Σε μία ωραία ατμόσφαιρα που δημιουργεί το λιτό αλλά καλόγουστο και λειτουργικό σκηνικό που έστησε ο Γιώργης Κοντοπόδης, βλέπουμε τους ήρωες του έργου να ξετυλίγουν την ιστορία που έγραψε η Σπεράντζα Βρανά, με τον άμεσο, πηγαίο, αθυρόστομο και παθιασμένο λόγο της, που ευτυχώς διατηρείται γνήσιος και ατόφιος από την επιτυχημένη θεατροποίηση του Κώστα Παπαπέτρου.Η Ρόζα, […]
Το άλλο μας μισό δοκιμάζεται συνεχώς. Κι αφού ο έρωτας έπαψε να είναι κυνηγός του μέλλοντος, έγινε θήραμα του παρόντος ενθουσιασμού. Μέχρι κι αυτός έγινε επικαιρικός. διακανονισμός. Σαν τους απλήρωτους λογαριασμούς της ημερήσιας διάταξης. Κι αυτό, όχι γιατί τα ζευγάρια είναι ζάρια και συγκρούονται, όχι γιατί οι προσδοκίες τους περιμένουν εναγωνίως τις εξάρες της τύχης […]
του Βασίλη Γρίβα “Το όνειρο ενός γελοίου” είναι αδιαμφισβήτητα μια λεπτεπίλεπτα καλοδουλεμένη παράσταση στις λεπτομέρειες της όπως ο ήχος, το σκηνικό και η κίνηση, αλλά η ουσία της χάνεται από την too much προχώ σκηνοθετική προσέγγιση, φανερά με μιμητική τάση της σκηνοθεσίας Παπαϊωάννου στη σκηνογραφία, που φτάνει σε σημείο να κουράζει και να δημιουργεί ερωτηματικά. […]
Βράδυ Σαββάτου και η παρέα αποφάσισε πως είναι η τέλεια μέρα για να κάνουμε μια… εξόρμηση στο θέατρο! Και η παράσταση που επιλέχθηκε από όλους ήταν ένα έργο το οποίο έχει αρχίσει να ακούγεται πολύ το τελευταίο διάστημα… Το όνομα αυτού; “ΚΟΛΠΕΡΤ”. Η παράσταση ξεκίνησε στις 9 το βράδυ και ευτυχώς φτάσαμε νωρίς στο θέατρο […]
Ο “Καπετάν Μιχάλης” του Νίκου Καζαντζάκη στο θεατρο Αλκμήνη στάθηκε σε ένα αξιοπρεπές επίπεδο θεατρικής μεταφοράς. Είναι γενικά δύσκολο να μεταφέρεις ένα έργο του Καζαντζάκη επί σκηνής από άποψη κειμένου, πόσο μάλλον το συγκεκριμένο που περιλαμβάνει πολλούς χαρακτήρες και διαφορετικά μέρη. Ωστόσο, η σκηνοθεσία ήταν αρκετά ευρηματική με εύρυθμη ροή χωρίς ξεχειλώματα. Ο θίασος με […]
Η ζωή χτυπάει το κουδούνι αριστερά. Ευτυχώς στην πλευρά της καρδιάς ανοίγουν διάπλατα οι πόρτες, δεν πετσικάρουν όπως συμβαίνει σ’ άλλες οικείες οικείων. Εκεί μπορούν κι έρχονται κάθε είδους επισκέψεις: χαρές, λύπες, θαυμασμοί, θρήνοι, αναπάντεχα. Ευτυχώς είναι φιλόξενος μυς η καρδιά. Χωρίς δεύτερες σκέψεις και άλλα διάφορα καμουφλάζ υποκρισίας. Τρέχει στο πάντα ανανεωμένο και διάφανο θυροτηλέφωνο […]
του Βασίλη Γρίβα Τα 170 τετραγωνικά μου δημιούργησαν την αίσθηση μιας αμφιλεγόμενης παράστασης, καθώς με διχάζει το γεγονός της φρενίτιδας προσέλευσης και κρατήσεων που έχει προκαλέσει σε σχέση με το αποτέλεσμα που παρακολουθήσαμε επί σκηνής. Είναι μια κωμωδία παλαιάς κοπής με ωραίες χιουμοριστικές στιγμές, κυρίως λόγω του κειμένου, και διάσπαρτες σκηνές έντονου δράματος, που όμως […]
του Βασίλη Γρίβα Το “Δείπνο με φίλους” ήταν αυτό που δηλώνει ο τίτλος της παράστασης : ένα φιλικό δείπνο με κάτι πρόχειρο να τσιμπήσουμε και να περάσει η ώρα. Η σκηνοθεσία άγγιζε τα όρια της ανυπαρξίας, μιας και δεν έγινε διακριτή καμία προσπάθεια ανάδειξης ούτε των χαρακτήρων του έργου ούτε των συναισθημάτων τους, καθώς και […]
Υπάρχουν αρκετοί λόγοι για τους οποίους θα επέλεγε κάποιος να παρακολουθήσει την παράσταση “El Che”. Θα μπορούσε να είναι γιατί νοσταλγεί την σπίθα μιας επανάστασης, μέσα σε μια σκυφτή καθημερινότητα. Ή, θα μπορούσε να αναζητήσει λεπτομέρειες για την ζωή του Τσε, ιδωμένες μέσα απόμια ζωντανή εικόνα. Ή, θα μπορούσε να ζητά πολιτικές απαντήσεις. Για όλους […]
του Βασίλη Γρίβα Η παράσταση Μπεντ, παρά τη συγκλονιστική πλοκή και τα φοβερά μηνύματα του έργου, δεν κατάφερε να με πείσει ως προς τη μεταφορά της έντασης και της τραγικότητας των καταστάσεων. Είναι ένα εγχείρημα με ορισμένες όμορφες σκηνοθετικής πινελιές, οι οποίες όμως είναι διάσπαρτες και όχι αρμονικά δεμένες πάνω στον καμβά της παράστασης, δημιουργώντας […]