Φωτεινή Μπαξεβάνη: Ο κόσμος δεν έχει να φοβάται τίποτα στο θέατρο!

Γιατί συνεργαστήκατε με τον Γιώργο Κιμούλη;

Χρόνια θέλαμε να συνεργαστούμε αλλά δεν το είχαμε καταφέρει ως τώρα. Περιμέναμε να βρεθεί η κατάλληλη στιγμή και το κατάλληλο έργο. Έτσι λοιπόν πριν δύο χρόνια μού πρότεινε ο Γιώργος αυτό το έργο και αμέσως είπα το ναι. Το βάλαμε μπροστά, παίξαμε για δύο μήνες παραστάσεις στην Αθήνα στο Θέατρο Τόπος Αλλού,μετά πήγαμε Θεσσαλονίκη στο Θέατρο Αμαλία, για λίγες παραστάσεις τέλικα κάτσαμε ένα μήνα και στη συνέχεια βρεθήκαμε να παίζουμε πάνω από δύο χρόνια και να έχουμε γυρίσει όλη την Ελλάδα.

Γιατί διάλεξε ο Γιώργος Κιμούλης το Παγκάκι και όχι κάτι άλλο;

Ο Γιώργος είναι ένας καλλιτέχνης που πραγματικά κάθε φορά που διαλέγει ένα έργο να ανεβάσει το κάνει γιατί τον αφορά και τον ίδιο αλλά και τους θεατές. Δεν ανεβάζει κάτι έτσι για να το ανεβάσει.
Είναι ένα έργο που γράφτηκε το ‘83 από τον Alexander Gelman και είναι κλασικό με την έννοια ότι είναι σαν να έχει γραφτεί σήμερα. Έχει να κάνει με τις σχέσεις των ανθρώπων, εάν δύο άνθρωποι μπορούν να είναι μαζί και αν ναι, πώς μπορούν να το καταφέρουν αυτό. Και όπως καταλαβαίνεις κι εσύ, είναι πολύ επίκαιρο. Είναι ένα έργο που μέσα από το εργαλείο της κωμωδίας μας θέτει τα πιο πικρά ερωτηματα. Στην αρχή της γνωριμίας των ανθρώπων  όλοι πάντα λέμε κάποια ψεματάκια, πάνω στη διάθεσή μας να αρέσουμε στον άλλον και όχι για κακό σκοπό. Το θέμα είναι αυτά μέχρι που μπορούμε να τα φτάσουμε και τι είδους ψέματα είναι. Δεν είναι ψέματα με δόλο ή γιατί θέλεις να κάνεις κακό στον άλλον αλλά από την ανάγκη μας για συντροφικότητα και για να αρέσεις στον άλλον. Όμως πάντα κάποια στιγμή το ψέμα αποκαλύπτεται. θέμα τότε είναι κατά πόσο τα ψέματα που έχουμε πει είναι μακριά από την αλήθεια μας.

Γιατί πήρες απόφαση να ασχοληθείς ειδικά με την κυρά της Ρω;

Είναι μία μεγάλη ιστορία… Με τον συγγραφέα του έργου Γιάννη Σκαραγκά συνεργαζόμαστε πολλά χρόνια. Είχαμε μιλήσει και παλιότερα γι΄αυτή την ιδέα αλλά ήρθε η κατάλληλη στιγμή το 2017 να την πραγματοποιήσουμε. Πρώτα γράφτηκε η νουβέλα του Γιάννη “Η Κυρά της Ρω” που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κριτική και έχει κάνει ήδη 3 εκδόσεις.

Η ιστορία είναι εμπνευσμένη από τη ζωή της Δέσποινας Αχλαδιώτη, της ελληνίδας χήρας που έγινε γνωστή ως Κυρά της Ρω από το όνομα του μικρού νησιού, στο οποίο έζησε μόνη από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο μέχρι τα βαθιά γεράματά της. Μετά την Τουρκική εισβολή στην Κύπρο, η Δέσποινα Αχλαδιώτη έγινε μια ηρωική φυσιογνωμία.

Η Δέσποινα Αχλαδιώτη γεννήθηκε το 1890 και πέθανε το 1982… δεν χρειάζεται να αναφέρω ποια κομμάτια της νεότερης Ελληνικής ιστορίας έζησε. Είδε στην ζωή της πολλές φορές τον κόσμο γύρω της να διαλύεται. Εμείς σήμερα είμαστε σε μία περίοδο που βλέπουμε πολλά πράγματα στο κόσμο μας να χάνονται και θέλουμε από κάπου να πιαστούμε.
Το μήνυμα που φέρνει αυτό το έργο είναι το να γιορτάζουμε τη ζωή. Το να μπορέσουμε εμείς ως μονάδα να σταθούμε στα πόδια μας,να πιστέψουμε σε πράγματα απλά αλλά καθόλου απλοϊκά.  Που δεν τους δίνουμε τη σημασία που πρέπει και είναι η βάση για να στηρίξουμε την ύπαρξή μας, τη ζωή μας ολόκληρη.

