρύα νύχτα στην Κοζάνη, τον καιρό που σπούδαζα στην πόλη. Ένα βράδυ χτύπησε το τηλέφωνο και ένα φιλικό μου πρόσωπο μού ανακοίνωσε κάτι το οποίο πρακτικά με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι ίσως έρθω αντιμέτωπος με το παρελθόν που χρόνια προσπαθούσα να ξορκίσω. Αμέσως κάθισα και το κομμάτι βγήκε αυτόματα, αυθόρμητα, χωρίς σταματημό.

Πιστεύεις ότι η τέχνη μπορεί να προσφέρει σε περιόδους δύσκολες στον άνθρωπο, όπως η σημερινή;

Φυσικά. Για μένα δεν είναι καν ανάγκη να αναφέρεται ευθέως σε συγκεκριμένα γεγονότα, αφού ούτως ή άλλως είναι αποτέλεσμα αυτών. Και μόνο η έκθεση και η εκπαίδευσή μας σε κάτι τόσο ανώτερο πνευματικά όπως η τέχνη, θεωρώ ότι είναι ικανές να μας μετατρέπουν σε σκεπτόμενα όντα. Όπως είμαστε, δηλαδή. Ή όπως θέλουμε να πιστεύουμε ότι είμαστε. 

Όλες οι τέχνες έχουν ένα κοινό σημείο από το οποίο ξεκινούν: 

απαιτούν αφοσίωση και αποτελούν ένα καθημερινό αγώνα  πνευματικό και σωματικό. Να ξεπεράσεις τον χθεσινό σου εαυτό, να γίνεσαι διαρκώς καλύτερος. Αυτό ο περισσότερος κόσμος δεν το καταλαβαίνει, γιατί βλέπει μόνο το αποτέλεσμα ως θεατής. Δεν μπορεί να μπει στη λογική τού τι υπεισέρχεται,  ώστε να φτάσεις εσύ να παρουσιάσεις κάτι είτε είναι χορευτικό, είτε θεατρικό, είτε μουσικό, είτε εικαστικό. Για εμένα, αν θέλεις να είσαι συνεπής απέναντι στην τέχνη και πιστός υπηρέτης της, οφείλεις να την αντιμετωπίζεις σαν πρωταθλητισμό. Όχι με την στυγνή έννοια του να γίνεις ρομποτάκι, αλλά με την έννοια της αφοσίωσης και της υπέρβασης οποιασδήποτε καταπόνησης, ψυχικής και σωματικής.

Τι πιστεύεις ότι θα συμβεί τον χειμώνα με την υγειονομική κρίση;

Είναι θολό το τοπίο. Ολοκληρώνοντας το φετινό καλοκαίρι και τα lives που έκανα, ξεκίνησα με πολύ μεγάλη όρεξη να κανονίζω projects, τα οποία βλέπω ότι υπάρχει πολύ σοβαρό ενδεχόμενο να αναιρεθούν ή να αναβληθούν. Υπάρχει δυστυχώς αυτή η αβεβαιότητα εξαιτίας του είδους της κατάστασης, γιατί δεν έχουμε καταλάβει ακριβώς πώς αντιμετωπίζεται, ώστε να διατηρηθεί μία σταθερή στάση απέναντί της στην καθημερινή μας ζωή αλλά και ιδιαίτερα στους χώρους τέχνης.

Πώς μπορεί ένας μουσικός να προωθήσει τη μουσική του σήμερα και να είναι και επαγγελματικά αποκατεστημένος; 

Αυτό είναι ένα ζήτημα κυρίως για τους νέους, οι οποίοι στο ξεκίνημά τους φυσικά θέλουν να έχουν και κάποιο αντίκρισμα, προκειμένου να μπορέσουν να χρηματοδοτήσουν αυτή την προσπάθεια. Ωστόσο νομίζω ότι δίνοντας το προσωπικό σου στίγμα απλόχερα και δωρεάν μέσω internet στον κόσμο, τελικά όντως υπάρχει αντίκρισμα στα lives. Ο κόσμος ακούει, έχει την πρόσβαση και δεν είναι ανάγκη να κατεβάσει παράνομα, οπότε μπορεί να επιλέξει τι του κάνει και τι όχι. Και πιστεύω ότι αυτοί που αξίζουν πραγματικά και έχουν κάτι διαφορετικό να δώσουν, εν τέλει το βλέπουν από τις αντιδράσεις του κόσμου ζωντανά.

Θα πήγαινες εξωτερικό για τη μουσική και σε ποια χώρα;

Είναι ένα μεγάλο μου όνειρο να δω τι συμβαίνει στο εξωτερικό. Προς το παρόν αυτό αναβλήθηκε, λόγω των εξελίξεων. Έχω ξεκινήσει, όμως, με πολλή αγάπη την ίδια προσπάθεια στην Ελλάδα. Αν θα πήγαινα κάπου, θα επέλεγα μάλλον αγγλόφωνες χώρες, ίσως Βρετανία και μετά ΗΠΑ. Αυτό, επειδή γράφω και στα Αγγλικά αλλά και γιατί – από όσα ταξίδια έχω κάνει έως τώρα – είναι ό,τι πιο κοντινό στην φιλοσοφία μου από άποψη οργάνωσης και συνεννόησης.

Πληροφορίες για το νέο τραγούδι του Κωνσταντίνου Αποβακτή ΕΔΩ