Γιατί επιστρέφει η μουσικοθεατρική παράσταση “από… έρωτα”;

Από έρωτα επιστρέφουμε.

Σε αυτήν την παράσταση – live είμαστε μικροί εξερευνητές, αναζητούμε μανιωδώς το φαινόμενο έρωτα.  Γι’ αυτό τον τραγουδάμε, τον διαβάζουμε σε ποίηση σπουδαίων, βρίσκουμε γράμματα μεγαλυτέρων, αναρωτιόμαστε παρέα με φιλοσοφικά κείμενα και φυσικά γελάμε.

Πολυπαιγμένο το θέμα και όχι τυχαία.

Εμείς βάλαμε στόχο  να αντιστρέψουμε την μόνιμη πεποίθηση, ότι ο έρωτας τυχαίνει και να βρούμε τα λόγια και τις μουσικές για να πούμε ό,τι συμβαίνει !

Γιατί γράφουν οι άνθρωποι για τον έρωτα ή «από τον έρωτα»;

Σε κάθε ερωτική ιστορία, ή έστω σε αρκετές, “γινόμαστε” σεναριογράφοι, οραματιστές, μυθοπλάστες, ποιητές, μελλοντολόγοι, ψυχολόγοι, επιστήμονες, ζωγράφοι, με λίγα λόγια δημιουργοί!

Η αλήθεια είναι  ότι μοιάζουμε σαν να έχουμε τον έλεγχο, χάνοντας τον, μας κυριεύει αυτή η ανεξήγητη δημιουργικότητα, μια θέληση για ζωή και μια φρικτή αισιοδοξία .

Με απλά λόγια οτιδήποτε εκλείπει από την καθημερινότητά μας το βρίσκουμε σε μας, σε μια βαθιά μας αφύπνιση με αφορμή “τον άλλον”.

Όλοι μας διψάμε για ζωή …

Τι σκέφτηκες, όταν σου προτάθηκε να παίξεις στο «Η σημασία να είσαι σοβαρός» του Oskar Wilde;

Πήρα το έργο και ξεκίνησα να το διαβάζω, όταν ένα χαζογελάκι μ’ έπνιξε στην πρώτη σελίδα θεώρησα ότι είναι τυχαίο, αλλά αυτό δεν σταμάτησε στιγμή. Βρέθηκα μόνη μου σε ένα καφέ με ενα λάπτοπ μπροστα μου να χασκογελάω δυνατά χωρίς καμία ενοχή.

Στο τέλος απλά σκέφτηκα: “Αχ μακάρι να παίξω την Γκουέντολιν, μακάρι …”  (με σταυρωμένα τα χεράκια και όλα τα συναφή παρακαλετά)

Κι έτσι έγινε.

Γιατί πιστεύεις ότι η παράσταση είχε τέτοια επιτυχία, ώστε να κρατήσει και δεύτερη χρονιά;

Για ποια από τις δύο να απαντήσω; χαχαχα!

Η σημασία να είσαι σοβαρός που ξεκίνησε πέρσι την άνοιξη και συνεχίζεται μέχρι και τώρα που μιλάμε, είναι μια απολαυστικήη πολιτική σάτιρα του Όσκαρ Ουάιλντ. Η πραγματική επιτυχία αυτής της παράστασης μου αποκαλύφθηκε φέτος που το κοινό απαρτίζεται πολύ συχνά από παιδιά τα οποία ξεκαρδίζονται, όπως και οι μεγαλύτεροι (ίσως και παραπάνω γιατί δεν έχουν ίχνος “σοβαρότητας “), αυτό μας δίνει φτερά, καθώς βλέπουμε ότι τα θέματα της είναι πραγματικά οικουμενικά .

Τώρα για το “από ..έρωτα “ το μόνο που περιμέναμε ήταν να βολέψουν τα προγράμματά μας για να ξανανεβοέμε στη σκηνή πίσω από τα μικρόφωνά μας και να τραγουδήσουμε!

