Τι σκέφτηκες όταν σου πρότεινε ο σκηνοθέτης Γιάννης Σκουρλέτης να παίξεις στο έργο του Goldoni “Το καινούριο Σπίτι”, στο Εθνικό Θέατρο;
Κατ’αρχήν μεγάλη χαρά που θα ξανασυνεργαζόμουν με τον Γιάννη. Είχαμε συνεργαστεί πριν χρόνια στο «Εκείνη» του Ζενέ, που ήταν μια πάρα πολύ ωραία παράσταση. Το έργο αυτό του Γκολντόνι δεν το γνώριζα. Το διάβασα στα γαλλικά (δεν είχα βρει τότε την ελληνική του μετάφραση). Μου άρεσε, χωρίς να ξετρελαθώ, και το θεώρησα λίγο passé. Όμως κατά την διάρκεια των προβών και μέσα από το πρίσμα της σκηνοθετικής ματιάς του Γιάννη Σκουρλέτη, κατάλαβα πόσο πολύ μας αφορά ακόμα και σήμερα. Ζούμε σε μια εποχή του φαίνεσθαι, της πόζας, της selfie , της εικόνας και «το καινούργιο σπίτι» μιλά ακριβώς γι’αυτό.
Μίλησέ μας για τον σκηνοθέτη Γιάννη Σκουρλέτη.
O Γιάννης Σκουρλέτης είναι ένας υπέροχος καλλιτέχνης με ιδιαίτερη αγάπη στο κίνημα του ρομαντισμού. Σε όλες τις παραστάσεις του φαίνεται αυτό, έχει δημιουργήσει την σφραγίδα του στο πως διαβάζει και βλέπει τα κείμενα και το βρίσκω υπέροχο.
Εμφανίζεσαι φέτος και σε δεύτερη παράσταση με σκηνοθέτη τον Παντελή Δεντάκη. Μίλησε μας για τον σκηνοθέτη και τον μύθο του Philippe Minyana.
Ο Παντελής είναι ένας εξαιρετικός ηθοποιός και σκηνοθέτης. Έχει μία ευαισθησία και καλλιτεχνική ανησυχία, που μου αρέσει και με συγκινεί πολύ. Γνωριστήκαμε επαγγελματικά το 2014 στην παράσταση «Ματαρόα, η διάτρητη μνήμη» στο Θέατρο του Ήλιου στο Παρίσι. Όταν μου πρότεινε να συνεργαστούμε ξανά και μου μίλησε για « Την μικρή μέσα στο σκοτεινό δάσος» και για την ιδέα του σχετικά με το πως θέλει να το σκηνοθετήσει, ενθουσιάστηκα και προβληματίστηκα, γιατί αυτό που μου πρότεινε ήταν κάτι τελείως καινούργιο για εμένα άλλα και για εκείνον. Και μπήκα σε αυτό το εγχείρημα με πολύ μεγάλη χαρά. Οι πρόβες τελείωσαν , η παράσταση ανέβηκε, πάρα πολύ καλά συνεργαστήκαμε και είμαστε πάρα πολύ ευχαριστημένοι με το αποτέλεσμα. Ευτυχής συγκυρία!
Το έργο λοιπόν του Philippe Minyana, (που τον γνώρισα στο Παρίσι, και εκτός από εξαιρετικός,πολύ επιτυχημένος και βραβευμένος συγγραφέας είναι και ένας υπέροχος άνθρωπος), «Η μικρή μέσα στο σκοτεινό δάσος » που το έργαψε με αφορμή έναν μύθο από τις Μεταμορφώσεις του Οβίδιου, και παίχτηκε το 2008 στην Comèdie Française, είναι μια πολύ βίαιη ιστορία, που μιλάει για έναν βασιλιά ο οποίος βιάζει και κόβει τη γλώσσα της μικρής αδελφής της συζύγου του, την οποία έχει μεταφέρει σε μια καλύβα σε ένα δάσος. Όταν μετά από ένα χρόνο η βασίλισσα μαθαίνει ότι η μικρή αδελφή της ζει και ανακαλύπτει τις αποτρόπαιες πράξεις του βασιλιά, αποφασίζει να πάει να τη βρει και μαζί σχεδιάζουν την εκδίκηση που θα πάρουν.
Έτσι η μικρή αδελφή και η βασίλισσα παίρνουν εκδίκηση, σκοτώνοντας τον γιο του βασιλιά. Στη συνέχεια τον μαγειρεύουν και του δίνουν να τον φάει, χωρίς ο ίδιος να το γνωρίζει. Στο τέλος αυτοί οι τρεις τραγικοί ήρωες μεταμορφώνονται σε πουλιά. Σαν να θέλει ο συγγραφέας να τους λυτρώσει από τα δεινά τους και να τους δώσει μια άλλη ευκαιρία στη ζωή.
Στην παράσταση λοιπόν, υπάρχει το κομμάτι της αφήγησης, υπάρχει το κομμάτι που εμείς οι ηθοποιοί δανείζουμε τις φωνές μας στις μινιατούρες και υπάρχει και το κομμάτι της αλληεπίδρασης μεταξύ τους. Όλο αυτό συνδυάζεται και με τα βίντεο που υπάρχουν στις οθόνες, που είναι το σκηνικό περιβάλλον των μινιατούρων και με μια τρίτη οθόνη, που είναι μια εστίαση πολύ κοντινή στις μινιατούρες και στον κόσμο τους και κατ’ επέκταση και στον κόσμο αυτού του έργου και αυτής της ιστορίας. Και αυτό ακριβώς με κάνει να αισθάνομαι, πότε ο ήρωας που πάσχει και πότε ο Θεός, το κάρμα, η μοίρα, που σαν ένα αόρατο χέρι, κινώ τα πιόνια ενός κόσμου και επιλέγω πότε και τι θα συμβεί.
