Iωάννα Παππά: Όλο αυτό που συμβαίνει στην ανθρωπότητα είναι σα να έχει ξεκινήσει μία αντίστροφη μέτρηση!

Γιατί δέχτηκες να συνεργαστείς με τον σκηνοθέτη Θέμη Μουμουλίδη και να παίξεις την Έντα Γκάμπλερ;
Με τον Θέμη έχουμε συνεργαστεί αρκετές φορές,αυτή είναι η πέμπτη μας συνεργασία. Μου είχε προτείνει εδώ και μερικά χρόνια να κάνουμε ένα έργο του Ίψεν και ήμασταν ανάμεσα στο Κουκλόσπιτο και στην Έντα Γκάμπλερ. Τελικά μου πρότεινε το δεύτερο. Εγώ ήμουνα σε μία στιγμή, όπου και ερμηνευτικά θεωρούσα ότι μπορώ να ανταπεξέλθω, όποτε είπα το ναι. Έτσι ξεκινήσαμε.

Βρήκες κοινά στοιχεία με την Έντα, δουλεύοντας το ρόλο;
Γενικότερα, έχω μια ικανότητα να καταλαβαίνω τις ιδιαίτερες ψυχοσυνθέσεις. Πάντα τα πήγαινα καλά με τους ανθρώπους που οι υπόλοιποι τους θεωρούσαν ιδιαίτερους ακόμα κι αν σ’αυτό έδιναν μία αρνητική χροιά.
Εδώ μιλάμε για μία πολύ δυνατή προσωπικότητα, για μια πάρα πολύ έξυπνη γυναίκα, σχεδόν διαβολική  και αυτό την κάνει πάρα πολύ γοητευτική. Άλλωστε πάντα υπάρχουν δύο όψεις σε όλα, μια θετική και μια αρνητική. Εδώ αυτό που βρήκα είναι ότι εκείνη είναι εγκλωβισμένη μέσα σε ένα πλαίσιο στο οποίο δεν μπορεί να εκφραστεί ούτε ως γυναίκα ούτε ως ψυχή. Η ίδια θεωρεί ότι δεν έχει καταφέρει να αναπτύξει κανένα ταλέντο στη ζωή της. Και ουσιαστικά εξομολογείται ότι ίσως το μόνο ταλέντο που έχει σε αυτή τη ζωή είναι να πλήττει μέχρι θανάτου. Οπότε έχει εξασκήσει τον εαυτόν της, ώστε να μην της είναι τόσο αφόρητη αυτή η ζωή, να παίζει με τις ζωές των άλλων ανθρώπων και με το πεπρωμένο τους. Με αποκορύφωμα την στιγμή που συναντάει τον Άιλερτ, μετά από 5 χρόνια και στήνει μια πλεκτάνη σε σχέση με το χειρόγραφο του το οποίο στο τέλος το καταστρέφει. Αλλά και για την ίδια έχει αρχίσει, χωρίς καν να το έχει καταλάβει, η αντίστροφη μέτρηση που την οδηγεί τελικά στην προσωπική της καταστροφή,  με ένα αδιέξοδο τεράστιο, όπου μόνη λύση είναι  η αυτοκτονία.

Αυτό που χαρακτηρίζει ο  Άιλερτ ως παιδοκτονία εσύ τι θεωρείς ότι είναι;
Οποιοδήποτε πνευματικό δημιούργημα μας είναι σαν ένα πνευματικό παιδί μας. Κάποια στιγμή θεωρήθηκε λανθασμένα ότι μόνο ο άντρας μπορεί να παράγει καλλιτεχνικό έργο ακριβώς επειδή δεν μπορεί να γεννήσει παιδιά. Και οι δύο όμως μπορούν, αλλά  αυτό τέθηκε με την έννοια ότι το πνευματικό έργο έχει μεγαλύτερη αξία  από το να κάνεις ένα παιδί. Εγώ πιστεύω ότι και τα δύο είναι εξίσου σημαντικά. Αλλά ειδικά για έναν άντρα είναι το παιδί του με κάθε έννοια. Πολύ περισσοτέρο αν πρόκειται για ένα αριστούργημα, για κάτι που έχει ξεπεράσει το μέτριο. Οπότε η Έντα διαπράττει ύβρι γιατί ουσιαστικά με το  να καίει το χειρόγραφο, σκοτώνει το παιδί του. Και ακριβώς με το ότι δεν σέβεται τους κανόνες της ηθικής με την ευρύτερη έννοια,  όχι χριστιανικά,  ξεπερνά τα όρια. Δεν υπολογίζει την οδύνη που μπορεί να προκαλέσει στους άλλους. Αυτό της γυρνάει πίσω. Γιατί πιστεύω αυτό που λένε ότι τελικά όλα πληρώνονται σε αυτή τη ζωή. Και έχουμε δει πάρα πολλά παραδείγματα. Όποτε είναι σαν να έχει προκαλέσει η ίδια όλη αυτή την δυσμενή και ζοφερή πραγματικότητα. Και με ότι τον οδηγεί στο θάνατο δίνοντάς του το όπλο, άσχετα αν του λέει να το κάνει με αξιοπρέπεια και ομορφιά, διαπράττει πάλι ύβρι. Η ίδια πιστεύει στο μεγαλείο, ακόμα και στον θάνατο. Θέλει το μεγαλείο στη ζωή της, για αυτό ζει και αφού δεν μπορεί να το έχει, απλά δεν μπορεί να ζήσει έτσι τη ζωή της, εφόσον έχει εκπέσει και οδηγείται και αυτή στο θάνατο.

Τι σκέφτεσαι για το 2020;
Σκέφτομαι, ότι δυστυχώς τα πράγματα όσο και να θέλουμε, όσο και να έχει αλλάξει ο  τρόπος που κινούμαστε και να κάνουμε τους απελευθερωμένους, στην πραγματικότητα δεν έχει αλλάξει τίποτα. Υπάρχουν χώρες και έθιμα που είναι ακραία και πάνω στις γυναίκες. Δεν έχουμε ξεπεράσει ακόμα ούτε το φυλετικό. Όλο αυτό που συμβαίνει στην ανθρωπότητα είναι σαν να έχει ξεκινήσει μία αντίστροφη μέτρηση γιατί πλέον μου φαίνεται πιο μαζικό από ποτέ. Και δεν το έχει προκαλέσει  ένας εμφανής πόλεμος, όπως παλιότερα. Το έχει προκαλέσει κάτι που είναι ανεξέλεγκτο. Και υπάρχει στο διαδίκτυο, υπάρχει στην οικονομία, υπάρχει στην πολιτική, υπάρχει στα πάντα.
Στις τραγωδίες δίνεται η ευκαιρία στον άνθρωπο από τους θεούς, και τους παροτρύνει ο ίδιος ο Θεός να ακολουθήσουν το δρόμο της αρετής.
Ο άνθρωπος έχει δύο φύσεις την καταστροφική και ζωώδη, αλλά και την φύση της αρετής . Αυτή η δεύτερη φύση τελικά δεν φαίνεται να έλκει ιδιαίτερα το μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων. Και νομίζω ότι συνέχεια επαναλαμβάνονται τα πράγματα. Απλά αλλάζουμε κάθε φορά τον τρόπο μας, την αισθητική μας, αλλά δεν αλλάζουμε την ουσία.

Πληροφορίες και προσκλήσεις για την πάρασταση ΕΝΤΑ ΓΚΑΜΠΛΕΡ στο Θέατρο ΑΛΜΑ ΕΔΩ 

.