Ο καθηγητής Θεοδόσης Πελεγρίνης μιλάει για όλα.

Bρισκόμαστε σε lock down περίπου12 μήνες. Πιστεύετε ότι υποβαθμίζονται οι Πανεπιστημιακές σπουδές και πως;

Εντελώς. Δεν είναι τυχαίο που ονόμασαν φοιτητές του νέους που σπουδάζουν στα πανεπιστήμια. Από το «φοιτώ» που σημαίνει συχνάζω. Οι σπουδές στα πανεπιστήμια δεν είναι μόνο η απόκτηση γνώσεων, αλλά είναι και η δημιουργία σχέσεων, η επαφή, με ό, τι αυτή συνεπάγεται.

Τι ρόλο μπορεί να παίξει η τέχνη στην εποχή της υγειονομικής και οικονομικής κρίσης και πως βλέπετε το μέλλον της;

Η τέχνη, ως παραγόμενη από το «τίκτω», είναι δημιουργία. Δημιουργοί δεν είναι μόνο οι καλλιτέχνες, αλλά, με τον δικό τους τρόπο, και οι αποδέκτες των έργων τέχνης. Το έργο τέχνης, ανάλογα προς την αξία του, βάζει σε λειτουργία όλο τον εσωτερικό μας μηχανισμό –από την σκέψη μας έως το συναίσθημά μας και το ένστικτό μας. Περίοδοι υγειονομικής κρίσης έχουν υπάρξει και στο παρελθόν κατ’ επανάληψη μάλιστα, και υπό δυσμενέστερες ασφαλώς συνθήκες, αλλά η τέχνη παρέμεινε αλώβητη. Είναι λογικό εκείνο που επανειλημμένα έχει συμβεί στο παρελθόν να περιμένεις να συμβεί και στο μέλλον. Είναι λογικό να περιμένεις όταν έχει συννεφιά να βρέξει, γιατί αυτό έχει συμβεί επανειλημμένα, παρά να περιμένεις να πέσει το μάνα που η Βίβλος αναφέρει ότι συνέβη άπαξ.

Τι πιστεύετε ότι για το κίνημα #metoo;

Δεν μπορώ παρά να το βλέπω θετικά, στον βαθμό που δίνει την δυνατότητα να αποκαλυφθούν επαίσχυντες συμπεριφορές που απάδουν προς την ανθρώπινη αξία και αξιοπρέπεια. Αυτό όμως δεν πρέπει να μας παρασύρει μέχρι του σημείου να διαγράψομε αξιόλογα έργα τέχνης. Ο κόσμος μας, επειδή δεν είναι λίγοι οι παλιάνθρωποι που μεγαλούργησαν στην τέχνη, θα γίνει απείρως φτωχότερος. Ούτε ευθύνεται το θέατρο, για να το πυροβολήσουμε, επειδή στις μέρες μας αποκαλύφθηκε η ανάρμοστη συμπεριφορά δημιουργών του.

Πιστεύετε ότι σε περιόδους κρίσης υπάρχει η τάση να περιορίζονται νομοθετικά τα ανθρώπινα δικαιώματα;

Προφανώς. Πρώτον, γιατί είναι μια ευκαιρία για εκείνους που απεργάζονται τα σκοτεινά σχέδιά τους, να τα εφαρμόσουν με λιγότερη αντίσταση, και δεύτερον γιατί ο κόσμος που υποφέρει δεν έχει το μυαλό να σκεφτεί ψύχραιμα τι συμβαίνει και να αντισταθεί. Αν αιτιολογώ, όχι δικαιολογώ, όσους, συνωμοσιολογούντας, θεωρούν ότι η κρίση –και δεν μιλάω μόνο για την δική μας κρίση σήμερα– είναι βαλτή, γιατί στο πίσω μέρος του μυαλού τους σοβεί η υποψία ότι η κρίση είναι μια ευκαιρία για να θιγούν ανθρώπινα δικαιώματα.