Eκτός απο θέατρο επανέρχεσαι στην Ελλάδα και στην τηλεόραση και στον κινηματογράφο.
Ναι είναι γεγονός. Συμμετείχα στην ταινία του Κώστα Γαβρά «Ενήλικες στο δωμάτιο» και τώρα παίζω τον Νίκο στο «Κόκκινο ποτάμι» σε σκηνοθεσία του υπέροχου Μανούσου Μανουσάκη και ξεκινάω γυρίσματα για τον δεύτερο κύκλο της σειράς “Έτερος εγώ” σε σκηνοθεσία πάντα του εξαιρετικού Σωτήρη Τσαφούλια. Στα πλάνα υπάρχουν και κάποιες ταινίες και στην Γαλλία και εδώ, αλλά ακόμα δεν είναι ανακοινώσιμα.
Πως συνέβη τόσο ξαφνικά το 2009 να πας στη Γαλλία;
Δεν ήταν τόσο ξαφνικά. Μία φίλη που ζει στο Παρίσι χρόνια, μου είπε ότι ψάχνουν ένα Έλληνα ηθοποιό για μία παράσταση που θα γίνει σε ένα φεστιβάλ. Τότε έπαιζα στο Παλλάς με τον Φασουλή και τον Μπέζο στο “Κλουβί με τις τρελές”. Έστειλα λοιπόν ένα demo στα ελληνικά και στα αγγλικά, γιατί τότε γαλλικά δεν γνώριζα, με κάλεσαν μετά σε ακρόαση και τελικά με διάλεξαν. Ήταν για δύο παραστάσεις ποίησης του Κωνσταντίνου Καβάφη στο φεστιβάλ Marathon des mots, και εγώ έπαιζα στα ελληνικά. Ο άλλος ηθοποιός ήταν ο Lambert Wilson που επίσης το σκηνοθέτησε. Άρεσε πολύ αυτή η παράσταση και παίχτηκε και στο Παρίσι και στην Ευρώπη. Ήταν μία περιοδεία που κράτησε τέσσερα χρόνια περίπου με διαλείμματα. Όταν ο Lambert Wilson δεν μπορούσε να ακολουθήσει άλλο την παράσταση, λόγω άλλων του υποχρεώσεων, έβαλε ως αντικαταστάτρια του την συγκλονιστική Charlotte Rampling και αλλάζοντας κάπως την δομή, έκανε μια καινούργια παράσταση με εμένα, Καβάφη και την Σαρλότ, Yourcenar. Είμαι δουλευταράς και το όνειρο για νέα πράγματα ήταν και είναι πάντα εκεί και φωτεινό, επέμεινα και τελικά μου βγήκε σε καλό. Ξεκίνησα τα κάστινγκς και άρχισα να δουλεύω στον κινηματογράφο και στο θέατρο.
Σήμερα ποια πόλη θα διάλεγες, Παρίσι ή Αθήνα;
Και τις δυο πόλεις, την κάθε μια φυσικά για άλλους λόγους.
Αγαπώ ίσως το Παρίσι λίγο παραπάνω, γιατί έχει τεράστιες μέρες το καλοκαίρι, γιατί αρχιτεκτονικά είναι μια όμορφη πόλη, γιατί οι Γάλλοι έχουν έναν σεβασμό και μία ευγένεια, που ίσως και να είναι τυπική αυτή η ευγένεια, αλλά εμένα μου αρέσει τόσο πολύ. Θα σε προσπεράσει κάποιος στο δρόμο ή στο μετρό και θα σου πει pardon. Μπορεί να ακούγεται ανούσιο όλο αυτό, αλλά είναι μία στάση ζωής. Δεν κορνάρουν οι οδηγοί στους δρόμους και δίνουν προτεραιότητα στους πεζούς. Κάνουν ουρές έξω από μουσεία! Πόσο υπέροχο το βρήκα αυτό όταν πρωτοπήγα! Τα πάρκα τους είναι μαγικά, Θα σηκωθώ το πρωί και θα πάω με το σκύλο μου βόλτα στο Bois de Vincennes και θα νιώθω ότι έχω πάει στην εξοχή.
Πληροφορίες για την παράσταση Η Μικρή μέσα στο Σκοτεινό Δάσος || σε σκηνοθεσία Παντελή Δεντάκη
Η επίσημα σελίδα Πολύδωρος Βογιατζής: http://www.polydorosvogiatzis.com/el/home-gr/
Το Art and Press δημιουργήθηκε με σκοπό την πολιτική, πολιτιστική και πολύπλευρη ενημέρωση των πολιτών. Πίσω από τη λειτουργία του Art and Press υπάρχει μία ομάδα «ανήσυχων» ανθρώπων, που προέρχονται από διάφορους κοινωνικούς χώρους, στους οποίους προσέφεραν και συνεχίζουν να προσφέρουν εθελοντικά όπου και όσο μπορούν. Η κοινή αγάπη των μελών της ομάδας μας για την πολιτική, τον πολιτισμό και γενικά την ενημέρωση, είναι η κινητήρια δύναμη για την παρακολούθηση, καταγραφή και παρουσίαση σε όλους εσάς, όσων συμβαίνουν. Δεν μας καθοδηγεί κανείς, δεν μας χρηματοδοτεί κανείς και ως εκ τούτου παραθέτουμε τα γεγονότα όπως ακριβώς λαμβάνουν χώρα. Η πορεία του Art and Press είναι συνεχόμενα και ραγδαία ανοδική όσον αφορά την προσέλκυση επισκεπτών / αναγνωστών τόσο στην κύρια ιστοσελίδα όσο και στο κανάλι του Youtube.