Λεωνίδας Κακούρης: Οι μέλισσες παράγουν νόστιμο μέλι!

Από τον τσιφλικά στον άστεγο. Είναι μεγάλη η απόσταση μεταξύ αυτών των ρόλων;

 Έτσι κι αλλιώς οι δυο αυτοί ρόλοι δεν έχουν σχέση, ούτως ή άλλως, μεταξύ τους, οπότε αυτή είναι και η χαρά, η δική μου.

 Οφείλω όμως να ομολογήσω ότι στοιχεία από τον «Ζητιάνο» του Καρκαβίτσα, που έπαιξα πριν δυο -ρια χρόνια,  χρησιμοποίησα για να χτίσω τον Δούκα Σεβαστό στις Μέλισσες. 

Τον Δούκα και όχι  τον Άστεγο; 

Ναι, τον Δούκα γιατί αν θυμάσαι, ο Ζητιάνος, όλο  αυτό που έκανε, ήταν ένα ψέμα. Κατά βάθος ήταν ένας πολύ σκληρός, άγριος άνθρωπος που φερόταν απάνθρωπα στα παιδιά του, τα εκμεταλλευόταν και τα χρησιμοποιούσε.  Πήγε και αναστάτωσε ένα χωριό ολόκληρο. Έφερε τα πάνω-κάτω, τους έβρισε, πήρε τα λεφτά τους και εξαφανίστηκε. Και αυτό γιατί; Γιατί βρήκε την κοινωνία έτοιμη να δεχτεί τον πρώτο  αγύρτη, που θα της έλεγε, αυτά που ήθελε να ακούσει.

Πως δέσατε τόσο εξαιρετικά με το Χρήστο Σαπουντζή; 

Με τον Χρήστο είναι η δεύτερη φορά που συνεργαζόμαστε. Η προηγούμενη ήτανε στο Μέγαρο Μουσικής, στην παράσταση «Τα Χριστούγεννα του Sherlock Holmes». Από τότε κρατήσαμε μία φιλία και μία αμοιβαία συμπάθεια.

Υπάρχει αλληλοσεβασμός και αυτός ήταν ένας λόγος που δέχτηκα να κάνω αυτό το έργο τον «Τον Κάτω Παρθενώνα».

Από την άλλη ήταν το έργο του Μηνά  Βιντιάδη και φυσικά η Βάνα Πεφάνη. Νομίζω ότι ήταν μία ευτυχής συγκυρία για όλους μας.

Η συνεργασία των ηθοποιών στη σκηνή και κατά τη διάρκεια των προβών είναι το άλφα και το ωμέγα για μια παράσταση. Και νομίζω ότι εδώ υπάρχει μία καλή επαφή, μία καλή χημεία μεταξύ μας.

Γιατί έχουν επιτυχία οι μέλισσες;

Γιατί έχουν νόστιμο μέλι!

Ο Δούκας θα μείνει, γιατί είναι τηλεόραση. Εσύ πώς αισθάνεσαι για αυτό;

Είμαστε πια στο 2019, δεν είμαστε στις δεκαετίες του 70 και του 80, που ταύτιζαν τους ηθοποιούς,  με τους ρόλους και τους έβλεπαν στο δρόμο, τους μίλαγαν και λοιπά. Οkay, μπορεί να γίνει και αυτό, εν είδει πλάκας. Και φυσικά υπάρχουν πάντα κάποιοι άνθρωποι οι οποίοι δεν έχουν την αντίληψη να καταλάβουν ότι αυτό που βλέπουν, είναι μυθοπλασία και δεν είναι  η πραγματικότητα. Το ότι  δηλαδή ο ηθοποιός ενσαρκώνει ρόλο και δεν είναι ο ίδιος ο χαρακτήρας.

Ιανουάριος 2020,  τι πιστεύεις για αυτό που ζούμε σήμερα στην Ελλάδα; 

Κάθε χρονιά που φεύγει, θα πρέπει να μας κάνει να αναρωτηθούμε λίγο, το τι παίρνει μαζί της. Και για κάθε χρονιά που έρχεται, θα πρέπει να σκεφτούμε, τι είναι αυτό που θέλουμε να φέρει. Όχι εν είδει δώρου, εν είδει αποτελέσματος. Και για να υπάρξει αποτέλεσμα πρέπει να δουλεύουμε και μεις για έναν σκοπό.

Είτε έχει να κάνει με την κοινωνία είτε έχει να κάνει με τον εαυτό μας, είτε με οτιδήποτε άλλο.

Πληροφορίες για την παράσταση Ο ΚΑΤΩ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑΣ ΕΔΩ

Πληροφορίες για την παράσταση “ΣΤΟ ΦΑΛΙΜΕΝΤΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ”στο Θέατρο ΑΛΜΑ ΕΔΩ