Η Mαρία Πετεβή μεταξύ Άγριων Μελισσών, Επιθεωρητή & Λουομένων!

Γιατί πιστεύεις ότι έχουν τέτοια επιτυχία οι «Άγριες Μέλισσες»;

Νομίζω οι Μέλισσες έχουν επιτυχία για πολλούς λόγους. Ο πρώτος είναι το σενάριο. Το διαβάζεις και νομίζεις ότι είναι βιβλίο. Όταν μου έδωσαν τα τρία πρώτα επεισόδια και τα διάβασα πήρα τηλέφωνο και ζήτησα το βιβλίο που απ ΄αυτό νόμιζα πως έχει γίνει η μεταφορά, για να μπορέσω να κάνω και εγώ μια δική μου βιογραφία για την «Πηνελόπη» και μου λένε δεν υπάρχει βιβλίο. Με τράβηξε αμέσως, με συγκίνησε και είχα αγωνία να το διαβάσω. Έχουν κάνει απίστευτη δουλειά οι άνθρωποι που το γράφουν, με μεράκι πολύ μελέτη και αγάπη! Επίσης είναι εποχής και αρέσουν πολύ στον κόσμο τέτοιες δουλειές, γιατί έχουν να κάνουν με ηθογραφικά πράγματα του παρελθόντος που εμείς δεν τα έχουμε ζήσει, βρίσκουν τις συνδέσεις με το σήμερα, βλέπουν με έναν τρόπο πως ζούσε τότε ο κόσμος !

Άλλος ένας λόγος είναι, οι σκηνοθέτες μας ο Λευτέρης Χαρίτος, ο Σταμάτης Πατρώνης και ο Σπύρος Μιχαλόπουλος που αγαπούν πολύ τη δουλειά τους και δουλεύουν με λεπτομέρεια και πάθος έχοντας δυο εξαιρετικά συνεργεία κοντά τους!  Οι άνθρωποι αυτοί μαζί με τους συνεργάτες τους έκαναν κάστινγκ τέσσερις μήνες και διάλεξαν με μαεστρία τον κάθε ηθοποιό για το ρόλο του . Είναι σαν όλοι ο ρόλοι να είναι ραμμένοι πάνω μας, παρ’ ότι δεν είναι απαραίτητο ότι όλοι μοιάζουμε με τους χαρακτήρες που υποδυόμαστε.  Δηλάδη εγώ με την Πηνελόπη δεν έχω κοινά, αλλά για κάποιο λόγο, εσωτερικά μια χορδή είναι κοινή.

Άλλο ένα σημαντικό κομμάτι είναι ότι όλοι είμαστε απίστευτα ενθουσιάσμενοι και πορωμένοι με αυτό. Δεν υπάρχει ποτέ κανένας αδιάβαστος. Έχουμε ψάξει τα πάντα για την εποχή, για τον ρόλο, για την ψυχοσύνθεση των ανθρώπων, και ο καθένας μόνος του και ομαδικά ,την νοιαζόμαστε πολύ τη σειρά όλοι μας. Επίσης έτυχε να είμαστε και πολύ καλά παιδιά όλοι, με αίσθηση της ομάδας και όταν όλα τα γρανάζια λειτουργούν αρμονικά τότε μόνο καλό μπορεί να είναι το αποτέλεσμα!

Μίλησέ μας για τον ρόλο σου στην παράσταση “Επιθεωρητής”.

Αρχικά έχει διαφορά από πέρυσι. Δεν αλλάξαμε πολλά πράγματα, αλλά μέστωσε πια. Βρήκε τον πυρήνα του. Ηταν ουσιαστικά η πρώτη μου δουλειά στο θέατρο μετά την σχολή !Πριν από αυτό είχαμε κάνει με την Ιώ Βουλγαράκη και τον Αργύρη Ξάφη, τους δασκάλους μου, κάποιες παραστάσεις από την σχολή, τις οποίες βγάλαμε έξω αλλά ήταν σε ένα αρκετα προστατευμένο πλαίσιο! Μετά ήμουνα στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας στην τραγωδία Ορέστης του Ευρυπίδη σε σκηνοθεσία Γιάννη Αναστασάκη, στο χορό, που παίξαμε και στην Επιδαυρο .Ηταν απίστευτη εμπειρία ,αλλα να αναλάβω ένα ρόλο εξ ολοκλήρου που να έχει μια συναισθηματική γραμμή που μεταβάλλεται κατά την διάρκεια της παραστασης ήταν στον Επιθεωρητή πρώτη φορά. Είχα την τύχη να βρεθώ με μια πολύ ωραία ομάδα στο παρθενικό μου αυτό ταξίδι !Ηταν τεράστια η ευθύνη και το άγχος αλλά ακόμα μεγαλύτερη η χαρά μου!

