Στέλιος Πετράκης: Πρέπει, πάση θυσία, να υπερασπιστούμε την ίδια την τέχνη…

Ο Στέλιος Πετράκης μιλά στο artandpress.gr για το δύσκολο διάστημα του εγκλεισμού μας, εξηγεί πώς το βίωσε ο ίδιος και καταθέτει τις σκέψεις του για τη θεατρική πορεία της Ελλάδας.

Πόσες μέρες ήσασταν σε καραντίνα; Πώς περάσατε τον χρόνο σας όλο αυτό το δύσκολο διάστημα του εγκλεισμού μας; 

Ουσιαστικά από την επιβολή του μέτρου της απαγόρευσης κυκλοφορίας ξεκίνησα την κοινωνική μου απόσυρση. Υποθέτω πως πέρασα όλες αυτές τις μέρες όπως ο περισσότερος κόσμος. Με τηλεόραση, ίντερνετ, διάβασμα, βιντεοεπικοινωνία. Πολύτιμα εργαλεία στα χέρια μας την περίοδο του εγκλεισμού, η φυσική όμως παρουσία και η άμεση κοινωνική αλληλεπίδραση είναι αναντικατάστατες.

Το θεατρικό έργο «Kuro» που γράψατε, σκηνοθετήσατε και μάς παρουσιάσατε, με τεράστια επιτυχία, μαζί με την Ομάδα σας «Akatsuki», στο θέατρο ΠΚ, δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει τις προγραμματισμένες παραστάσεις του. Υπάρχουν σκέψεις να το επαναλάβετε μελλοντικά, εφόσον οι συνθήκες και τα νέα μέτρα της Κυβέρνησης το επιτρέψουν;

Το «Kuro» δυστυχώς, δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει τον κύκλο του, κατεβήκαμε 4 παραστάσεις νωρίτερα από το προγραμματισμένο με την επιβολή του Lock Down. Αυτή τη στιγμή αισθάνομαι πως το «Kuro» δεν έχει ολοκληρώσει τον κύκλο του και πως θα επανέλθω σε αυτό. Το πότε θα γίνει αυτό θα εξαρτηθεί από το πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα στο θεατρικό τοπίο τους επόμενους μήνες. Δυστυχώς οι προβλέψεις, όχι άδικα, είναι εξαιρετικά δυσοίωνες και αποθαρρυντικές για χιλιάδες καλλιτέχνες, δημιουργούς και τεχνικούς και είναι επιτακτική ανάγκη να βρεθεί τρόπος να στηριχθούν ουσιαστικά οι καλλιτέχνες, οι εργάτες της τέχνης, η τέχνη η ίδια.

Πώς θα περιγράφατε με λίγα λόγια την κατάσταση που βιώνουμε σε εθνικό αλλά και παγκόσμιο επίπεδο; 

«Πρωτόγνωρη» είναι η πρώτη λέξη που μου έρχεται και την βρίσκω ταιριαστή. Οι αλλαγές σε παγκόσμιο επίπεδο είναι τέτοιου μεγέθους, και έγιναν τόσο γρήγορα που πραγματικά προκαλούν δέος. Σαν ανθρώπινο είδος έχουμε δυο πιθανές εξόδους από μια τέτοια κρίση: Η θα αναθεωρήσουμε πάρα πολλά πράγματα και θα επενδύσουμε στην αλληλεγγύη και τον ανθρωποκεντρισμό, πράγμα που προϋποθέτει τεράστιας κλίμακας αλλαγές κοινωνικές και πολιτικές, ή θα επιστρέψουμε εκεί που ήμασταν, πράγμα καθόλου καλό. Σίγουρα και στις δυο περιπτώσεις θα υπάρχουν άνθρωποι που θα έχει αλλάξει η ζωή τους και θα έχουν εξελιχθεί οι ίδιοι σε μια καλύτερη εκδοχή του παλαιότερου εαυτού τους, πράγμα αισιόδοξο μέσα σε αυτό το κλίμα…

Είστε αισιόδοξος για τη θεατρική πορεία της χώρας;

Το τοπίο μπροστά μας διαγράφεται πολύ σκοτεινό. Έχουμε μπροστά μας μεγάλες δυσκολίες και θέλουμε ο κόσμος να μας στηρίξει. Η αλληλεγγύη και η αλληλοϋποστήριξη είναι πολύ σημαντικές σε κάθε διεκδίκηση και από εκεί μόνο μπορεί να προκύψει αισιοδοξία και ελπίδα. Πρέπει όλοι όμως να θυμόμαστε πως τίποτα δεν θα μας δοθεί εύκολα. Πρέπει όλοι να θυμόμαστε πως δεν έχουμε να υπερασπιστούμε μοναχά την επαγγελματική μας ιδιότητα αλλά επιπλέον, έχουμε να υπερασπιστούμε την ίδια την τέχνη, κάτι που κάνει διπλής σημασίας τον σκοπό μας αυτόν. Πρέπει, πάση θυσία, να βρεθεί τρόπος να στηριχθούν οι καλλιτέχνες και η τέχνη. Οι τεχνικοί και όσοι εργάζονται στην παραγωγή ζωντανών θεαμάτων αλλά και στους κινηματογράφους και σε κάθε πολιτιστικό χώρο. Αν δεν γίνει αυτό, το πλήγμα θα είναι καταστροφικό για την καλλιτεχνική παραγωγή της χώρας και για τις ζωές των καλλιτεχνών.

Μια ευχή για το μέλλον;

Να γίνουν όλα καλύτερα. Για όλους.