Βάνα Πεφάνη: ” Η ένωση των ανθρώπων είναι δύναμη”

Πότε πρωτοήρθατε σε επαφή με το θέατρο, τι ήταν αυτό που σας οδήγησε να ακολουθήσετε τη συγκεκριμένη πορεία;

Στην Τρίτη λυκείου έπαιξα ένα ρόλο σε σχολική παράσταση και αυτή ήταν η μόνη φορά που ήρθα σε επαφή με το θέατρο πριν δώσω εξετάσεις στη σχολή μου. Η τύχη με οδήγησε στο θέατρο και οι άνθρωποι με κράτησαν σ αυτό. Οι καθηγητές μου στη σχολή και οι πρώτοι μου σκηνοθέτες. Όσοι πίστεψαν σε μένα, την εποχή που εγώ υπήρξα «άπιστη» ,απέναντι στον εαυτό μου και στο θέατρο.

Τι ρόλο μπορεί να παίξει η τέχνη στην εποχή της κρίσης και πως βλέπετε το μέλλον της; Τι μπορεί να προσφέρει στον θεατή το θέατρο;

“Κάθε έργο τέχνης είναι παιδί της εποχής του” όπως έχει πει ο Kadinsky. ;Έτσι η κρίση έφερε σαν αποτέλεσμα, η σχέση τέχνης και πραγματικότητας να αποτελεί στις μέρες μας τον κύριο, και κάποιες φορές μοναδικό, άξονα και κινητήριο μοχλό της καλλιτεχνικής παραγωγής .Στρεφόμαστε ολοένα  και περισσότερο σε  κοινωνικά θέματα ,ισότητα, διαφοροποίηση, σχολικός εκφοβισμός , ανεργία. Από την αναπαράσταση μιας εποχής μεταπηδήσαμε σε στοχευόμενη πολιτική δράση μέσω της τέχνης. Σκέφτομαι λοιπόν ότι από εδώ και στο εξής, και με αφορμή το ένα ή το άλλο ιστορικό γεγονός, η τέχνη θα βρίσκεται σε συνεχή κρίση. Θα πρέπει δηλαδή να αναμετράται συνεχώς με τις κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις, για να επιδρά έτσι άμεσα στην κοινωνία. Ελπίζω και εύχομαι αυτό να μην κουράσει μεγάλη μερίδα θεατών που εμμένει στην ψυχαγωγική αξία του θεάτρου.

Ποια είναι τα συστατικά εκείνα που μπορούν να κάνουν  μια θεατρική παράσταση πετυχημένη;

Ας ξεκαθαρίσουμε αρχικά τι εννοούμε επιτυχία. Τα εισιτήρια; Τις καλές κριτικές; Ή τις παραστάσεις που νοιώθεις περήφανος και πλήρης που ΄΄ήσουν΄΄ εκεί; Σαν ηθοποιός, σαν σκηνοθέτης ακόμα και σαν θεατής; Γιατί προσωπικά αυτές με αφορούν. Μετά από τόσα χρόνια λοιπόν, πιστεύω όλο και περισσότερο ότι η επιτυχία στην τέχνη, συμβαίνει όταν δεν γίνεται αυτοσκοπός την στιγμή της δημιουργίας. Όταν έχεις πραγματικά κάτι να πεις ,τον τρόπο να το πεις , χωρίς την δέσμευση της ΄΄επιτυχίας΄΄ όπως την εννοούν οι άλλοι. Θα έλεγα τελικά ότι μέσα στα συστατικά –που δεν τα ξέρω όλα- κυριαρχούν η ελευθερία και η πίστη.

Τι θα θέλατε να πάρουν μαζί τους οι θεατές φεύγοντας από την παράσταση;

Μια φράση του έργου : “Είναι πολυτέλεια να είμαστε δύο”

Και συμπληρώνω, μακάρι και παραπάνω. Η ένωση των ανθρώπων είναι δύναμη, απορώ τόσα χρόνια γιατί επιλέγουμε την αδυναμία του ενός και φυσικά δεν αναφέρομαι μόνο στις ερωτικές σχέσεις.

Τι σκέφτεστε για την Ελλάδα του 2019;

Ότι δεν σταματώ να εκπλήσσομαι. Λογικά γνωρίζω ότι δεν θάπρεπε, αλλά μου συμβαίνει. Σκέφτομαι ότι ζω στη χώρα των «Θαυμάτων» και στη χώρα των «Τεράτων» ταυτόχρονα. Αυτό όσο ναναι επιφέρει μια σύγχυση, δεν νομίζετε;

Πληροφορίες για την παράσταση ΕΔΩ