Επιμέλεια συνέντευξης Έμυ Τζάβρα-Bulloch
Ο Βασίλης Μπατσακούτσας πρωταγωνιστεί στο έργο «Χειμωνιάτικο ταξίδι» του βραβευμένου συγγραφέα Σταμάτη Πολενάκη που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στο θέατρο και πιο συγκεκριμένα στο Στούντιο Μαυρομιχάλη, σε σκηνοθεσία Έφης Ρευματά. Ο ηθοποιός συνομιλεί μαζί μας για τις προκλήσεις του ρόλου του και την ταυτότητα της ίδιας της τέχνης του γενικότερα.
Απελευθερώνει ή αγχώνει έναν ηθοποιό η ενσάρκωση κάποιου ρόλου που δεν έχει παιχτεί ποτέ στο παρελθόν;
Δεν πιστεύω πως τίθεται θέμα απελευθέρωσης η άγχους. Κάθε ρόλος αντιμετωπίζεται σαν να συναντάς κάποιον για πρώτη φορά. Θές να ανακαλύψεις τι αισθάνεται , τι νιώθει , τι του λείπει και τι ζητά ,γιατί θέλει να ζει η γιατί είναι ικανός να πεθάνει.
Ποια στοιχεία υπάρχουν κοινά στις τρεις ιστορίες του έργου και πως θα μπορέσουμε να τα συνδέσουμε με το σήμερα;
Τα κοίνα στοιχεία που διακρίνουν τις τρείς ιστορίες που αφηγούμαστε δίνονται αναγλυφα μέσα στη ροή του έργου μας. Ο θεατής δεν δυσκολεύεται να τα συνδέσει με τα τεκταινόμενα του σήμερα. Αρκεί να ρίξει μια ματιά γύρω του στους ανθρώπους και την κοινωνία που εχουμε οικοδομήσει και ζούμε.
Τι αποτελεί για εσάς ως ηθοποιό πρόσκληση όταν βρίσκεστε στη σκηνή;
Η πρόκληση κάθε ηθοποιού είναι η αναμέτρηση με τον χαρακτήρα που υποδύεται και το πως θα καταφέρει να περάσει στην σκηνή τον ψυχισμό και τα κίνητρα του εκάστοτε ηρωα.
Πιστεύετε πως το θέατρο, ο κινηματογράφος και η τηλεόραση έχουν ειδικό βάρος το καθένα;
Το κάθε μέσο που αναφέρατε έχει την δική του τεχνική.Δεν θα προσέδιδα ειδικό βάρος στο καθένα με την διαφορά, πως το θέατρο θεωρείται και είναι πιο ζωντανή και εφήμερη τέχνη με αποτέλεσμα να έχει μεγαλύτερες απαιτήσεις απο τον ηθοποιό.
Τι θα θέλατε να πάρει το κοινό από αυτό το «Χειμωνιάτικο ταξίδι»;
Μου αρκεί να ταξιδέψουν μαζί μας και ο καθείς να κουβαλήσει μαζί του τις σκέψεις και τα συναισθήματα που του πρέπουν.
Μαζί με τον Βασίλη Μπατσακούτσα, οι Δημήτρης Φραγκιόγλου και Μάρω Μελισσάρη ξαναπιάνουν στη σκηνή του θεάτρου το νήμα τριων ιστοριών που διαδραματίζονται σε διαφορετικό χώρο και χρόνο, ωστόσο όμως συνδέονται μεταξύ τους μέσα από μια ρέουσα και γλαφυρή μετάβαση. Πρόκεται για την αναβίωση των τελευταίων ωρών του ποιητή Χάινριχ φον Κλάιστ και της Ενριέττε Φόγκελ στη λίμνη Βανζέε πριν την αυτοκτονία τους το 1811 σε μια Βερολινέζικη λίμνη, ιστορία που γεωγραφικά συνδέεται με την αναθύμιση και παραστατική αναβίωση της μυστικής συνάντησης αξιωματούχων των SS, που σφράγισε τη μοίρα εκατομμυρίων Εβραίων, στην ίδια λίμνη το 1942. Ταυτόχρονα, ο χρόνος είναι ο κοινός παρανομιστής της αφήγησης μεταξύ αυτής και της τρίτης ιστορίας που πραγματεύεται το έργο και που αφορά στο θάνατο από πείνα του ποιητή Σουβάροφ, στο πολιορκημένο Λένινγκραντ το 1942. Το έργο αποτελεί μια χωροχρονική γέφυρα γεγονότων, που φέρνουν τον θεατή ενώπιω ενωπίω με σκληρές αλήθεις για την ανθρώπινη φύση και πραγματικότητα.
Το Art and Press δημιουργήθηκε με σκοπό την πολιτική, πολιτιστική και πολύπλευρη ενημέρωση των πολιτών. Πίσω από τη λειτουργία του Art and Press υπάρχει μία ομάδα «ανήσυχων» ανθρώπων, που προέρχονται από διάφορους κοινωνικούς χώρους, στους οποίους προσέφεραν και συνεχίζουν να προσφέρουν εθελοντικά όπου και όσο μπορούν. Η κοινή αγάπη των μελών της ομάδας μας για την πολιτική, τον πολιτισμό και γενικά την ενημέρωση, είναι η κινητήρια δύναμη για την παρακολούθηση, καταγραφή και παρουσίαση σε όλους εσάς, όσων συμβαίνουν. Δεν μας καθοδηγεί κανείς, δεν μας χρηματοδοτεί κανείς και ως εκ τούτου παραθέτουμε τα γεγονότα όπως ακριβώς λαμβάνουν χώρα. Η πορεία του Art and Press είναι συνεχόμενα και ραγδαία ανοδική όσον αφορά την προσέλκυση επισκεπτών / αναγνωστών τόσο στην κύρια ιστοσελίδα όσο και στο κανάλι του Youtube.