Εγώ στην παράσταση υποδύομαι την Μαρία Αντόνοβνα, ένα κορίτσι γύρω στα 18, το οποίο έχει μεγαλώσει με δυο γονείς που είναι σχεδόν αόρατοι και λαμόγια. Ο πατέρας της έχει μια κρατική θέση και το θέμα του είναι πως θα πάρει λεφτά με κάθε τρόπο. Είναι άνθρωποι που τους ενδιαφέρει η κοινωνική επιφάνεια και τα επιδόματα για όλη την πόλη. Σκάει σαν βόμβα η είδηση ότι έρχεται Επιθεωρητής και όλοι φοβόμαστε ότι θα μας ανακαλύψουν. Εγώ δεν γνωρίζω πολλά πράγματα από τα ζητήματα αυτά, αλλά έχω γαλουχηθεί σε αυτό το πνεύμα. Όταν αυτός μπαίνει μέσα στην οικογένεια φέρνει μαζί του ένα κόσμο δικό του, ένα παραμύθι και όλοι βουτάμε σα μικρά παιδιά μέσα σε αυτό. Μιλάει για την Πετρούπολη, ότι βλέπει ηθοποιούς, καλλιτέχνες κλπ και εμείς που είμαστε και αμόρφωτοι άνθρωποι, το βλέπουμε όλο αυτό σαν μαγικό . Μένουμε εκστατικοί με τα λόγια του ,μας μαγνητίζει και εκεί που περιμέναμε κάτι κακο έρχεται εκείνος και εμφανίζεται σαν σωτήρας μας!  

Ειδικά εγω που είμαι η πιο αθώα, ένα μη σμιλευμένο πλάσμα, χωρίς στην ουσία προσωπικότητα., ερωτεύομαι ακραία τον Επιθεωρητή. Με κάνει μέτοχο στο παραμύθι του ,μου πουλάει φυσικά έρωτα με απότερο σκοπό να πάρει οσα περισσότερο χρήματα μπορεί από την οικογένεια καταλαβαίνοντας ότι τον έχουμε περάσει για τον Επιθεωρητή ! Στο τέλος ο χαρακτήρας μου μένει με μια υπόσχεση, ότι θα την παντρευτεί και θα την πάρει να την πάει στην Πετρούπολη.  Έχει πιστέψει σε όλο αυτο το παραμύθι. Είναι πιο μορφωμένη και πιο έξυπνη από τους γονείς της και αν μεγάλωνε σε μια άλλη οικογένεια θα άνθιζε. Εδώ βλέπει την ευκαιρία της να ανθίσει και του το λέει, σας παρακαλώ, μόλις γυρίσετε στην Πετρούπολη πείτε ότι σε αυτο το μικρό χωριό μένει μια κοπέλα διαφορετική από τους άλλους. Στο τέλος μένει μετέωρη, όταν όλοι καταλαβαίνουν ότι ο επιθεωρητής δεν θα επιστρέψει.

Πάντα όταν παίζω τον ρόλο και φτάνουμε στα τελευταία λόγια που αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε ότι όλο αυτό το όμορφο πράγμα που ζήσαμε ήταν ένα ψέμμα, ακούω μέσα στο κεφάλι μου ότι αυτή η ηρωίδα που υποδύομαι σκέφτεται αυτά τα λόγια :’’και έκατσε εκεί και τον περίμενε με τα μάτια ανοιχτά ‘’…Μετά από αυτό κανείς από την οικογένεια δεν θα μπορέσει ίσως να προχωρήσει παρακάτω!

Τιην δεύτερη παράσταση που πάιζεις τις “Λουόμενες”, τις αγαπάς πιο πολύ από τον “Επιθεωρητή”; 

Το αγαπώ πάρα πολύ το συγκεκριμένο έργο, αλλά δεν μπορώ να σου πω κάτι τέτοιο, το κάθε ένα έχει άλλο χώρο μέσα μου, ακουμπάει άλλου.

Ο Επιθεωρητής είναι ένα κείμενο που έχει ξαναπαιχτεί και το κάνεις με διαφορετική σκοπιά . Οι “Λουόμενες” όμως είναι ένα σύγχρονο κείμενο που έγραψε η Κατερίνα Μαυρογεωργη, το οποίο όταν το έγραψε σκεφτόταν εμάς τις τρεις. Είναι πιο προσωπικό για όλες μας. Αυτή είναι η διαφορά !Οταν διάβασα το κείμενο την πρώτη μέρα έβαλα τα κλάματα, είπα ότι δεν το πιστεύω ότι θα έχω την ευκαιρία να πω αυτά τα λόγια. Δεν ήξερα τόσο καλά την Κατερίνα τότε, αλλά είχαμε από την αρχή μια πολύ ιδιαίτερη επικοινωνία και καταλάβαινα πως το γράφει και τι θέλει να πει,είναι ένας τρομερός άνθρωπος και φοβερά εμπνευστικός. Επίσης βρέθηκα με τα άλλα δυό κορίτσια, την Κάτια και την Νικολίτσα και ήταν σαν να γνωριζόμασταν από πάντα.Δέσαμε πάρα πολύ. Ανυπομονούσαμε να πάμε στην πρόβα. Είναι ένα κείμενο τόσο προσωπικό, η ομάδα μας κατέχει μια πολύ ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου, έχουμε γίνει οικογένεια και ξέρω ότι κάτι τετοιο δεν συμβαίνει συχνά! Oι λουόμενες έφεραν πολύ αγάπη στη ζωή μου και δεν θα τις ξεχάσω ποτέ!

Προτιμάς το θέατρο ή την τηλεόραση;

Προτιμώ τις καλές δουλειές. Μπορεί να γίνει μια πολύ καλή δουλειά στο θέατρο και την προτιμώ ή και αντίθετα. Είναι δυο διαφορετικά πράγματα που δεν γίνεται εξ ορισμού να συγκρινεις! Το θέατρο έχει μια μαγεία, οι θεατές και η επικοινωνία που έχεις μαζί τους πάνω στην σκηνή σε κάνει να πετάς. 

Πληροφορίες για την παράσταση “Επιθεωρητής” ΕΔΩ

Πληροφορίες για την παράσταση “Λούομενες” ΕΔΩ