Γιώργος Χρυσοστόμου:  Όσο δύσκολα και να ’ναι τα πράγματα, είναι μία πρόκληση.

Mίλησε μας για τον Κρέοντα, τον ρόλο σου στην Αντιγόνη του Θέμη Μουμουλίδη.

Εξαιρετικός ο ρόλος του Κρέοντα.Έχει μία δύσκολη μέρα ξεκινώντας με το πρωινό που γίνεται βασιλιάς και το βράδυ έχει χάσει γυναίκα και παιδιά. Προσωπικότητα και εξουσία.
Μέσα σε 24 ώρες ανεβαίνει και κατεβαίνει ένα βουνό. Έχει δίκιο ο άνθρωπος μόνο που το χάνει επειδή είναι εμμονικός και επίμονος. Είναι καλός πολιτικός αλλά  η καρέκλα τον κάνει φασίστα. Είναι εμμονικός με την Αντιγόνη γιατί έχει θέμα με το άνδρας – γυναίκα. Τιμή μου που τον έχει παίξει ο Τσακίρογλου. Τιμή μου που τον έχει παίξει ο Βογιατζής. Θα  το κάνω με ένα δικό μου ιδιαίτερο τρόπο. Τον αγαπάω τον Κρέοντα  και έτσι πρέπει να δικαιώνονται όλοι οι ήρωες για να έχει και λίγο σασπένς.

Γιατί θεωρείς ότι ο Kρέοντας έχει δίκιο;

Γιατί λέει ότι ένα κράτος θέλει πειθαρχία για να λειτουργήσει. Ταυτόχρονα είναι πολύ συναισθηματικός τύπος γιατί τα έχει μεγαλώσει αυτά τα παιδιά. Δηλαδή η προδοσία που νιώθει από την Αντιγόνη είναι τεράστια. Δεν περίμενε μέσα στο ίδιο του το σπίτι να συμβεί κάτι τέτοιο.  Όταν πέθανε ο Οιδίποδας, αυτός μεγάλωσε και τα τέσσερα παιδιά του. Είναι συναισθηματικά λοιπόν εμπλεκόμενος.

Η παράσταση “Πέτρες στις τσέπες” δεν τελειώνουν μέσα σου;

Οι Πέτρες δεν τελειώνουνε. Είναι πάντα στην κατάψυξη. Και θα βγαίνουν, όποτε θέλουμε. Είμαστε πάντα ετοιμοπόλεμοι παρόλο που δεν θυμόμαστε τίποτα από το έργο.Στα αλήθεια μετά από ένα σημείο και πέρα οι πέτρες δεν είναι πέτρες. Είναι ο Μάκης και ο Γιώργος που θα διασκεδάσουν και θα προβληματίσουν το κοινό.

Εσύ πως νιώθεις για όλη αυτή την υγειονομική και οικονομική κρίση;

Εγώ από μικρός το είχα πάρει απόφαση ότι αυτό το επάγγελμα είναι ο τελευταίος τροχός της αμάξης και φυσικά και ο πολιτισμός γενικά . Είναι σαν χόμπι. Δεν έχουμε στα αλήθεια Υπουργείο Πολιτισμού. Παλιά λέγανε οι μεγαλύτεροι ‘μάθε μία τέχνη μία επιστήμη  και κάνε και θέατρο’. Έτσι είναι το θέατρο για αυτή τη χώρα. Οπότε το έχω πάρει απόφαση. Το μέλλον δεν το φοβάμαι με την έννοια ότι μπορώ και να αλλάξω δουλειά αν χρειαστεί, Αλλά και την ίδια τη δουλειά μπορώ να την αλλάξω. Το Θέατρο πάντα είναι ευπροσάρμοστο και οφείλει να είναι ευπροσάρμοστο.Και γίνεται και πιο δημιουργικό όσο πιο δύσκολα γίνονται τα πράγματα. Το θέατρο σε περιόδους ευημερίας γίνεται αστικό. Πάντα μετά από μεγάλες κρίσεις επειδή αλλάζει το ψυχολογικό, διανοητικό και πνευματικό στάτους του ανθρώπου και το θέατρο είναι πάντα καθρέφτης της κοινωνίας.  Ποτέ δεν διδάσκει το θέατρο. Θα έχει τέτοια προβλήματα που είχε πριν, που έχει τώρα.  Αλλά θα έχει και την ίδια μαγεία. Όσο δύσκολα και να ’ναι, είναι μία πρόκληση και αυτό μας κάνει να μην πλήττουμε.

Πληροφορίες για την παράσταση ΑΝΤΙΓΟΝΗ του Θέμη Μουμουλίδη, που παίζει ο Γιώργος Χρυσοστόμου ΕΔΩ