Μίλησέ μας για την παράσταση «Ανεβαίνοντας τη σκάλα», που συνεχίζεται μετά τη μεγάλη επιτυχία του καλοκαιριού και την χειμερινή σεζόν;

Το «Ανεβαίνοντας την σκάλα” είναι ένα έργο που γράφτηκε από τον Άγγελο Μοσχονά και αναφέρεται στην δεκαετία του 60. Μιλάει κυρίως για πράγματα απλά καθημερινά, που όλοι γνωρίζουμε, αλλά λίγοι εφαρμόζουμε. Όπως η ειλικρίνεια, η ντομπροσύνη και η αλληλοβοήθεια. Οι άνθρωποι τότε είχαν ελάχιστα πράγματα, αλλά ήταν τόσο πλούσιοι στην ουσία. Ο ένας βοηθούσε τον άλλον, ενδιαφέρονταν για τις πικρίες τους, δεν αισθάνονταν πότε μόνοι. Κάτι που δεν μπορούμε να πούμε για την σημερινή εποχή. Τότε είχαν αξίες, είχαν λογο και τιμή. Οπότε υπήρχαν σταθερές.

Πες μας λίγα λόγια για τον ρόλο σου;

Εγώ υποδύομαι τον Μπάμπη του φτωχού, αλλά πολύ αισιόδοξου και ονειροπόλου Ζωγράφου. Ο Μπάμπης ζει για την ζωγραφική, θεωρεί τους πίνακες παιδιά του και αρνείται να τους πουλήσει. Οπότε καταλαβαίνεις τα πράγματα δυσκολεύουν. Και εκεί ουσιαστικά ξεκινάει το έργο.

Γιατί πιστεύεις ότι πρέπει να δούμε την παράσταση;

Για να διασκεδάσετε με την ωραία μουσική, τους γρήγορους διαλόγους και τους υπέροχους ηθοποιούς. Για να ανοίξετε λίγο την κουρτίνα σε μια Ελλάδα παλαιά, όμορφη, αλλά και τόσο διαχρονική και φυσικά για να εκτιμήσετε περισσότερο τους καλούς σας φίλους.

Τι ξεχωριστό έχει αυτή η «Σταχτοπούτα»; Γιατί πιστεύεις δεν τελειώνει αυτό το παραμύθι;

Η Σταχτοπούτα είναι το απόλυτο παραμύθι, το άπιαστο όνειρο, η ελπίδα και η απόλυτη δικαίωση κάθε κατατρεγμένης ψυχής. Μέσα σε μια μαγική στιγμή ένα κορίτσι αδικημένο, αλλά με τόσα προσόντα βρίσκει τον πρίγκιπα της. Ας πούμε ότι ο πρίγκιπας συμβολίζει το όνειρο, την ελπίδα. Ο Πρίγκιπας την ερωτεύεται κεραυνοβόλα τη ζητάει σε γάμο και την κάνει Βασίλισσα. Πόση περισσότερη ευτυχία μπορεί να ζητήσει ή να βρει μια ανθρώπινη καρδιά; Επίσης η παράσταση αυτή έχει μέτρο, αρμονία, υπέροχα προτώτυπα μελωδικά τραγούδια, εντυπωσιακά σκηνικά και κοστούμια. Ακόμη εντυπωσιακές χορογραφίες και φυσικά εκπληκτικούς ηθοποιούς που σε κάθε παράσταση δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό.

 Τι θα ήθελες να πάρουν τα παιδιά μαζί τους φεύγοντας από την παράσταση;

Τωρα που είπες για παιδιά… Τι να σου πω. Τα παιδιά συμμετέχουν σε όλο το έργο.Δεν κρατιούνται, σχολιάζουν, χειροκροτούν συνέχεια. Είναι τόσο μαγικό να το ζεις.  Επίσης τα παιδια ζητούν να πιάσουν τους ηθοποιούς, φωτογραφίζονται συνέχεια και δεν θέλουν να φύγουν. Φεύγοντας παίρνουν μαζί τους την λάμψη του παραμυθιού, την λάμψη της πραγματικής Σταχτοπούτας, της Μυριέλλας Κουρέντη. Η πιο αληθινή και σύγχρονη Σταχτοπούτα που έχει υπάρξει για εμένα, με την καθοδήγηση του μαέστρου Μαυρίκιου Μαυρίκιου και την σκηνοθεσία και των φωτισμό των Βασίλη Πλατάκη και Αναστάσιο Δεληγιάννη, οι οποίοι κατάφεραν να φτιάξουν μαζί με εμάς ένα υπέροχο μιούζικαλ – παραμύθι εντυπωσιακό φαντασμαγορικό με προοπτικές και σεβασμό στα παιδιά και στον πολιτισμό. Με αυτό τον τρόπο έχουμε καταφέρει να φεύγουν τα παιδιά τρισευτυχισμενα έχοντας ζήσει το απόλυτο παραμύθι. Αυτό όμως που θα ήθελα εγώ, θα ήταν να πάρουν μαζί τους το μήνυμα Να μην απελπίζονται πότε γιατί  Πάντα κάτι καλύτερο θα έρθει.

Ετοιμάζεις κάτι νεο θεατρικά ή τηλεοπτικά;

Ναι, και είμαι πολύ χαρούμενος για αυτό.

 Τι προτιμές θέατρο ή τηλεόραση;

Και τα 2 το καθένα έχει την δική του μαγεία, χάρη και δυσκολία.

 Τι πιστεύεις για την Ελλάδα του 2019;

Πιστεύω ότι έχουμε χάσει το δρόμο μας. Μετά από 10 χρόνια μνημόνιο κάνεις δεν βγήκε αλώβητος. Αυτό που με θλίβει ιδιαίτερα είναι οι εργασιακές σχέσεις που είναι πλέον τόσο θολές. Είμαι όμως αισιόδοξος δεν είναι η πρώτη φορά που η Ελλάδα έχει περάσει δύσκολιες και αδικίες. Θα τα καταφέρουμε και πάλι. Γιατί τώρα είμαστε πιο σοφοί και δυνατοί. Σε ευχαριστώ πολύ.

Πληροφορίες για την παράσταση  “ΣΤΑΧΤΟΠΟΥΤΑ” ΕΔΩ

 Πληροφορίες για την παράσταση Ανεβαίνοντας τη σκάλα ΕΔΩ

Η παράσταση συνεχίζει με περιοδεία σε δήμους.