Προτιμάς να είσαι σοβαρή ή να ερωτεύεσαι;

Μ΄άρεσει να ερωτεύομαι στα σοβαρά και όχι για πλάκα .

Μ΄άρεσει να το εννοώ και να παίρνω τα ρίσκα μου .

Παρατηρώ ότι έχει κυριαρχήσει η πεποίθηση ότι ο έρωτας οφείλει να είναι περιστασιακός για να είναι απελευθερωτικός. Ότι η δεσμευση και η αφιέρωση φλερτάρει με τον συντηρητισμό.

 Αλλά για μένα η αφοσίωση, η προσπάθεια και ο αγώνας για αγαπήσεις και να αγαπηθείς δεν χωράει σε μικρά σχήματα .

Θέλει χρόνο και γνώση το πραγματικό ρίσκο στον έρωτα. Το περιστασιακό μοιάζει με τυχαίο και πάντα αβλαβάς, χαρίζει μία ασφάλεια επικίνδυνη, αυτήν της ατομικότητας και της ατομικής μοναχικότητας. Στην ουσία  δεν σχετίζεται παρά μόνο παίζεις .

Τα εύκολα παιχνίδια δεν με συγκίνησαν ποτέ.  Είναι δύσκολο να ανοιχτεί, να εκτεθείς, να αποδεχτείς και να αγαπήσεις. Θέλει να τσαλαπατήσεις τον εγωισμό σου και να βάλεις φαντασία, να ξεζουμίσεις κάθε μεριά του μυαλού σου και να αφήσεις στην άκρη όλα σου τα αυτονόητα. Δεν μαθαίνεις κολύμπι στην στεριά, πρέπει να βουτήξεις χωρίς να ελέγχεις το πως φαίνεσαι, το πως σε βλέπουν, το τι σου δίνουν.  Στον έρωτα οφείλεις να γίνεσαι γελοίος κάθε μέρα με απόλυτη σοβαρότητα.

Τι σκέφτεσαι για το 2020;

Το 2020 προσωπικά με βρήκε ευτυχισμένη και ήρεμη και μοιάζει να μου ταιριάζει σαν χρονιά .

Σε πιο καθολικό επίπεδο, δεν μπορώ να είμαι αισιόδοξη ακριβώς, οι αγώνες που οφείλουμε να δίνουμε για μια ανθρώπινη κοινωνία με σεβασμό στην διαφορετικότητα και σημαία την δικαιοσύνη και την ισότητα γίνεται όλο και πιο δύσκολος. O δρόμος μας για διεκδίκηση όλο και πιο βίαιος και η απάντηση από κάθε μορφή εξουσίας όλο και πιο βάρβαρη. Μόνο τοπικό δεν είναι αυτό το φαινόμενο, μοιάζει σαν ολόκληρος ο κόσμος μας να κολυμπάει σε μία θάλασσα παραλογισμού και το πραγματικα θλιβερό είναι η απαρηγόρητη μοναξιά που έχει πια η μάχη για αξιοπρέπεια.

Αυτό είναι που εύχομαι πρώτα και κύρια να αλλάξει το 2020, αφού είναι όλων μας τα κορμιά εγκλωβισμένα  στο ίδιο καζάνι που βράζει  να το πάρουμε απόφαση να κοιταχτούμε και να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και τις φωνές μας να βγούμε ζωντανοί και δυνατοί. Κάθε ατομική προσπάθεια θα φέρει μόνο εφήμερες νίκες εις βάρος άλλων, η λύση κρύβεται στο σύνολο, όπως και στο θέατρο ένας καλοκουρδισμένος θίασος πάντα θα κερδίζει μια καλή ερμηνεία.

Πληροφορίες για την μουσικοθεατρική παράσταση “από… έρωτα” στην Σφίγγα ΕΔΩ

Πληροφορίες για την παράσταση Η σημασία να είσαι σοβαρός