Γιώργος Καρκάς: Όσα περισσότερα δικαιώματα έχει ο διπλανός μας, τόσα περισσότερα έχουμε και εμείς!

Πώς αισθάνεσαι σήμερα και πώς σκέφτεσαι το μέλλον;

Αισθάνομαι δυνατός, η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου.Την οποία καλλιέργησα υπό τις όποιες συνθήκες. Δεν το χαρίζω σε κανέναν, είναι ένα δώρο που έκανα στον εαυτό μου και στην οικογένειά μου. Νιώθω ολοκαινούργιος σαν άνθρωπος. Επαναβεβαίωσα τις αξίες μου. Η ευθύτητα, η ειλικρίνεια και το να είμαι σωστός με τον εαυτό μου πρώτα, και μετά με τους άλλους. Να μην επιτρέπω σε κανέναν να με θίξει και να με προσβάλει. Αυτή τη στιγμή νιώθω, αυτό που σου προείπα, η καλύτερη εκδοχή του εαυτού και καλλιτεχνικά ότι έχω βάλει πρώτη στην ανηφόρα.

Έχεις στο μυαλό σου ρόλους που θα ήθελες να παίξεις;

Ένας ρόλος που θα ήθελα πολύ να παίξω ο Ριχάρδος ο Γ’.

Eίναι ακριβώς ο ορισμός της εξουσίας, από την αρχή της ιστορίας του ανθρώπου, η προσωποποίηση των εξουσιών. Με γοητεύει το μέγεθος της χειριστικότητας του προς τους άλλους. Οι εξουσίες πια επιβάλλονται, πέρα από το φόβο που φυτεύουν στην κοινωνία, με ψυχολογικό τρόπο. Στην εποχή μας γίνεται πολύ πιο ύπουλα και θεωρώ, ότι αυτό το δημιούργημα του Σαίξπηρ ήταν πολύ μπροστά από την εποχή του. Αυτό που γίνεται σήμερα με τα μέσα ενημέρωσης με ύπουλο ψυχολογικό και χειριστικό τρόπο είναι ο ίδιος ο Ριχάρδος. Είναι αυτό που υποπτεύονται όλοι και που λόγω εξουσίας, κανένας δεν τολμάει να το πει.

Μετά από αρκετά χρόνια σχετικής ηρεμίας φαίνεται ότι στις χώρες του δυτικού κόσμου έχουμε έξαρση φαινομένων ρατσισμού ή τουλάχιστον λόγω του ίντερνετ αυτά δεν κρύβονται τόσο εύκολα πια. Πως το νοιώθεις όλο αυτό;

Αυτό με εκφράζει ως άνθρωπο. Εγώ βρίσκομαι στην δυσάρεστη ή και στην ευχάριστη, αν το θες θέση, να έχω αποκτήσει πάρα πολλά βιώματα, σε σύγκριση με αυτά που έχει οποιοσδήποτε άλλος μέσος 30άρης. Αυτό μου έχει δώσει πολλή τροφή, πολύ υλικό και ως άνθρωπο και ως καλλιτέχνη.

Έχω κάνει πράξη ως πολίτης, αυτό που προσπαθούμε μια ζωή ολόκληρη μέσα από το θέατρο, ως καλλιτέχνες. Να μην διαπραγματεύομαι τα δικαιώματα μου στην κοινωνία που ζω.

Φέρομαι σύμφωνα με το πως θα ήθελα να ήταν ο κόσμος κι όχι σύμφωνα με το πως είναι. Στο μεταξύ, συμβαίνουν τόσα πολλά και πρωτόγνωρα πράγματα αυτή την στιγμή που η τέχνη, διάολε, δεν ξέρει γιατί να πρωτομιλήσει. Ταυτόχρονα τίθεται σοβαρό ζήτημα επιβίωσης των ίδιων των δημιουργών. Δεν ξέρουμε σε τι να βάλουμε προτεραιότητα. Ως καλλιτέχνες είμαστε σαστισμένοι. Εγώ από την άλλη πιστεύω, πώς όσα περισσότερα δικαιώματα έχει ο διπλανός μας, τόσα περισσότερα έχουμε και εμείς. Το να διεκδικείς εκτός από τα δικαιώματά σου και του διπλανού σου είναι το πιο αφροδισιακό, κοινωνικά, πράγμα. Βιώνεις την πεμπουσία του ανθρώπου. Μέχρι να το καταλάβουμε αυτό όμως θα παραμένουμε μια ανώμαλη κοινωνία. Επιθυμώ μέσα από την τέχνη όλοι οι άνθρωποι – δημιουργοί και θεατές – να ταξιδεύουμε και να ονειρευόμαστε.