Οι ηθοποιοί της παράστασης “Ο ΤΡΙΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΓΛΥΚΟΣ” (Le plus heureux de trois), των Ευγένιου Λαμπίς και Εντμόντ Γκοντινέ  ένα έργο του 1870 σε σκηνοθεσία του Αντώνη Γαλέου μιλούν  για το έργο και τον σκηνοθέτη τους. 

Γιώργος Καφετζόπουλος

Είναι τρεις ηθοποιοί, οι οποίοι μπαίνουν σαν κλόουν, για να το πω με τον δικό τρόπο. Αρχίζουν να παίζουν αυτό το έργο, να το ξετυλίγουν, παίρνοντας πολλούς ρόλους, αλλάζοντας κοστούμια, χρησιμοποιώντας πάρα πολλά αντικείμενα και όλο αυτό έχει το στοιχείο της φάρσας. Αυτό είναι το στυλ των ηθοποιών. πάνω απ’ όλα αυτοί λειτουργούν έτσι. Και η υπόθεση είναι σ’ ένα resort εξωτικό, με έναν τύπο φραγκάτο τον Μαρζαβελ, με την γυναίκα του, τους φίλους του και το υπηρετικό προσωπικό του. Μέσα σε αυτήν την συνάντηση των ρόλων αρχίζει ένα ντόμινο ερωτικών τριγώνων, κρυφών. Δηλαδή η γυναίκα του πάει με τον κολλητό του, αυτός πάει με την υπηρέτρια. Αυτοί μάλλον το κάνουν όλο αυτό είτε για να περάσουν τη μέρα τους, είτε για να την “βρουν”. Προφανώς το χρειάζονται όλο αυτό.

Κοντά στον Αντώνη Γαλέο ένιωσα πάρα πολύ δημιουργικός Και το εννοώ αυτό. Θεωρώ ότι η δουλειά αυτή είχε πάρα πολύ καλούς συντελεστές, σε όλα. Στα ρούχα, στα σκηνικά, στην χορογραφία. Έχει ένα φοβερό team, Και εννοείται ότι πιστώνεται σε αυτόν.  Έπειτα με τους  άλλους δύο ηθοποιούς  και με τον Νίκο Σιγάλα, πού είναι ο βοηθός σκηνοθέτη με έκαναν να νιώσω πάρα πολύ φιλόξενα κατ ‘ ευθείαν. Και Το πιο βασικό από όλα είναι ότι ο άνθρωπος καλά κάνει και σκηνοθετεί γιατί και το γουστάρει πολύ. και έχει τις ιδέες και ξέρει πώς να γίνει.

Γιώργης Παρταλίδης

Δεν έχω διαβάσει το πρωτότυπο κείμενο, αλλά την διασκευή του Αντώνη Γαλέου, που είναι αρκετά πίστη στο ρυθμό και την μουσική της κωμωδίας.  Αυτό που κάνει  ο Αντώνης και στο κείμενο και στη σκηνοθεσία είναι ότι χρησιμοποιεί αναπάντεχες λέξεις και δράσεις, που είναι σαν να κολλάνε το μυαλό σου και δε μπορείς να ταυτιστείς με τους χαρακτήρες του έργου. Οπότε παρακολουθείς αυτό το σύστημα απ έξω, χωρίς ενοχές. Νομίζω ότι ο θεατής κοντά στην αρχή ή τη μέση του έργου έχει  αποδεχτεί ότι δεν μπορεί να κατανοήσει αυτό το σύστημα με όλα τα επίπεδα (ψυχαναλυτικά, πολιτικά και κοινωνικά) που έχει  αυτό το σύστημα και τα παρακολουθεί σαν ένα όνειρο που απλά τρέχει μπροστά του.

Είναι θαύμα να δουλεύω με τον Αντώνη. Ήταν καθηγητής μου στη σχολή «Δήλος» της Δήμητρας Χατούπη. Πριν τελειώσω τη σχολή μου είχε πει «σου έχω μια έκπληξη». Μόλις ολοκλήρωσα τις εξετάσεις μου είπε, γιατί πριν δεν ήταν σωστό να το κάνει, φυσικά, μου είπε ότι θέλει να παίξω έναν ρόλο στην παράσταση του, το «Fucking men». Ξεκινήσαμε πρόβες αμέσως και πέρσι κάναμε  μια παράσταση τέλεια.  Έχουμε πολύ στενή σχέση, μιλάμε πολύ συχνά και εκτός δουλειάς και θέλω να συνεργάζομαι πάντα μαζί του γιατί τον εμπιστεύομαι φουλ και μ’ αρέσει πολύ ο τρόπος που δουλεύει. Κάνει κάτι που λίγοι κάνουν στην Ελλάδα και έχει τα μεγαλύτερα εφόδια, εννοώ γνώσεων, για να το κάνει τέλεια.

Βλάσσης Χρυσικόπουλος

Στην πραγματικότητα κάνουμε όλοι, όλους τους ρόλους. Αρχικά στις δυο πρώτες πράξεις  ο καθένας σχεδόν διατηρεί μέχρι τρεις ρόλους και όσο πάμε προς το φινάλε, όλοι κάνουν τα πάντα.

Ο πρώτος μου ρόλος είναι της υπηρέτριας του ζευγαριού, της Πετούνιας. Η φυγόπονη υπηρέτρια που στον ελεύθερο χρόνο της βάζει φωτιές στο σπίτι και καλεί τους πυροσβέστες. Είναι το βίτσιο της. Ο επόμενος ρόλος που κάνω είναι του υπηρέτη που έρχεται να την αντικαταστήσει, ο οποίος είναι Κινέζος από το Τζιμπουτί. Έχει πέσει θύμα οικονομικής εκμετάλλευσης από έναν  καλλιεργητή βδελλών που του έφαγε τα λεφτά και πέρα από αυτό έχει πέσει και θύμα ενός γρύλλου, που έχει μπει στο παντελόνι του και τον βασανίζει. Ο τελευταίος ρόλος που αναλαμβάνω να κάνω είναι αυτός του γερο – Ζομπλάν, θείου του Ερνέστ και πρώην εραστή της πρώτης συζύγου του κυρίου. 

Τον Αντώνη τον γνώρισα πέρσι για πρώτη φορά που συνεργαστήκαμε στην παράσταση fucking Men. Είχαμε μία εξαιρετική συνεργασία. Με εξέπληξε ευχάριστα γιατί είναι ένας σκηνοθέτης που δεν είναι καθόλου  εγωιστής. Βάζει το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα και την δημιουργικότητα πάνω από όλα. 

Δεν τον νοιάζει λοιπόν να φανεί εκείνος, αλλά η τέχνη. Αυτό τον καθιστά στα μάτια μου αφόρητα ελκυστικό. Η περσινή μας συνεργασία ήταν πάρα πολύ καλή. Οπότε συνεχίζουμε και φέτος να συνεργαζόμαστε υπέροχα.

Πληροφορίες για την παράσταση “Ο ΤΡΙΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΓΛΥΚΟΣ” στο Θέατρο Μεταξουργείο ΕΔΩ

Συνέντευξη με τον σκηνοθέτη Αντώνη Γαλέο ΕΔΩ