Ορέστης Τζιόβας: Οφείλουμε να σκεπτόμαστε καθημερινά την κοινωνική-πολιτική μας τοποθέτηση.

Τι σκέφτηκες όταν διάβασες το έργο “ΠΑΡΚΙΝΓΚ” του Θανάση Ταταύλαλη;

Με τον Θανάση είμαστε με έναν τρόπο γνωστοί από πάντα, φίλοι εδώ και αρκετά χρόνια, σχεδόν οικογένεια τα τελευταία δύο. Κάποια στιγμή, μου πρότεινε να διαβάσω ένα έργο του. Το «Πάρκινγκ», από τις πρώτες κιόλας σειρές, κατάλαβα πως είναι μια ιστορία που με αφορά προσωπικά. Εμένα και κάθε νέο (και όχι μόνο) άνθρωπο, που βιώνει την σημερινή κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα.

Ο τρόπος που χειρίζεται τη γλώσσα ο μοναδικός χαρακτήρας του έργου (Κωνσταντίνος), είναι αξιοθαύμαστος τόσο για τον αναγνώστη, όσο και για τον θεατή.

Οι έννοιες της τύχης και της μοίρας σε συνάρτηση με την τόλμη και την αξιοπρέπεια (όπως ατομικά ορίζεται) συνθέτουν ένα έργο βαθύ, που προβληματίζει τον σύγχρονο άνθρωπο, στο πλαίσιο μιας πολύ ευχάριστης, αστείας και συγκινητικής ιστορίας που δεν χορταίνεις να την ακούς.

Τι σημαίνει για σένα Αποκάλυψη;  

Αποκάλυψη είναι η διαδικασία, κατά την οποία αμφισβητείται μια βαθειά πεποίθησή μου ή αποκτώ γνώση για κάτι που αγνοούσα. Δανείζομαι λίγα λογια απ το κείμενο του Θανάση. «Η αποκάλυψη είναι κάτι τόσο στιγμιαίο, τόσο ξαφνικό, τόσο φωτεινό, δυνατό, κάτι που είναι αδύνατον να παραβλέψεις». Μου έχει συμβεί αρκετές φορές και μακάρι να συνεχίσει να μου συμβαίνει. Οι αποκαλύψεις που βιώνουμε είναι σαν μονάδα μέτρησης της ζωντάνιας.

Η τύχη ευνοεί τους τολμηρούς αλλά και το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον…!;

Είναι μαθηματικό το ζήτημα. Όσο περισσότερο ρισκάρεις τόσο πιο πολλές πιθανότητες έχεις να κερδίσεις. Οπότε ναι.

Η τύχη δεν ευνοεί πάντα τους τολμηρούς μεν, αλλά αν δεν την προκαλέσεις, είναι βέβαιο πως δεν θα ασχοληθεί μαζί σου.

Από την άλλη, η δύναμη της επιλογής είναι πολύ ισχυρή και μπορεί να επηρεάσει το μέλλον, αλλά θα μπορούσε κανείς να πει, πως κάθε επιλογή μας είναι προδιαγεγραμμένη από την μοίρα.

Πώς λειτούργησες εντός σπιτιού όντας κλεισμένος δύο μήνες;

Η ιστορία του εγκλεισμού λόγω πανδημίας έχει πολλές όψεις.

Το τεράστιο πλήγμα στην οικονομία (ο κλάδος μου είναι από τους άμεσα πληττόμενους) αλλά και οι μεγάλες αλλαγές στην καθημερινότητα μας, κυρίως σε σχεση με τις αποστάσεις στις διαπροσωπικές σχέσεις. Παρότι είμαι άνθρωπος της επαφής και της εγγύτητας και στην αρχή δυσκολεύτηκα να προσαρμοστώ, τελικά ο εγκλεισμός δεν μου κόστισε τόσο.

Προσπάθησα να δω τα οφέλη του και δεν βγήκα χαμένος. Ασχολήθηκα πολύ με τον εαυτό μου, με τις σκέψεις μου, με τα υπαρξιακά μου και βγήκα καλύτερος.

Στον καλλιτεχνικό χώρο τα πράγματα είναι πολύ πιο δύσκολα από τους άλλους επαγγελματικούς χώρους. Ξεκινάνε 5-10 παραστάσεις για το καλοκαίρι, αντί 40-50, χωρίς να ξέρουμε τι θα συμβεί το χειμώνα. Πώς το νιώθεις αυτό;  

Όπως και όλοι οι καλλιτέχνες φαντάζομαι, ζω στην πλήρη ανασφάλεια. Το τοπίο δυστυχώς δεν δείχνει να αλλάζει προς το καλύτερο. Είμαστε στην καλοκαιρινή περίοδο, που σημαίνει πως παίζουμε σε ανοιχτούς χώρους με αυστηρά μέτρα ασφαλείας και υπάρχει ήδη πρόβλημα προσέλευσης. Δεν μπορώ να φανταστώ πώς θα είναι ο ερχόμενος χειμώνας.

Τι πιστεύεις ότι πρέπει να επεξεργαστούμε και να σκεφτούμε με τον εαυτό μας για την νέα κρίση, αλλά και για το μέλλον, που σίγουρα πια θα είναι διαφορετικό;

Οφείλουμε να σκεπτόμαστε καθημερινά την κοινωνική-πολιτική μας τοποθέτηση.

Να ενημερωνόμαστε εκτενώς από πολλές πηγές. Να αμφισβητούμε τα όσα πιστεύαμε ακράδαντα ως πραγματικότητα. Να μορφωνόμαστε όσο το δυνατόν περισσότερο. Να είμαστε πιο ευγενικοί. Να σεβόμαστε και να προστατεύουμε τους συνανθρώπους, που μόνο λόγω τύχης, είμαστε σε καλύτερη μοίρα απ’ αυτούς. Να επαναξιολογήσουμε τις αποστάσεις και τα νοήματα.

Πληροφορίες για την παράσταση  «ΠΑΡΚΙΝΓΚ» στο ΘΕΡΙΝΟ ΘΕΑΤΡΟ ΛΑΜΠΕΤΗ ΕΔΩ