Ένα άλλο κομμάτι που με συγκινεί ιδιαίτερα σ΄αυτη την ιστορία είναι το κομμάτι της μοναξιάς. Η μοναξιά που ζούμε σήμερα σε αντιπαράθεση με τη δική της μοναξιά (;) και βάζω το ερωτηματικό γιατί δεν ξέρω αν της ταιριάζει τελικά αυτή η λέξη. Εκείνη μόνη της σε αυτό τον βράχο-γιατί ουσιαστικά η Ρώ είναι νησάκι σχεδόν ενός χιλιομέτρου που δεν έχει ούτε ένα δεντράκι – έζησε εκεί τελείως μόνη σε πολύ δύσκολες εποχές. Και  λες ποιο είναι το μυστικό της ζώης της που έκρυβε αυτή η γυναίκα. Λοιπόν κάναμε μία έρευνα γιατί δεν υπήρχε βιβλιογραφία και μάθαμε τα στοιχεία της ζωής της. Και ο Γιάννης στη συνέχεια έγραψε αυτό το εξαιρετικό κείμενο  το οποίο είναι μυθοπλασία, αλλά τα ιστορικά γεγονότα όπως και τα στοιχεία της ζωής της είναι όλα αληθινά.
Και πραγματικά τρία χρόνια που παίζω αυτό το έργο είναι απίστευτο πόση δύναμη κουράγιο και αισιοδοξία δίνει στον κόσμο και σε μένα φυσικά.

Πόσα χρόνια θα μπορεί να παίζεται η Κυρά της Ρω;

Για αρκετό καιρό ακόμα, όπως φαίνεται. Γιατί τη ζητάει ο κόσμος.Έχουμε προσκλήσεις από πολλά μέρη του κόσμου. Φαντάσου ότι 14 Μαρτίου είχαμε παράσταση στην Νέα Υόρκη sold out. Μας είχε καλέσει το Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού της Νέας Υόρκης και στη συνέχεια είχαμε μία μεγάλη περιοδεία σε όλη την Αυστραλία καλεσμένοι από το Φεστιβάλ του Σίδνεϊ.  Δυστυχώς η καραντίνα μας πέτυχε 3 ώρες πριν την πτήση, έχοντας κάνει ήδη check-in. Αναγκαστήκαμε να αναβάλλουμε. Στη συνέχεια είπαμε να το κάνουμε αρχές καλοκαιριού, αρχές φθινοπώρου αλλά τελικά περιμένουμε να δούμε πως θα πάνε τα πράγματα. Προς το παρόν συνεχίσουμε με κάποιες παραστάσεις εδώ στην Ελλάδα.

Τι πιστεύεις για την αύξηση του ρατσισμού και του φασισμού, είδκά στην σημερινή εποχή;

Όλα τα θέματα είναι θέματα παιδείας. Δηλαδή θα ήταν πάρα πολύ σημαντικό να επενδύαμε στο κομμάτι παιδεία το οποίο θα έχει μακροχρόνια αποτελέσματα, αλλά αξίζει. Περνάει ο καιρός, περνάνε τα χρόνια και πρέπει κάποτε να μαθαίνουμε οι άνθρωποι. Μοιάζει σαν ένα πολύ μακρινό σχέδιο αλλά δεν είναι έτσι. Όχι μόνο για αυτό το κομμάτι αλλά και για τον πολιτισμό και για όλα. Όλα είναι θέμα παιδείας και γενικότερα πιστεύω ότι ο κόσμος πρέπει να ενημερώνεται από όλες τις πλευρές και για όλες τις απόψεις και να αποφασίζει, να μην παίρνει την κάθε είδηση αφιλτράριστη και τη θεωρεί ως δεδομένο.

Πως βλέπεις το θέατρο σήμερα με τα μέτρα για τον covid19;

Ο κόσμος δεν έχει να φοβάται τίποτα στο θέατρο, ακόμα και στις χειμερινές αίθουσες. Με  μειωμένη χωρητικότητα με αποστάσεις, μπαίνεις με τη μάσκα σου και βλέπεις μία παράσταση και βγαίνεις δεν έχει ούτε να συγχροτιστείς ούτε να κινδυνεύσεις από κάτι. Είναι ασφαλές. Αλλά δυστυχώς υπάρχει πολύ παραπληροφόρηση.
Δεν μπορεί τίποτα να αντικαταστήσει το θέατρο, αυτή την εμπειρία της ζωντανής επαφής. Ούτε με live streaming ούτε με τίποτα. Αυτό δεν μπορεί να γίνει.

 Πληροφορίες για την παράσταση “Το Παγκάκι” ΕΔΩ

Πληροφορίες για την παράσταση “Η Κυρά της Ρω” ΕΔΩ